Salmos 73
1 Verdadeiramente bom é Deus para com Israel, para com os limpos de coração.
Та добар је Бог Израиљу, онима који су чиста срца.
2 Enquanto a mim, os meus pés quase que se desviaram; pouco faltou para que escorregassem os meus passos.
А ноге моје умало не зађоше, умало не попузнуше стопала моја,
3 Pois eu tinha inveja dos loucos, quando via a prosperidade dos ímpios.
Јер се расрдих на безумнике видећи како безбожници добро живе.
4 Porque não há apertos na sua morte, mas firme está a sua força.
Јер не знају за невољу до саме смрти, и тело је њихово претило.
5 Não se acham em trabalhos como outra gente, nem são aflitos como outros homens.
На пословима човечијим нема их, и не муче се с другим људима.
6 Pelo que a soberba os cerca como um colar; vestem-se de violência como de adorno.
Тога ради опточени су охолоћу као огрлицом, и обучени у обест као у стајаће рухо.
7 Os olhos deles estão inchados de gordura: eles tem mais do que o coração podia desejar.
Од дебљине избуљено им је око, срце пуно клапе.
8 São corrompidos e tratam maliciosamente de opressão; falam arrogantemente.
Подсмевају се, пакосно говоре о насиљу, охоло говоре.
9 Põem as suas bocas contra os céus, e as suas línguas andam pela terra.
Уста своја дижу у небо, и земљу пролази језик њихов.
10 Pelo que o seu povo volta aqui, e águas de copo cheio se lhes espremem.
И зато се онамо навраћају неки из народа његовог, и пију воду из пуног извора.
11 E dizem: Como o sabe Deus? ou há conhecimento no altíssimo?
И говоре: Како ће разабрати Бог? Зар Вишњи зна?
12 Eis que estes são ímpios, e prosperam no mundo; aumentam em riquezas.
Па ето, ови безбожници срећни на свету умножавају богатство.
13 Na verdade que em vão tenho purificado o meu coração; e lavei as minhas mãos na inocência.
Зар, дакле, узалуд чистим срце своје, и умивам безазленошћу руке своје,
14 Pois todo o dia tenho sido aflito, e castigado cada manhã.
Допадам рана сваки дан, и муке свако јутро?
15 Se eu dissesse: falarei assim; eis que ofenderia a geração de teus filhos.
Кад бих казао: Говорићу као и они, изневерио бих род синова Твојих.
16 Quando pensava em entender isto foi para mim muito doloroso;
И тако стадох размишљати да бих ово разумео; али то беше тешко у очима мојим.
17 Até que entrei no santuário de Deus: então entendi eu o fim deles.
Док најпосле не уђох у светињу Божију, и дознах крај њихов.
18 Certamente tu os puseste em lugares escorregadios: tu os lanças em destruição.
Та на клизавом месту поставио си их, и бацаш их у пропаст!
19 Como caem na desolação, quase num momento! ficam totalmente consumidos de terrores.
Како зачас пропадају, гину, нестаје их од ненадне страхоте!
20 Como um sonho, quando se acorda, assim, ó Senhor, quando acordares, desprezarás a aparência deles.
Као сан, кад се човек пробуди, тако пробудивши их, Господе, у ништа обраћаш утвару њихову.
21 Assim o meu coração se azedou, e sinto picadas nos meus rins.
Кад кипљаше срце моје и растрзах се у себи,
22 Assim me embruteci, e nada sabia; fiquei como uma besta perante ti.
Тада бејах незналица и не разумевах; као живинче бијах пред Тобом.
23 Todavia estou de contínuo contigo; tu me sustentaste pela minha mão direita.
Али сам свагда код Тебе, Ти ме држиш за десну руку.
24 Guiar-me-ás com o teu conselho, e depois me receberás em glória.
По својој вољи водиш ме, и после ћеш ме одвести у славу.
25 Quem tenho eu no céu senão a ti? e na terra não há a quem eu deseje além de ti.
Кога имам на небу? И с Тобом ништа нећу на земљи.
26 A minha carne e o meu coração desfalecem; mas Deus é a fortaleza do meu coração, e a minha porção para sempre
Чезне за Тобом тело моје и срце моје; Бог је град срца мог и део мој довека.
27 Pois eis que os que se alongam de ti, perecerão; tu tens destruído todos aqueles que se desviam de ti.
Јер ево који одступише од Тебе, гину; Ти истребљаваш сваког који чини прељубу остављајући Тебе.
28 Mas para mim, bom é aproximar-me de Deus; pus a minha confiança no Senhor Deus, para anunciar todas as tuas obras.
А мени је добро бити близу Бога. На Господа полажем надање своје, и казиваћу сва чудеса Твоја.
