Salmos 69
1 Livra-me, ó Deus, pois as águas entraram até à minha alma.
Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
2 Atolei-me em profundo lamaçal, onde se não pode estar em pé; entrei na profundeza das águas, onde a corrente me leva.
Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
3 Estou cançado de clamar; a minha garganta se secou: os meus olhos desfalecem esperando o meu Deus.
Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
4 Aqueles que me aborrecem sem causa são mais do que os cabelos da minha cabeça; aqueles que procuram destruir-me, sendo injustamente meus inimigos, são poderosos: então restitui o que não furtei.
Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
5 Tu, ó Deus, bem conheces a minha insipiência; e os meus pecados não te são encobertos.
Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
6 Não sejam envergonhados por minha causa aqueles que esperam em ti, ó Senhor, Senhor dos exércitos; não sejam confundidos por minha causa aqueles que te buscam, ó Deus de Israel.
Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
7 Porque por amor de ti tenho suportado afrontas; a confusão cobriu o meu rosto.
Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
8 Tenho-me tornado um estranho para com meus irmãos, e um desconhecido para com os filhos de minha mãe.
Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
9 Pois o zelo da tua casa me devorou, e as afrontas dos que te afrontam cairam sobre mim.
Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
10 Quando chorei, e castiguei com jejum a minha alma, isto se me tornou em afrontas.
Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.
11 Pus por vestido um saco, e me fiz um provérbio para eles.
Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
12 Aqueles que se assentam à porta falam contra mim; e fui o cântico dos bebedores de bebida forte.
Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
13 Eu porém faço a minha oração a ti, Senhor, num tempo acceitável: ó Deus, ouve-me segundo a grandeza da tua misericórdia, segundo a verdade da tua salvação.
Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
14 Tira-me do lamaçal, e não me deixes atolar; seja eu livre dos que me aborrecem, e das profundezas das águas.
Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
15 Não me leve a corrente das águas, e não me absorva ao profundo, nem o poço cerre a sua boca sobre mim.
Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
16 Ouve-me, Senhor, pois boa é a tua misericórdia: olha para mim segundo a tua muitíssima piedade.
Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
17 E não escondas o teu rosto do teu servo, porque estou angustiado: ouve-me depressa.
Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
18 Aproxima-te da minha alma, e resgata-a; livra-me por causa dos meus inimigos.
Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
19 Bem tens conhecido a minha afronta, e a minha vergonha, e a minha confusão; diante de ti estão todos os meus adversários.
Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
20 Afrontas me quebrantaram o coração, e estou fraquíssimo: esperei por alguém que tivesse compaixão, mas não houve nenhum; e por consoladores, mas não os achei.
Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
21 Deram-me fel por mantimento, e na minha sede me deram a beber vinagre.
Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
22 Torne-se-lhes a sua mesa diante deles em laço e para sua recompensa em ruína.
Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
23 Escureçam-se-lhes os seus olhos, para que não vejam, e faze com que os seus lombos tremam constantemente.
Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
24 Derrama sobre eles a tua indignação, e prenda-os o ardor da tua ira.
Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
25 Fique desolado o seu palácio; e não haja quem habite nas suas tendas.
Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
26 Pois perseguem àquele a quem feriste, e conversam sobre a dor daqueles a quem chagaste.
Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
27 Acrescenta iniquidade à iniquidade deles, e não entrem na tua justiça.
Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
28 Sejam riscados do livro dos vivos, e não sejam escritos com os justos.
Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
29 Eu porém sou pobre, e estou triste: ponha-me a tua salvação, ó Deus, num alto retiro.
Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
30 Louvarei o nome de Deus com um cântico, e engrandece-lo-ei com ação de graças.
Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
31 Isto será mais agradável ao Senhor do que o boi ou bezerro que tem pontas e unhas.
A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
32 Os mansos verão isto, e se agradarão; o vosso coração viverá, pois que buscais a Deus
To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
33 Porque o Senhor ouve os necessitados, e não despreza os seus cativos.
Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
34 Louvem-no os céus e a terra, os mares e tudo quanto neles se move.
Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
35 Porque Deus salvará a Sião, e edificará as cidades de Judá, para que habitem nela e as possuam.
Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
36 E herda-la-á a semente de seus servos, e os que amam o seu nome habitarão nela.
Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
