< Salmos 59 >

1 Livra-me, meu Deus, dos meus inimigos, defende-me daqueles que se levantam contra mim.
In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret. Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.
2 Livra-me dos que obram a iniquidade, e salva-me dos homens sanguinários.
Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.
3 Pois eis que põem ciladas à minha alma; os fortes se ajuntam contra mim, não por transgressão minha ou por pecado meu, ó Senhor.
Quia ecce ceperunt animam meam; irruerunt in me fortes.
4 Eles correm, e se preparam, sem culpa minha: desperta para me ajudares, e olha.
Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine; sine iniquitate cucurri, et direxi.
5 Tu, pois, ó Senhor, Deus dos exércitos, Deus de Israel, desperta para visitares todos os gentios: não tenhas misericórdia de nenhum dos pérfidos que obram a iniquidade (Selah)
Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
6 Voltam à tarde: dão ganidos como cães, e rodeiam a cidade.
Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
7 Eis que eles dão gritos com as suas bocas; espadas estão nos seus lábios, porque dizem eles: Quem ouve?
Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
8 Mas tu, Senhor, te rirás deles: zombarás de todos os gentios.
Et tu, Domine, deridebis eos; ad nihilum deduces omnes gentes.
9 Por causa da sua força eu te aguardarei; pois Deus é a minha alta defesa.
Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es:
10 O Deus da minha misericórdia me prevenirá: Deus me fará ver o meu desejo sobre os meus inimigos.
Deus meus misericordia ejus præveniet me.
11 Não os mates, para que o meu povo se não esqueça: espalha-os pelo teu poder, e abate-os, ó Senhor, nosso escudo.
Deus ostendet mihi super inimicos meos: ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine:
12 Pelo pecado da sua boca e pelas palavras dos seus lábios fiquem presos na sua soberba, e pelas maldições e pelas mentiras que falam.
delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
13 Consome-os na tua indignação, consome-os, para que não existam, e para que saibam que Deus reina em Jacob até aos fins da terra (Selah)
in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
14 E tornem a vir à tarde, e dêem ganidos como cães, e cerquem a cidade.
Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
15 Vagueiem para cima e para baixo por mantimento, e passem a noite sem se saciarem.
Ipsi dispergentur ad manducandum; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
16 Eu porém cantarei a tua força; pela manhã louvarei com alegria a tua misericórdia; porquanto tu foste o meu alto refúgio, e proteção no dia da minha angústia.
Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam: quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.
17 A ti, ó fortaleza minha, cantarei salmos; porque Deus é a minha defesa e o Deus da minha misericórdia.
Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es; Deus meus, misericordia mea.

< Salmos 59 >