Salmos 22
1 Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxílio e das palavras do meu bramido?
Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?
2 Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho sossego.
Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.
3 Porém tu és santo, o que habitas entre os louvores de Israel.
Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!
4 Em ti confiaram nossos pais; confiaram, e tu os livraste.
У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.
5 A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.
Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.
6 Mas eu sou verme, e não homem, opróbrio dos homens e desprezado do povo.
А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.
7 Todos os que veem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:
Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,
8 Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois nele tem prazer.
И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.
9 Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.
Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.
10 Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.
За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.
11 Não te alongues de mim, pois a angústia está perto, e não há quem ajude.
Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.
12 Muitos touros me cercaram; fortes touros de Bazan me rodearam.
Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;
13 Abriram contra mim suas bocas, como um leão que despedaça e que ruge.
Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.
14 Como água me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.
Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.
15 A minha força se secou como um caco, e a língua se me pega ao paladar: e me puseste no pó da morte.
Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.
16 Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.
Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.
17 Poderia contar todos os meus ossos: eles o veem e me contemplam.
Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.
18 Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha túnica.
Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.
19 Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em socorrer-me.
Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.
20 Livra-me a minha alma da espada, e a minha predileta da força do cão.
Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.
21 Salva-me da boca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicórnios.
Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.
22 Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-ei no meio da congregação.
Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.
23 Vós, que temeis ao Senhor, louvai-o; todos vós, semente de Jacob, glorificai-o; e temei-o todos vós, semente de Israel.
Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!
24 Porque não desprezou nem abominou a aflição do aflito, nem escondeu dele o seu rosto; antes, quando ele clamou, o ouviu.
Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.
25 O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.
Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.
26 Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.
Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.
27 Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.
Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.
28 Porque o reino é do Senhor, e ele domina entre as nações.
Јер је Господње царство; Он влада народима.
29 Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante ele: e ninguém poderá reter viva a sua alma.
Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.
30 Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.
Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.
31 Chegarão e anunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto ele o fez.
Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.
