Salmos 22
1 Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxílio e das palavras do meu bramido?
Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.
2 Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho sossego.
Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.
3 Porém tu és santo, o que habitas entre os louvores de Israel.
A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!
4 Em ti confiaram nossos pais; confiaram, e tu os livraste.
U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;
5 A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.
k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.
6 Mas eu sou verme, e não homem, opróbrio dos homens e desprezado do povo.
A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.
7 Todos os que veem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:
Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:
8 Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois nele tem prazer.
“U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”
9 Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.
Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.
10 Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.
Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.
11 Não te alongues de mim, pois a angústia está perto, e não há quem ajude.
Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.
12 Muitos touros me cercaram; fortes touros de Bazan me rodearam.
Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.
13 Abriram contra mim suas bocas, como um leão que despedaça e que ruge.
Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.
14 Como água me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.
Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.
15 A minha força se secou como um caco, e a língua se me pega ao paladar: e me puseste no pó da morte.
Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.
16 Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.
Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,
17 Poderia contar todos os meus ossos: eles o veem e me contemplam.
sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.
18 Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha túnica.
Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.
19 Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em socorrer-me.
Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!
20 Livra-me a minha alma da espada, e a minha predileta da força do cão.
Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.
21 Salva-me da boca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicórnios.
Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!
22 Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-ei no meio da congregação.
A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.
23 Vós, que temeis ao Senhor, louvai-o; todos vós, semente de Jacob, glorificai-o; e temei-o todos vós, semente de Israel.
“Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!
24 Porque não desprezou nem abominou a aflição do aflito, nem escondeu dele o seu rosto; antes, quando ele clamou, o ouviu.
Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”
25 O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.
Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.
26 Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.
Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!
27 Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.
Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.
28 Porque o reino é do Senhor, e ele domina entre as nações.
Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.
29 Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante ele: e ninguém poderá reter viva a sua alma.
Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,
30 Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.
njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'
31 Chegarão e anunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto ele o fez.
slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”
