Salmos 2

1 Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?

Пентру че се ынтэрытэ нямуриле ши пентру че куӂетэ попоареле лукрурь дешарте?

2 Os reis da terra se levantam, e os príncipes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

Ымпэраций пэмынтулуй се рэскоалэ ши домниторий се сфэтуеск ымпреунэ ымпотрива Домнулуй ши ымпотрива Унсулуй Сэу, зикынд:

3 Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

„Сэ ле рупем легэтуриле ши сэ скэпэм де ланцуриле лор!”

4 Aquele que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará deles.

Чел че шаде ын черурь рыде, Домнул Ышь бате жок де ей.

5 Então lhes falará na sua ira, e no seu furor os turbará.

Апой, ын мыния Луй, ле ворбеште ши-й ынгрозеште ку урӂия Са, зикынд:

6 Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu santo monte de Sião.

„Тотушь Еу ам унс пе Ымпэратул Меу пе Сион, мунтеле Меу чел сфынт.”

7 Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.

„Еу вой вести хотэрыря Луй”, зиче Унсул. „Домнул Мь-а зис: ‘Ту ешть Фиул Меу! Астэзь Те-ам нэскут.

8 Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.

Чере-Мь ши-Ць вой да нямуриле де моштенире ши марӂиниле пэмынтулуй ын стэпынире!

9 Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

Ту ле вей здроби ку ун тояг де фер ши ле вей сфэрыма ка пе васул унуй олар.’”

10 Agora pois, ó reis, sede prudentes; deixai-vos instruir, juízes da terra.

Акум дар, ымпэраць, пуртаци-вэ ку ынцелепчуне! Луаць ынвэцэтурэ, жудекэторий пэмынтулуй!

11 Servi ao Senhor com temor, e alegrai-vos com tremor.

Служиць Домнулуй ку фрикэ ши букураци-вэ тремурынд.

12 Beijai ao Filho, para que se não ire, e pereçais no caminho, quando em breve se acender a sua ira: bem-aventurados todos aqueles que nele confiam.

Даць чинсте Фиулуй, ка сэ ну Се мыние ши сэ ну периць пе каля воастрэ, кэч мыния Луй есте гата сэ се априндэ! Фериче де тоць кыць се ынкред ын Ел!