Salmos 147
1 Louvai ao Senhor, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus, porque é agradável; decoroso é o louvor.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 O Senhor edifica a Jerusalém, congrega os dispersos de Israel.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Sara os quebrantados de coração, e lhes ata as suas feridas.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Conta o número das estrelas, chama-as a todas pelos seus nomes.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Grande é o nosso Senhor, e de grande poder; o seu entendimento é infinito.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 O Senhor eleva os humildes, e abate os ímpios até à terra.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Cantai ao Senhor em ação de graça; cantai louvores ao nosso Deus sobre a harpa.
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Ele é o que cobre o céu de nuvens, o que prepara a chuva para a terra, e o que faz produzir erva sobre os montes.
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 O que dá aos animais o seu sustento, e aos filhos dos corvos, quando clamam.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Não se deleita na força do cavalo, nem se compraz nas pernas do varão.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 O Senhor se agrada dos que o temem e dos que esperam na sua misericórdia.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Louva, ó Jerusalém, ao Senhor; louva, ó Sião, ao teu Deus.
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Porque fortaleceu os ferrolhos das tuas portas; abençôa aos teus filhos dentro de ti.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Ele é o que põe em paz os teus termos, e da flôr da farinha te farta.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 O que envia o seu mandamento à terra, a sua palavra corre velozmente.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 O que dá a neve como lã, esparge a geada como cinza.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 O que lança o seu gelo em pedaços; quem pode resistir ao seu frio?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Manda a sua palavra, e os faz derreter; faz soprar o vento, e correm as águas.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Mostra a sua palavra a Jacob, os seus estatutos e os seus juízos a Israel.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Não fez assim a nenhuma outra nação; e, enquanto aos seus juízos, não os conhecem. louvai ao Senhor.
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
