Salmos 147

1 Louvai ao Senhor, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus, porque é agradável; decoroso é o louvor.

۱ هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

2 O Senhor edifica a Jerusalém, congrega os dispersos de Israel.

۲ خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Sara os quebrantados de coração, e lhes ata as suas feridas.

۳ شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

4 Conta o número das estrelas, chama-as a todas pelos seus nomes.

۴ عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

5 Grande é o nosso Senhor, e de grande poder; o seu entendimento é infinito.

۵ خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

6 O Senhor eleva os humildes, e abate os ímpios até à terra.

۶ خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

7 Cantai ao Senhor em ação de graça; cantai louvores ao nosso Deus sobre a harpa.

۷ خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

8 Ele é o que cobre o céu de nuvens, o que prepara a chuva para a terra, e o que faz produzir erva sobre os montes.

۸ که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

9 O que dá aos animais o seu sustento, e aos filhos dos corvos, quando clamam.

۹ که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

10 Não se deleita na força do cavalo, nem se compraz nas pernas do varão.

۱۰ در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

11 O Senhor se agrada dos que o temem e dos que esperam na sua misericórdia.

۱۱ رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

12 Louva, ó Jerusalém, ao Senhor; louva, ó Sião, ao teu Deus.

۱۲ ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

13 Porque fortaleceu os ferrolhos das tuas portas; abençôa aos teus filhos dentro de ti.

۱۳ زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

14 Ele é o que põe em paz os teus termos, e da flôr da farinha te farta.

۱۴ که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

15 O que envia o seu mandamento à terra, a sua palavra corre velozmente.

۱۵ که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

16 O que dá a neve como lã, esparge a geada como cinza.

۱۶ که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

17 O que lança o seu gelo em pedaços; quem pode resistir ao seu frio?

۱۷ که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

18 Manda a sua palavra, e os faz derreter; faz soprar o vento, e correm as águas.

۱۸ کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

19 Mostra a sua palavra a Jacob, os seus estatutos e os seus juízos a Israel.

۱۹ کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

20 Não fez assim a nenhuma outra nação; e, enquanto aos seus juízos, não os conhecem. louvai ao Senhor.

۲۰ با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!