Salmos 14

1 Disse o néscio no seu coração: Não há Deus. Teem-se corrompido, fazem-se abomináveis em suas obras, não há ninguém que faça o bem.

Рече безумник у срцу свом: Нема Бога; неваљали су, гадна су дела њихова; нема никога да добро твори.

2 O Senhor olhou desde os céus para os filhos dos homens, para ver se havia algum que tivesse entendimento e buscasse a Deus.

Господ погледа с неба на синове човечије, да види има ли који разуман, тражи ли који Бога.

3 Desviaram-se todos e juntamente se fizeram imundos: não há quem faça o bem, não há sequer um

Сви су зашли, сви се покварили, нема никога добро да твори, нема ни једног.

4 Não terão conhecimento os que obram a iniquidade? os quais comem o meu povo, como se comessem pão, e não invocam ao Senhor.

Зар се неће опаметити који чине безакоње, једу народ мој као што једу хлеб, не призивају Господа?

5 Ali se acharam em grande pavor, porque Deus está na geração dos justos.

Онде ће задрхтати од страха; јер је Господ у роду праведном.

6 Vós envergonhais o conselho dos pobres, porquanto o Senhor é o seu refúgio.

Смејете се ономе што убоги ради; али Господ њега заклања.

7 Oh, se de Sião tivera já vindo a redenção de Israel! quando o Senhor fizer voltar os cativos do seu povo, se regozijará Jacob e se alegrará Israel.

Ко ће послати са Сиона помоћ Израиљу? Кад Господ поврати заробљени народ свој, онда ће се радовати Јаков и веселиће се Израиљ.