< Salmos 14 >
1 Disse o néscio no seu coração: Não há Deus. Teem-se corrompido, fazem-se abomináveis em suas obras, não há ninguém que faça o bem.
Psalmus David, in finem. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
2 O Senhor olhou desde os céus para os filhos dos homens, para ver se havia algum que tivesse entendimento e buscasse a Deus.
Dominus de caelo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
3 Desviaram-se todos e juntamente se fizeram imundos: não há quem faça o bem, não há sequer um
Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum: linguis suis dolose agebant, venenum aspidum sub labiis eorum. Quorum os maledictione et amaritudine plenum est: veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt: non est timor Dei ante oculos eorum.
4 Não terão conhecimento os que obram a iniquidade? os quais comem o meu povo, como se comessem pão, e não invocam ao Senhor.
Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis?
5 Ali se acharam em grande pavor, porque Deus está na geração dos justos.
Dominum non invocaverunt, illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
6 Vós envergonhais o conselho dos pobres, porquanto o Senhor é o seu refúgio.
Quoniam Dominus in generatione iusta est, consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes eius est.
7 Oh, se de Sião tivera já vindo a redenção de Israel! quando o Senhor fizer voltar os cativos do seu povo, se regozijará Jacob e se alegrará Israel.
Quis dabit ex Sion salutare Israel? cum averterit Dominus captivitatem plebis suae, exultabit Iacob, et laetabitur Israel.