< Salmos 137 >

1 Junto dos rios de Babilônia, ali nos assentamos e choramos, quando nos lembramos de Sião:
KIT momoder ni kailan pilap en Papel akan o sangesang, ni at tamanda Sion.
2 Sobre os salgueiros que há no meio dela, penduramos as nossas harpas.
Kit langadar at arp akan nin tuka kan, me mi wasa o,
3 Pois lá aqueles que nos levaram cativos, nos pediam uma canção; e os que nos destruiram, que os alegrassemos, dizendo; cantai-nos uma das canções de Sião
Pwe me sali kit edi inda, sen kaul, o sen pereperen ni at mamaiei: Komail wiai ong kit kaul apot duen Sion.
4 Como cantaremos a canção do Senhor em terra estranha?
Iaduen at pan kak wiada kaul ong Ieowa nan sap en men wai?
5 Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, esqueça-se a minha direita da sua destreza.
Ma i pan monoke uk ala Ierusalem, pa i pali maun ap pil pan monokinokla.
6 Se me não lembrar de ti, apegue-se-me a língua ao meu paladar; se não prefiro Jerusalém à minha maior alegria.
Lo i pan pas ong pan ngatangat ai, ma i solar pan taman uk adar, ma i solar pan peren kida Ierusalem mon meakaros.
7 Lembra-te, Senhor, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Descobri-a, descobri-a até aos seus alicerces.
Maing Ieowa, kom kotin tamanda en men Edom ar lokolokaia ni ran apwal en Ierusalem: Kawela, kawela lao lel ong nan pwel!
8 Ah! filha de Babilônia, que vais ser assolada; feliz aquele que te retribuir o pago que tu nos pagaste a nós.
Toun Papel, morsued koe, re meid pai, me pan wiai ong uk duen me koe wiadar!
9 Feliz aquele que pegar em teus filhos e der com eles pelas pedras.
Meid pai ir, me pan koledi noum seri pwelel o kasuk pasang nin takai!

< Salmos 137 >