Salmos 129

1 Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, diga agora Israel:

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, todavia não prevaleceram contra mim.

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 Os lavradores araram sobre as minhas costas: compridos fizeram os seus sulcos.

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 O Senhor é justo: cortou as cordas dos ímpios.

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 Sejam confundidos, e voltem para traz, todos os que aborrecem a Sião.

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 Sejam como a erva dos telhados, que se seca antes que a arranquem.

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 Com a qual o segador não enche a sua mão, nem o que ata os feixes enche o seu braço.

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 Nem tão pouco os que passam digam: A benção do Senhor seja sobre vós: nós vos abençoamos em nome do Senhor.

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“