Salmos 109
1 Ó Deus do meu louvor, não te cales,
Боже, славо моја, немој ћутати,
2 Pois a boca do ímpio e a boca do enganador estão abertas contra mim: tem falado contra mim com uma língua mentirosa.
Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.
3 Eles me cercaram com palavras odiosas, e pelejaram contra mim sem causa.
Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.
4 Em recompensa do meu amor são meus adversários: mas eu faço oração.
За љубав моју устају на мене, а ја се молим.
5 E me deram mal pelo bem, e ódio pelo meu amor.
Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.
6 Põe sobre ele um ímpio, e Satanás esteja à sua direita.
Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.
7 Quando for julgado, saia condenado; e a sua oração se lhe torne em pecado.
Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.
8 Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu ofício.
Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.
9 Sejam órfãos os seus filhos, e viúva sua mulher.
Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.
10 Sejam vagabundos e pedintes os seus filhos, e busquem o pão dos seus lugares desolados.
Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.
11 Lance o credor a mão a tudo quanto tenha, e despojem os estranhos o seu trabalho.
Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.
12 Não haja ninguém que se compadeça dele, nem haja quem favoreça os seus órfãos.
Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.
13 Desapareça a sua posteridade, o seu nome seja apagado na seguinte geração.
Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.
14 Esteja na memória do Senhor a iniquidade de seus pais, e não se apague o pecado de sua mãe.
Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.
15 Antes estejam sempre perante o Senhor, para que faça desaparecer a sua memória da terra.
Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;
16 Porquanto não se lembrou de fazer misericórdia; antes perseguiu ao varão aflito e ao necessitado, para que pudesse até matar o quebrantado de coração.
Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.
17 Visto que amou a maldição, ela lhe sobrevenha, e assim como não desejou a benção, ela se afaste dele.
Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.
18 Assim como se vestiu de maldição, como dum vestido, assim penetre ela nas suas entranhas como água, e em seus ossos como azeite.
Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.
19 Seja para ele como o vestido que o cobre, e como cinto que o cinja sempre.
Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.
20 Seja este o galardão dos meus contrários, da parte do Senhor, e dos que falam mal contra a minha alma.
Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.
21 Mas tu, Deus Senhor, trata comigo por amor do teu nome, porque a tua misericórdia é boa; livra-me,
А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.
22 Pois estou aflito e necessitado, e o meu coração está ferido dentro de mim.
Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.
23 Vou-me como a sombra que declina; sou sacudido como o gafanhoto.
Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.
24 De jejuar estão enfraquecidos os meus joelhos, e a minha carne emagrece.
Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.
25 E ainda lhes sou opróbrio; quando me contemplam, movem as cabeças.
Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.
26 Ajuda-me, Senhor Deus meu, salva-me segundo a tua misericórdia.
Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.
27 Para que saibam que esta é a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.
Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.
28 Amaldiçoem eles, mas abençoa tu: quando se levantarem fiquem confundidos; e alegre-se o teu servo.
Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.
29 Vistam-se os meus adversários de vergonha, e cubram-se com a sua própria confusão como com uma capa.
Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.
30 Louvarei grandemente ao Senhor com a minha boca: louva-lo-ei entre a multidão.
Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,
31 Pois se porá à mão direita do pobre, para o livrar dos que condenam a sua alma.
Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.
