Salmos 109
1 Ó Deus do meu louvor, não te cales,
Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull
2 Pois a boca do ímpio e a boca do enganador estão abertas contra mim: tem falado contra mim com uma língua mentirosa.
því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.
3 Eles me cercaram com palavras odiosas, e pelejaram contra mim sem causa.
Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.
4 Em recompensa do meu amor são meus adversários: mas eu faço oração.
Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.
5 E me deram mal pelo bem, e ódio pelo meu amor.
Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.
6 Põe sobre ele um ímpio, e Satanás esteja à sua direita.
Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.
7 Quando for julgado, saia condenado; e a sua oração se lhe torne em pecado.
Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.
8 Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu ofício.
Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.
9 Sejam órfãos os seus filhos, e viúva sua mulher.
Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja
10 Sejam vagabundos e pedintes os seus filhos, e busquem o pão dos seus lugares desolados.
og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.
11 Lance o credor a mão a tudo quanto tenha, e despojem os estranhos o seu trabalho.
Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.
12 Não haja ninguém que se compadeça dele, nem haja quem favoreça os seus órfãos.
Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.
13 Desapareça a sua posteridade, o seu nome seja apagado na seguinte geração.
Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.
14 Esteja na memória do Senhor a iniquidade de seus pais, e não se apague o pecado de sua mãe.
Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.
15 Antes estejam sempre perante o Senhor, para que faça desaparecer a sua memória da terra.
Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.
16 Porquanto não se lembrou de fazer misericórdia; antes perseguiu ao varão aflito e ao necessitado, para que pudesse até matar o quebrantado de coração.
Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.
17 Visto que amou a maldição, ela lhe sobrevenha, e assim como não desejou a benção, ela se afaste dele.
Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.
18 Assim como se vestiu de maldição, como dum vestido, assim penetre ela nas suas entranhas como água, e em seus ossos como azeite.
Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.
19 Seja para ele como o vestido que o cobre, e como cinto que o cinja sempre.
Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.
20 Seja este o galardão dos meus contrários, da parte do Senhor, e dos que falam mal contra a minha alma.
Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.
21 Mas tu, Deus Senhor, trata comigo por amor do teu nome, porque a tua misericórdia é boa; livra-me,
En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.
22 Pois estou aflito e necessitado, e o meu coração está ferido dentro de mim.
Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.
23 Vou-me como a sombra que declina; sou sacudido como o gafanhoto.
Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!
24 De jejuar estão enfraquecidos os meus joelhos, e a minha carne emagrece.
Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.
25 E ainda lhes sou opróbrio; quando me contemplam, movem as cabeças.
Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.
26 Ajuda-me, Senhor Deus meu, salva-me segundo a tua misericórdia.
Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.
27 Para que saibam que esta é a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.
Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,
28 Amaldiçoem eles, mas abençoa tu: quando se levantarem fiquem confundidos; e alegre-se o teu servo.
– þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.
29 Vistam-se os meus adversários de vergonha, e cubram-se com a sua própria confusão como com uma capa.
Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!
30 Louvarei grandemente ao Senhor com a minha boca: louva-lo-ei entre a multidão.
Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.
31 Pois se porá à mão direita do pobre, para o livrar dos que condenam a sua alma.
Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.
