Salmos 107

1 Louvai ao Senhor, porque ele é bom, porque a sua benignidade dura para sempre.

Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!

2 Digam-no os remidos do Senhor, os que remiu da mão do inimigo,

Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —

3 E os que congregou das terras do oriente e do ocidente, do norte e do sul.

Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!

4 Andaram desgarrados pelo deserto, por caminhos solitários; não acharam cidade para habitarem.

Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.

5 Famintos e sedentos, a sua alma neles desfalecia.

Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.

6 E clamaram ao Senhor na sua angústia, e os livrou das suas necessidades.

Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

7 E os levou por caminho direito, para irem a uma cidade de habitação.

Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.

8 Louvem ao Senhor pela sua bondade, e pelas suas maravilhas para com os filhos dos homens.

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

9 Pois fartou a alma sedenta, e encheu de bondade a alma faminta.

Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.

10 Tal como a que se assenta nas trevas e sombra da morte, presa em aflição e em ferro;

Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,

11 Porquanto se rebelaram contra as palavras de Deus, e desprezaram o conselho do altíssimo,

(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)

12 Portanto lhes abateu o coração com trabalho; tropeçaram, e não houve quem os ajudasse.

— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.

13 Então clamaram ao Senhor na sua angústia, e os livrou das suas necessidades.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

14 Tirou-os das trevas e sombra da morte; e quebrou as suas prisões.

Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.

15 Louvem ao Senhor pela sua bondade, e pelas suas maravilhas para com os filhos dos homens.

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

16 Pois quebrou as portas de bronze; e despedaçou os ferrolhos de ferro.

Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.

17 Os loucos, por causa da sua transgressão, e por causa das suas iniquidades, são aflitos.

Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;

18 A sua alma aborreceu toda a comida, e chegaram até às portas da morte.

Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.

19 Então clamaram ao Senhor na sua angústia: e ele os livrou das suas necessidades.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

20 Enviou a sua palavra, e os sarou; e os livrou da sua destruição.

У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.

21 Louvem ao Senhor pela sua bondade, e pelas suas maravilhas para com os filhos dos homens.

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

22 E ofereçam os sacrifícios de louvor, e relatem as suas obras com regozijo.

Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!

23 Os que descem ao mar em navios, mercando nas grandes águas,

Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,

24 Esses veem as obras do Senhor, e as suas maravilhas no profundo.

Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.

25 Pois ele manda, e se levanta o vento tempestuoso, que eleva as suas ondas.

Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;

26 Sobem aos céus; descem aos abismos, e a sua alma se derrete em angústias.

Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.

27 Andam e cambaleam como ébrios, e perderam todo o tino.

Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;

28 Então clamam ao Senhor na sua angústia; e ele os livra das suas necessidades.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

29 Faz cessar a tormenta, e calam-se as suas ondas.

У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.

30 Então se alegram, porque se aquietaram; assim os leva ao seu porto desejado.

Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.

31 Louvem ao Senhor pela sua bondade, e pelas suas maravilhas para com os filhos dos homens.

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

32 Exaltem-no na congregação do povo, e glorifiquem-no na assembléia dos anciãos.

Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.

33 Ele converte os rios em um deserto, e as fontes em terra sedenta:

У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.

34 A terra frutífera em estéril, pela maldade dos que nela habitam.

Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.

35 Converte o deserto em lagoa, e a terra seca em fontes.

У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;

36 E faz habitar ali os famintos, para que edifiquem cidade para habitação;

Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;

37 E semeiam os campos e plantam vinhas, que produzem fruto abundante.

Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.

38 Também os abençoa, de modo que se multiplicam muito; e o seu gado não diminui.

У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.

39 Depois se diminuem e se abatem, pela opressão, aflição e tristeza.

Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.

40 Derrama o desprezo sobre os príncipes, e os faz andar desgarrados pelo deserto, onde não há caminho.

У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;

41 Porém livra ao necessitado da opressão em um lugar alto, e multiplica as famílias como rebanhos.

Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.

42 Os retos o verão, e se alegrarão, e toda a iniquidade tapará a boca.

Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.

43 Quem é sábio observará estas coisas, e eles compreenderão as benignidades do Senhor.

Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!