< Salmos 104 >

1 Bendize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentíssimo, estás vestido de glória e de magestade.
Andriaño t’Iehovà, ry troko; ry Iehovà Andrianañahareko, jabahinake irehe, asiñe naho volonahetse ro misaroñ’ azo,
2 Ele se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
ihemiholonkon-kazavañe hoe sarimbo; velare’o hoe tèmetse o likerañeo.
3 Põe nas águas as vigas das suas câmaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as asas do vento.
Ampandrè’e an-drano ao o faham-batsa’eo, anoe’e sarete’e o rahoñeo, draidraite’e añ’ ela’ o tiokeo.
4 Faz dos seus anjos espíritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
Anoe’e ira’e o tiokeo, mpitoro’e o afo mibelañeo.
5 Lançou os fundamentos da terra, para que não vacile em tempo algum.
Naore’e amo faha’eo ty tane toy, soa tsy hasiotse nainai’e donia.
6 Tu a cobres com o abismo, como com um vestido: as águas estavam sobre os montes.
Siniki’o hoe saroñe i lalekey; nijohañe ambone’ o vohitseo ty rano;
7 Á tua repreensão fugiram: à voz do teu trovão se apressaram.
Nibioñe iereo te trinevo’o, nibororoñe mb’eo ami’ty fivolan’ ampi’o;
8 Sobem aos montes, descem aos vales, até ao lugar que para elas fundaste.
Nionjoñe o vohitseo, nilempotse o vavataneo, mb’amo toetse tinendre’o ho a iareoo
9 Termo lhes puseste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
Jinado’o efetse tsy hililara’e; tsy mone hibalike hañàmpo ty tane toy.
10 Tu, que fazes sair as fontes nos vales, as quais correm entre os montes.
Añirahe’e rano migoangoañe o goledoñeo; mikararak’ añivo’ o vohitseo;
11 Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sede.
ampinome’ iereo rano o bibin-kivoke iabio; afa-karan-drano o borìke lìio.
12 Junto delas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
Mimoneñe añ’olo’ iereo eo o voron-dikerañeo; mivolañe an-tsinga-katae ey.
13 Ele rega os montes desde as suas câmaras: a terra se farta do fruto das suas obras.
Tondraha’e hirik’amo efe’e amboneo o vohitseo; mahaeneñe ty tane toy o vokam-pitoloña’eo.
14 Faz crescer a erva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
Ampitiria’e ahetse o añombeo, vaho añañe, vale’ ty fitoloña’ ondatio, hampahavokare’e haneñe ty tane,
15 E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
naho divay hampifale ty arofo’ ondaty, naho solike hañamendo ty lahara’e, vaho mahakama hahavaño ty arofo’e.
16 As árvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do líbano que ele plantou,
Enen-drano o hatae’ Iehovào, o mendorave’ i Lebanone nambolè’eo,
17 Onde as aves se aninham: enquanto à cegonha, a sua casa é nas faias.
ama’e ao ro anoa’ o voroñeo traño; naho ty fañaoke, anakao ty akiba’e.
18 Os altos montes são um refúgio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
Ho a o ose lì-o o vohitse aboo; fiampiram-panaloke o tevañeo.
19 Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu ocaso.
Nanoe’e fifotoañañe i volañey; apota’ i àndroy ty toem-pitsofora’e.
20 Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animais da selva.
Tinendre’o i ieñey, mivotrake te haleñe ty fitinga­tingàña’ ze hene biby añ’ala ao.
21 Os leãozinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
Mitreñe, mitsatsa hena o liona tora’eo, mipay ty hane’e aman’ Añahare.
22 Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
Ie manjirike i àndroy, mipoliotse iereo vaho mandre an-dakato’e ao.
23 Então sai o homem à sua obra e ao seu trabalho, até à tarde.
Miavotse mb’am-pitoloña’e mb’eo ondatio, ampara’ te haleñe.
24 Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
O ry Iehovà, akore ty hamaro’ o fitoloña’oo! kila nanoe’o an-kihitse; manitsike ty tane toy o vara’oo.
25 Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde há réptis sem número, animais pequenos e grandes.
Indroke i riakey, jabajaba mihenehene, ifamorohotam-biby tsy hay iaheñe— ty kede naho ty bey.
26 Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para nele folgar.
Ama’e ty ionjonan-dakam-bey, naho i fañaneñe nitsenè’o hihisa aoy.
27 Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo oportuno.
Songa mandiñ’ Azo hamahana’o haneñ’ an-tsa’e.
28 Dando-lho tu, eles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
Anjotsoa’o, le atonto’ iareo, sokafe’o ty fità’o, vaho hene ànjan-draha soa.
29 Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o fôlego, morrem, e voltam para o seu pó.
Aeta’o ty lahara’o, le lonjetse iereo; sintone’o ty kofò’e, le mihomake mimpoly an-debok’ ao.
30 Envias o teu espírito, e são criados, e assim renovas a face da terra.
Irahe’o t’i Arofo’o, mioreñe iereo, vaho vaoe’o ty tarehe’ ty tane toy.
31 A glória do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
Tsy mb’ia ho modo ty enge’ Iehovà; ho rebehe’ Iehovà o fitoloña’eo,
32 Olhando ele para a terra, ela treme; tocando nos montes, logo fumegam.
Mampititititike ty tane toy te vazohoe’e, mahatoeñe o vohitseo te edrè’e.
33 Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, enquanto eu tiver existência.
Ho saboeko t’Iehovà kanao mbe velon-draho; ho rengèko an-tsabo t’i Andrianañahare katao mbe mahakofòke.
34 A minha meditação acerca dele será suave: eu me alegrarei no Senhor.
Toe mamy t‘ie itsakoreakoo, ifaleako t’Iehovà.
35 Desçam da terra os pecadores, e os ímpios não sejam mais. bendize, ó alma minha, ao Senhor. louvai ao Senhor.
Ho mongoreñe an-tane atoy o mpanan-tahiñeo le tsy ho eo o lo-tserekeo. Andriaño t’Iehovà, ry troko. Treño t’Ià.

< Salmos 104 >