< Salmos 102 >

1 Senhor, ouve a minha oração, e chegue a ti o meu clamor.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angústia, inclina para mim os teus ouvidos; no dia em que eu clamar, ouve-me depressa.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 Porque os meus dias se consomem como o fumo, e os meus ossos ardem como um lar.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 O meu coração está ferido e seco como a erva, pelo que me esqueço de comer o meu pão
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Por causa da voz do meu gemido os meus ossos se apegam à minha pele.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Sou semelhante ao pelicano no deserto: sou como um mocho nas solidões.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Vigio, sou como o pardal solitário no telhado.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Os meus inimigos me afrontam todo o dia: os que se enfurecem contra mim tem jurado.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Pois tenho comido cinza como pão, e misturado com lágrimas a minha bebida.
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 Por causa da tua ira e da tua indignação, pois tu me levantaste e me arremeçaste.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Os meus dias são como a sombra que declina, e como a erva me vou secando.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 Mas tu, Senhor, permanecerás para sempre, e a tua memória de geração em geração.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Tu te levantarás e terás piedade de Sião; pois o tempo de te compadeceres dela, o tempo determinado, já chegou.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Porque os teus servos tem prazer nas suas pedras, e se compadecem do seu pó.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Então as nações temerão o nome do Senhor, e todos os reis da terra a tua glória.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 Quando o Senhor edificar a Sião, aparecerá na sua glória.
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 Ele atenderá à oração do desamparado, e não desprezará a sua oração.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Isto se escreverá para a geração futura; e o povo que se criar louvará ao Senhor.
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 Pois olhou desde o alto do seu santuário, desde os céus o Senhor contemplou a terra.
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 Para ouvir o gemido dos presos, para soltar os sentenciados à morte;
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 Para anunciarem o nome do Senhor em Sião, e o seu louvor em Jerusalém;
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 Quando os povos se ajuntarem, e os reinos, para servirem ao Senhor.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Abateu a minha força no caminho; abreviou os meus dias.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Dizia eu: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias, os teus anos são por todas as gerações.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Desde a antiguidade fundaste a terra: e os céus são obra das tuas mãos.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 Eles perecerão, mas tu permanecerás: todos eles se envelhecerão como um vestido; como roupa os mudarás, e ficarão mudados.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 Porém tu és o mesmo, e os teus anos nunca terão fim.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 Os filhos dos teus servos continuarão, e a sua semente ficará firmada perante ti.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

< Salmos 102 >