Salmos 10

1 Porque estás ao longe, Senhor? Porque te escondes nos tempos de angústia?

Вскую, Господи, отстоя далече, презираеши во благовремениих, в скорбех?

2 Os ímpios na sua arrogância perseguem furiosamente o miserável; sejam apanhados nas ciladas que maquinaram.

Внегда гордитися нечестивому, возгарается нищий: увязают в советех, яже помышляют.

3 Porque o ímpio glória-se do desejo da sua alma; bendiz ao avarento, e blasfema do Senhor.

Яко хвалимь есть грешный в похотех души своея, и обидяй благословимь есть.

4 Pela altivez do seu rosto o ímpio não busca a Deus: todas as suas cogitações são que não há Deus

Раздражи Господа грешный: по множеству гнева своего не взыщет: несть Бога пред ним.

5 Os seus caminhos atormentam sempre: os teus juízos estão longe da vista dele em grande altura, e despreza aos seus inimigos.

Оскверняются путие его на всяко время: отемлются судбы Твоя от лица его: всеми враги своими обладает.

6 Diz em seu coração: Não serei comovido, porque nunca me verei na adversidade.

Рече бо в сердцы своем: не подвижуся от рода в род без зла:

7 A sua boca está cheia de imprecações, de enganos e de astúcia; debaixo da sua língua há moléstia e maldade.

егоже клятвы уста его полна суть, и горести и льсти: под языком его труд и болезнь.

8 Põe-se nas emboscadas das aldeias; nos lugares ocultos mata ao inocente; os seus olhos estão ocultamente fitos contra o pobre.

Приседит в ловителстве с богатыми в тайных, еже убити неповиннаго: очи его на нищаго призираете.

9 Arma ciladas no esconderijo, como o leão no seu covil; arma ciladas para roubar ao miserável; rouba ao miserável, trazendo-o na sua rede.

Ловит в тайне яко лев во ограде своей, ловит еже восхитити нищаго, восхитити нищаго, внегда привлещи и в сети своей.

10 Encolhe-se, abaixa-se, para que os pobres caiam em suas fortes garras.

Смирит его: преклонится и падет, внегда ему обладати убогими.

11 Diz em seu coração: Deus esqueceu-se, cobriu o seu rosto, e nunca o verá.

Рече бо в сердцы своем: забы Бог, отврати лице Свое, да не видит до конца.

12 Levanta-te, Senhor: oh! Deus, levanta a tua mão; não te esqueças dos miseráveis.

Воскресени, Господи Боже мой, да вознесется рука Твоя, не забуди убогих Твоих до конца.

13 Porque blasfema o ímpio de Deus? dizendo no seu coração: Tu não o esquadrinharás?

Чесо ради прогнева нечестивый Бога? Рече бо в сердцы своем: не взыщет.

14 Tu o viste, porque atentas para o trabalho e enfado, para o entregar em tuas mãos; a ti o pobre se encomenda, tu és o auxílio do órfão.

Видиши, яко Ты болезнь и ярость смотряеши, да предан будет в руце Твои: тебе оставлен есть нищий, сиру Ты буди помощник.

15 Quebra o braço do ímpio e malvado; busca a sua impiedade, até que nenhuma encontres.

Сокруши мышцу грешному и лукавому: взыщется грех его и не обрящется.

16 O Senhor é Rei eterno; da sua terra perecerão os gentios.

Господь царь во век и в век века: погибнете, языцы, от земли Его.

17 Senhor, tu ouviste os desejos dos mansos; confortarás os seus corações; os teus ouvidos estarão abertos para eles;

Желание убогих услышал еси, Господи, уготованию сердца их внят ухо Твое.

18 Para fazer justiça ao órfão e ao oprimido, afim de que o homem da terra não prosiga mais em usar da violência.

Суди сиру и смирену, да не приложит ктому величатися человек на земли.