Salmos 10

1 Porque estás ao longe, Senhor? Porque te escondes nos tempos de angústia?

Зашто, Господе, стојиш далеко, кријеш се кад је невоља?

2 Os ímpios na sua arrogância perseguem furiosamente o miserável; sejam apanhados nas ciladas que maquinaram.

С охолости безбожникове мучи се убоги; хватају се убоги преваром коју измишљају безбожници.

3 Porque o ímpio glória-se do desejo da sua alma; bendiz ao avarento, e blasfema do Senhor.

Јер се безбожник дичи жељом душе своје, грабљивца похваљује.

4 Pela altivez do seu rosto o ímpio não busca a Deus: todas as suas cogitações são que não há Deus

Безбожник у обести својој не мари за Господа: "Он не види." Нема Бога у мислима његовим.

5 Os seus caminhos atormentam sempre: os teus juízos estão longe da vista dele em grande altura, e despreza aos seus inimigos.

Свагда су путеви његови криви; за судове Твоје не зна; на непријатеље своје неће ни да гледа.

6 Diz em seu coração: Não serei comovido, porque nunca me verei na adversidade.

У срцу свом каже: Нећу посрнути; зло неће доћи никад.

7 A sua boca está cheia de imprecações, de enganos e de astúcia; debaixo da sua língua há moléstia e maldade.

Уста су му пуна неваљалих речи, преваре и увреде, под језиком је његовим мука и погибао.

8 Põe-se nas emboscadas das aldeias; nos lugares ocultos mata ao inocente; os seus olhos estão ocultamente fitos contra o pobre.

Седи у заседи иза куће; у потаји убија правога; очи његове вребају убогога.

9 Arma ciladas no esconderijo, como o leão no seu covil; arma ciladas para roubar ao miserável; rouba ao miserável, trazendo-o na sua rede.

Седи у потаји као лав у пећини; седи у заседи да ухвати убогога; хвата убогога увукавши га у мрежу своју.

10 Encolhe-se, abaixa-se, para que os pobres caiam em suas fortes garras.

Притаји се, прилегне, и убоги падају у јаке нокте његове.

11 Diz em seu coração: Deus esqueceu-se, cobriu o seu rosto, e nunca o verá.

Каже у срцу свом: "Бог је заборавио, окренуо је лице своје, неће видети никад."

12 Levanta-te, Senhor: oh! Deus, levanta a tua mão; não te esqueças dos miseráveis.

Устани Господе! Дигни руку своју, не заборави невољних.

13 Porque blasfema o ímpio de Deus? dizendo no seu coração: Tu não o esquadrinharás?

Зашто безбожник да не мари за Бога говорећи у срцу свом да Ти нећеш видети?

14 Tu o viste, porque atentas para o trabalho e enfado, para o entregar em tuas mãos; a ti o pobre se encomenda, tu és o auxílio do órfão.

Ти видиш; јер гледаш увреде и муке и пишеш их на руци. Теби предаје себе убоги; сироти Ти си помоћник.

15 Quebra o braço do ímpio e malvado; busca a sua impiedade, até que nenhuma encontres.

Сатри мишицу безбожном и злом, да се тражи и не нађе безбожност његова.

16 O Senhor é Rei eterno; da sua terra perecerão os gentios.

Господ је цар свагда, довека, нестаће незнабожаца са земље његове.

17 Senhor, tu ouviste os desejos dos mansos; confortarás os seus corações; os teus ouvidos estarão abertos para eles;

Господе! Ти чујеш жеље ништих; утврди срце њихово; отвори ухо своје,

18 Para fazer justiça ao órfão e ao oprimido, afim de que o homem da terra não prosiga mais em usar da violência.

Да даш суд сироти и невољнику, да престану гонити човека са земље.