Provérbios 7
1 Filho meu, guarda as minhas palavras, e esconde dentro de ti os meus mandamentos.
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 Guarda os meus mandamentos, e vive; e a minha lei, como as meninas dos teus olhos.
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 Ata-os aos teus dedos, escreve-os na táboa do teu coração.
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Dize à sabedoria, Tu és minha irmã; e à prudência chama parenta.
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 Para te guardarem da mulher alheia, da estrangeira, que lisongeia com as suas palavras.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 Porque da janela da minha casa, por minhas grades olhando eu,
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 Vi entre os símplices, descobri entre os moços, um mancebo falto de juízo,
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 Que passava pela rua junto à sua esquina, e seguia o caminho da sua casa;
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 No crepúsculo, à tarde do dia, na tenebrosa noite e na escuridão;
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 E eis que uma mulher lhe saiu ao encontro, com enfeites de prostituta, e astuta de coração:
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 Esta era alvoroçadora, e contenciosa; não paravam em sua casa os seus pés;
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 Agora por fora, depois pelas ruas, e espreitando por todos os cantos:
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 E pegou dele, e o beijou; esforçou o seu rosto, e disse-lhe:
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 Sacrifícios pacíficos tenho comigo; hoje paguei os meus votos.
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 Por isto saí ao encontro a buscar diligentemente a tua face, e te achei.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Já cobri a minha cama com cobertas de tapeçaria, com obras lavradas com linho fino do Egito.
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 Já perfumei o meu leito com mirra, aloes, e canela.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 Vem, saciemo-nos de amores até pela manhã: alegremo-nos com amores.
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 Porque já o marido não está em sua casa: foi fazer uma jornada ao longe:
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 Um saquitel de dinheiro levou na sua mão: ao dia apontado virá a sua casa.
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 Seduziu-o com a multidão das suas palavras, com as lisonjas dos seus lábios o persuadiu.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Segue-a logo, como boi que vai ao matadouro, e como o louco ao castigo das prisões;
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 Até que a flecha lhe atravesse o fígado, como a ave que se apressa para o laço, e não sabe que está armado contra a sua vida.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Agora pois, filhos, dai-me ouvidos, e estai atentos às palavras da minha boca.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Não se desvie para os seus caminhos o teu coração, e não andes perdido nas suas veredas.
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 Porque a muitos feridos derribou; e são muitíssimos os que por ela foram mortos.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
