< Provérbios 5 >
1 Filho meu, atende à minha sabedoria: à minha inteligência inclina o teu ouvido;
Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
2 Para que conserves os meus avisos e os teus beiços guardem o conhecimento.
at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
3 Porque os lábios da estranha destilam favos de mel, e o seu paladar é mais macio do que o azeite.
Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
4 Porém o seu fim é amargoso como o absinto, agudo como a espada de dois fios.
Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
5 Os seus pés descem à morte: os seus passos pegam no inferno. (Sheol )
Hendes Fødder gaa nedad til Døden, hendes Skridt stunde imod Dødsriget. (Sheol )
6 Para que não ponderes a vereda da vida, são as suas carreiras variáveis, e não saberás delas.
For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
7 Agora, pois, filhos, dai-me ouvidos, e não vos desvieis das palavras da minha boca.
Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
8 Alonga dela o teu caminho, e não chegues à porta da sua casa;
Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
9 Para que não dês a outros a tua honra, nem os teus anos a cruéis.
at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
10 Para que não se fartem os estranhos do teu poder, e todos os teus afadigados trabalhos não entrem na casa do estrangeiro,
at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
11 E gemas no teu fim, consumindo-se a tua carne e o teu corpo.
saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
12 E digas: Como aborreci a correção! e desprezou o meu coração a repreensão!
og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
13 E não escutei a voz dos meus ensinadores, nem a meus mestres inclinei o meu ouvido!
saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
14 Quase que em todo o mal me achei no meio da congregação e do ajuntamento.
Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
15 Bebe água da tua cisterna, e das correntes do teu poço.
Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
16 Derramem-se por de fora as tuas fontes, e pelas ruas os ribeiros de águas.
Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
17 Sejam para ti só, e não para os estranhos contigo.
Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
18 Seja bendito o teu manancial, e alegra-te da mulher da tua mocidade.
Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 Como serva amorosa, e gazela graciosa, os seus peitos te saciarão em todo o tempo: e pelo seu amor sejas atraído perpetuamente.
en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
20 E porque, filho meu, andarias atraído pela estranha, e abraçarias o seio da estrangeira?
Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
21 Porque os caminhos do homem estão perante os olhos do Senhor, e ele pesa todas as suas carreiras.
Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
22 Quanto ao ímpio, as suas iniquidades o prenderão, e com as cordas do seu pecado será detido.
Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
23 Ele morrerá, porque sem correção andou, e pelo excesso da sua loucura andará errado.
Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.