Provérbios 29
1 O homem que muitas vezes repreendido endurece a cerviz de repente será quebrantado sem que haja cura.
Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
2 Quando os justos se engrandecem, o povo se alegra, mas quando o ímpio domina o povo suspira.
Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
3 O homem que ama a sabedoria alegra a seu pai, mas o companheiro de prostitutas desperdiça a fazenda.
Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
4 O rei com juízo sustem a terra, mas o amigo de peitas a transtorna.
Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
5 O homem que lisongeia a seu próximo, arma uma rede aos seus passos.
Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
6 Na transgressão do homem mau há laço, mas o justo jubila e se alegra.
Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
7 Informa-se o justo da causa dos pobres, mas o ímpio não compreende o conhecimento.
Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
8 Os homens escarnecedores abrazam a cidade, mas os sábios desviam a ira.
Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
9 O homem sábio que pleiteia com o tolo, quer se turbe quer se ria, não terá descanço.
Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
10 Os homens sanguinolentos aborrecem ao sincero, mas os retos procuram o seu bem.
Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
11 Todo o seu espírito profere o tolo, mas o sábio o encobre e reprime.
Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
12 O governador que dá atenção às palavras mentirosas, achará que todos os seus servos são ímpios.
Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
13 O pobre e o usurário se encontram, e o Senhor alumia os olhos de ambos.
Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
14 O rei, que julga os pobres conforme a verdade, firmará o seu trono para sempre.
Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
15 A vara e a repreensão dão sabedoria, mas o rapaz entregue a si mesmo envergonha a sua mãe.
Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
16 Quando os ímpios se multiplicam, multiplicam-se as transgressões, mas os justos verão a sua queda.
Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
17 Castiga a teu filho, e te fará descançar; e dará delícias à tua alma.
Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
18 Não havendo profecia, o povo fica dissoluto; porém o que guarda a lei esse é bem-aventurado:
Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
19 O servo se não emendará com palavras, porque, ainda que te entenda, todavia não responderá.
Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
20 Tens visto um homem arremessado nas suas palavras? maior esperança há dum tolo do que dele.
Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
21 Quando alguém cria delicadamente o seu servo desde a mocidade, por derradeiro quererá ser seu filho.
Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
22 O homem iracundo levanta contendas; e o furioso multiplica as transgressões.
Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
23 A soberba do homem o abaterá, mas o humilde de espírito reterá a glória.
Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
24 O que tem parte com o ladrão aborrece a sua própria alma: ouve maldições, e não o denúncia.
Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
25 O temor do homem armará laços, mas o que confia no Senhor será posto em alto retiro.
Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
26 Muitos buscam a face do príncipe, mas o juízo de cada um vem do Senhor.
Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
27 Abominação é para os justos o homem iníquo, mas abominação é para o ímpio o de retos caminhos.
Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
