< Provérbios 16 >
1 Do homem são as preparações do coração, mas do Senhor a resposta da boca.
Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.
2 Todos os caminhos do homem são limpos aos seus olhos, mas o Senhor pesa os espíritos.
Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.
3 Confia do Senhor as tuas obras, e teus pensamentos serão estabelecidos.
Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.
4 O Senhor fez todas as coisas para si, para os seus próprios fins, e até ao ímpio para o dia do mal.
Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.
5 Abominação é ao Senhor todo o altivo de coração: ainda que ele junte mão à mão, não será inocente
Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.
6 Pela misericórdia e pela fidelidade se expia a iniquidade, e pelo temor do Senhor os homens se desviam do mal.
Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.
7 Sendo os caminhos do homem agradáveis ao Senhor, até a seus inimigos faz que tenham paz com ele.
Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.
8 Melhor é o pouco com justiça, do que a abundância de colheita com injustiça.
Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
9 O coração do homem considera o seu caminho, mas o Senhor lhe dirige os passos.
Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.
10 Adivinhação se acha nos lábios do rei: em juízo não prevaricará a sua boca.
Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.
11 O peso e a balança justa são do Senhor: obra sua são todos os pesos da bolsa.
Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.
12 Abominação é para os reis obrarem impiedade, porque com justiça se estabelece o trono.
Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
13 Os lábios de justiça são o contentamento dos reis, e eles amarão ao que fala coisas retas.
Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.
14 O furor do rei é como uns mensageiros da morte, mas o homem sábio o apaziguará.
Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
15 Na luz do rosto do rei está a vida, e a sua benevolência é como a nuvem da chuva serodia.
W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.
16 Quanto melhor é adquirir a sabedoria do que o ouro! e quanto mais excelente adquirir a prudência do que a prata!
Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.
17 A carreira dos retos é desviar-se do mal; o que guarda a sua alma conserva o seu caminho.
Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.
18 A soberba precede a ruína, e a altivez do espírito precede a queda.
Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
19 Melhor é ser humilde de espírito com os mansos, do que repartir o despojo com os soberbos.
Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
20 O que atenta prudentemente para a palavra achará o bem, e o que confia no Senhor será bem-aventurado.
Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.
21 O sábio de coração será chamado prudente, e a doçura dos lábios aumentará o ensino.
Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.
22 O entendimento, para aqueles que o possuem, é uma fonte de vida, mas a instrução dos tolos é a sua estultícia.
Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.
23 O coração do sábio instrui a sua boca, e sobre os seus lábios aumentará a doutrina.
Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.
24 Favo de mel são as palavras suaves, doces para a alma, e saúde para os ossos.
Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
25 Há caminho, que parece direito ao homem, mas o seu fim são os caminhos da morte.
Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć.
26 O trabalhador trabalha para si mesmo, porque a sua boca o insta.
Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.
27 O homem de Belial cava o mal, e nos seus lábios se acha como um fogo ardente.
Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający.
28 O homem perverso levanta a contenda, e o murmurador separa os maiores amigos.
Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.
29 O homem violento persuade ao seu companheiro, e o guia por caminho não bom.
Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
30 Fecha os olhos para imaginar perversidades; mordendo os lábios, efetua o mal.
Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
31 Coroa de honra são as cãs, achando-se elas no caminho de justiça.
Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.
32 Melhor é o longânimo do que o valente, e o que governa o seu espírito do que o que toma uma cidade.
Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.
33 A sorte se lança no regaço, mas do Senhor procede toda a sua disposição.
Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.