Provérbios 14
1 Toda a mulher sabia edifica a sua casa: mas a tola a derriba com as suas mãos.
Мудра жена зида кућу своју, а луда својим рукама раскопава.
2 O que anda na sua sinceridade teme ao Senhor, mas o que se desvia de seus caminhos o despreza.
Ко ходи право, боји се Господа; а ко је опак на својим путевима, презире Га.
3 Na boca do tolo está a vara da soberba, mas os lábios dos sábios os conservam.
У устима је безбожниковим прут охолости, а мудре чувају уста њихова.
4 Não havendo bois, a mangedoura está limpa, mas pela força do boi há abundância de colheitas.
Где нема волова, чисте су јасле; а обилата је летина од силе воловске.
5 A testemunha verdadeira não mentirá, mas a testemunha falsa se desboca em mentiras.
Истинит сведок не лаже, а лажан сведок говори лаж.
6 O escarnecedor busca sabedoria, e nenhuma acha, mas para o prudente o conhecimento é fácil.
Подсмевач тражи мудрост, и не находи је; а разумном је знање лако наћи.
7 Vai-te de diante do homem insensato, porque nele não divisarás os lábios do conhecimento.
Иди од човека безумног, јер нећеш чути паметне речи.
8 A sabedoria do prudente é entender o seu caminho, mas a estultícia dos tolos é engano.
Мудрост је паметног да пази на пут свој, а безумље је безумних превара.
9 Os loucos zombam do pecado, mas entre os retos há benevolência.
Безумнима је шала грех, а међу праведнима је добра воља.
10 O coração conhece a sua própria amargura, e o estranho não se entremeterá na sua alegria.
Срце свачије зна јад душе своје; и у весеље његово не меша се други.
11 A casa dos ímpios se desfará, mas a tenda dos retos florescerá.
Дом безбожнички раскопаће се, а колиба праведних цветаће.
12 Há caminho que ao homem parece direito, mas o fim dele são os caminhos da morte.
Неки се пут чини човеку прав, а крај му је пут к смрти.
13 Até no riso terá dor o coração, e o fim da alegria é tristeza.
И од смеха боли срце, и весељу крај бива жалост.
14 Dos seus caminhos se fartará o que declina no coração, mas o homem bom se fartará de si mesmo.
Путева својих наситиће се ко је изопаченог срца, али га се клони човек добар.
15 O simples dá crédito a cada palavra, mas o prudente atenta para os seus passos.
Луд верује свашта, а паметан пази на своје кораке.
16 O sábio teme, e desvia-se do mal, mas o tolo se encoleriza, e dá-se por seguro.
Мудар се боји и уклања се од зла, а безуман навире и слободан је.
17 O que presto se indigna, fará doidices, e o homem de más imaginações será aborrecido.
Нагао човек чини безумље, а пакостан је човек мрзак.
18 Os símplices herdarão a estultícia, mas os prudentes se coroarão de conhecimento.
Луди наслеђује безумље, а разборити венчава се знањем.
19 Os maus se inclinaram diante dos bons, e os ímpios diante das portas do justo.
Клањају се зли пред добрима и безбожни на вратима праведног.
20 O pobre é aborrecido até do companheiro, porém os amigos dos ricos são muitos.
Убоги је мрзак и пријатељу свом, а богати имају много пријатеља.
21 O que despreza ao seu companheiro peca, mas o que se compadece dos humildes é bem-aventurado.
Ко презире ближњег свог греши; а ко је милостив убогима, благо њему.
22 Porventura não erram os que obram o mal? mas beneficência e fidelidade serão para os que obram o bem.
Који смишљају зло, не лутају ли? А милост и вера биће онима који смишљају добро.
23 Em todo o trabalho proveito há, mas a palavra dos lábios só encaminha à pobreza.
У сваком труду има добитка, а говор уснама само је сиромаштво.
24 A coroa dos sábios é a sua riqueza, a estultícia dos tolos é só estultícia.
Мудрима је венац богатство њихово, а безумље безумних остаје безумље.
25 A testemunha verdadeira livra as almas, mas o que se desboca em mentiras é enganador.
Истинит сведок избавља душе, а лажан говори превару.
26 No temor do Senhor há firme confiança, e ele será um refúgio para seus filhos.
У страху је Господњем јако поуздање, и синовима је уточиште.
27 O temor do Senhor é uma fonte de vida, para se desviarem dos laços da morte.
Страх је Господњи извор животу да се човек сачува од пругала смртних.
28 Na multidão do povo está a magnificência do rei, mas na falta do povo a perturbação do príncipe.
У мноштву је народа слава цару; а кад нестаје народа, пропаст је владаоцу.
29 O longânimo é grande em entendimento, mas o que é de espírito impaciente assinala a sua loucura.
Ко је спор на гнев, велика је разума; а ко је нагао показује лудост.
30 O coração com saúde é a vida da carne, mas a inveja é a podridão dos ossos.
Живот је телу срце здраво, а завист је трулеж у костима.
31 O que oprime ao pobre insulta àquele que o criou, mas o que se compadece do necessitado o honra.
Ко чини криво убогоме, срамоти Створитеља његовог; а поштује Га ко је милостив сиромаху.
32 Pela sua malícia será lançado fora o ímpio, mas o justo até na sua morte tem confiança.
За зло своје повргнуће се безбожник, а праведник нада се и на самрти.
33 No coração do prudente repousa a sabedoria, mas o que há no interior dos tolos se conhece.
Мудрост почива у срцу разумног човека, а шта је у безумнима познаје се.
34 A justiça exalta ao povo, mas o pecado é o opróbrio das nações.
Правда подиже народ, а грех је срамота народима.
35 O Rei tem seu contentamento no servo prudente, mas sobre o que envergonha cairá o seu furor.
Мио је цару разуман слуга, али на срамотног гневи се.
