Provérbios 14
1 Toda a mulher sabia edifica a sua casa: mas a tola a derriba com as suas mãos.
Фемея ынцеляптэ ышь зидеште каса, яр фемея небунэ о дэрымэ ку ынсешь мыниле ей.
2 O que anda na sua sinceridade teme ao Senhor, mas o que se desvia de seus caminhos o despreza.
Чине умблэ ку неприхэнире се теме де Домнул, дар чине апукэ пе кэй стрымбе Ыл несокотеште.
3 Na boca do tolo está a vara da soberba, mas os lábios dos sábios os conservam.
Ын гура небунулуй есте о нуя пентру мындрия луй, дар пе ынцелепць ый пэзеск бузеле лор.
4 Não havendo bois, a mangedoura está limpa, mas pela força do boi há abundância de colheitas.
Унде ну сунт бой, есля рэмыне гоалэ, дар путеря боилор адуче белшуг де роаде.
5 A testemunha verdadeira não mentirá, mas a testemunha falsa se desboca em mentiras.
Ун мартор крединчос ну минте, дар ун мартор минчинос спуне минчунь.
6 O escarnecedor busca sabedoria, e nenhuma acha, mas para o prudente o conhecimento é fácil.
Батжокориторул каутэ ынцелепчуня ши н-о гэсеште, дар пентру омул причепут штиинца есте лукру ушор.
7 Vai-te de diante do homem insensato, porque nele não divisarás os lábios do conhecimento.
Депэртязэ-те де небун, кэч ну пе бузеле луй вей гэси штиинца!
8 A sabedoria do prudente é entender o seu caminho, mas a estultícia dos tolos é engano.
Ынцелепчуня омулуй кибзуит ыл фаче сэ вадэ пе че кале сэ мяргэ, дар небуния челор несокотиць ый ыншалэ пе ей ыншишь.
9 Os loucos zombam do pecado, mas entre os retos há benevolência.
Чей несокотиць глумеск ку пэкатул, дар ынтре чей фэрэ приханэ есте бунэвоинцэ.
10 O coração conhece a sua própria amargura, e o estranho não se entremeterá na sua alegria.
Инима ышь куноаште неказуриле ши ничун стрэин ну се поате аместека ын букурия ей.
11 A casa dos ímpios se desfará, mas a tenda dos retos florescerá.
Каса челор рэй ва фи нимичитэ, дар кортул челор фэрэ приханэ ва ынфлори.
12 Há caminho que ao homem parece direito, mas o fim dele são os caminhos da morte.
Мулте кэй пот пэря буне омулуй, дар ла урмэ се вэд кэ дук ла моарте.
13 Até no riso terá dor o coração, e o fim da alegria é tristeza.
Де мулте орь, кяр ын мижлокул рысулуй инима поате фи мыхнитэ, ши букурия поате сфырши прин неказ.
14 Dos seus caminhos se fartará o que declina no coração, mas o homem bom se fartará de si mesmo.
Чел ку инима рэтэчитэ се сатурэ де кэиле луй ши омул де бине се сатурэ ши ел де че есте ын ел.
15 O simples dá crédito a cada palavra, mas o prudente atenta para os seus passos.
Омул лесне крезэтор креде орьче ворбэ, дар омул кибзуит я сяма бине кум мерӂе.
16 O sábio teme, e desvia-se do mal, mas o tolo se encoleriza, e dá-se por seguro.
Ынцелептул се теме ши се абате де ла рэу, дар несокотитул есте ынгымфат ши фэрэ фрикэ.
17 O que presto se indigna, fará doidices, e o homem de más imaginações será aborrecido.
Чине есте юте ла мыние фаче простий, ши омул плин де рэутате се фаче урыт.
18 Os símplices herdarão a estultícia, mas os prudentes se coroarão de conhecimento.
Чей прошть ау парте де небуние, дар оамений кибзуиць сунт ынкунунаць ку штиинцэ.
19 Os maus se inclinaram diante dos bons, e os ímpios diante das portas do justo.
Чей рэй се плякэ ынаинтя челор бунь, ши чей нелеӂюиць, ынаинтя порцилор челуй неприхэнит.
20 O pobre é aborrecido até do companheiro, porém os amigos dos ricos são muitos.
Сэракул есте урыт кяр ши де приетенул сэу, дар богатул аре фоарте мулць приетень.
21 O que despreza ao seu companheiro peca, mas o que se compadece dos humildes é bem-aventurado.
Чине диспрецуеште пе апроапеле сэу фаче ун пэкат, дар фериче де чине аре милэ де чей ненорочиць.
22 Porventura não erram os que obram o mal? mas beneficência e fidelidade serão para os que obram o bem.
Ын адевэр, чей че гындеск рэул се рэтэческ, дар чей че гындеск бинеле лукрязэ ку бунэтате ши крединчошие.
23 Em todo o trabalho proveito há, mas a palavra dos lábios só encaminha à pobreza.
Орьунде се мунчеште есте ши кыштиг, дар орьунде нумай се ворбеште есте липсэ.
24 A coroa dos sábios é a sua riqueza, a estultícia dos tolos é só estultícia.
Богэция есте о кунунэ пентру чей ынцелепць, дар чей несокотиць н-ау алтчева декыт небуние.
25 A testemunha verdadeira livra as almas, mas o que se desboca em mentiras é enganador.
Марторул каре спуне адевэрул скапэ суфлете, дар чел ыншелэтор спуне минчунь.
26 No temor do Senhor há firme confiança, e ele será um refúgio para seus filhos.
Чине се теме де Домнул аре ун сприжин таре ын Ел ши копиий луй ау ун лок де адэпост ла Ел.
27 O temor do Senhor é uma fonte de vida, para se desviarem dos laços da morte.
Фрика де Домнул есте ун извор де вяцэ, еа не фереште де курселе морций.
28 Na multidão do povo está a magnificência do rei, mas na falta do povo a perturbação do príncipe.
Мулцимя попорулуй есте слава ымпэратулуй, липса попорулуй есте пеиря воеводулуй.
29 O longânimo é grande em entendimento, mas o que é de espírito impaciente assinala a sua loucura.
Чине есте ынчет ла мыние аре мултэ причепере, дар чине се апринде юте фаче мулте простий.
30 O coração com saúde é a vida da carne, mas a inveja é a podridão dos ossos.
О инимэ лиништитэ есте вяца трупулуй, дар пизма есте путрезиря оаселор.
31 O que oprime ao pobre insulta àquele que o criou, mas o que se compadece do necessitado o honra.
Чине асупреште пе сэрак батжокореште пе Зидиторул сэу, дар чине аре милэ де чел липсит чинстеште пе Зидиторул сэу.
32 Pela sua malícia será lançado fora o ímpio, mas o justo até na sua morte tem confiança.
Чел рэу есте доборыт де рэутатя луй, дар чел неприхэнит кяр ши ла моарте траӂе нэдежде.
33 No coração do prudente repousa a sabedoria, mas o que há no interior dos tolos se conhece.
Ынцелепчуня се одихнеште ынтр-о инимэ причепутэ, дар ын мижлокул челор несокотиць еа се дэ де гол.
34 A justiça exalta ao povo, mas o pecado é o opróbrio das nações.
Неприхэниря ыналцэ пе ун попор, дар пэкатул есте рушиня попоарелор.
35 O Rei tem seu contentamento no servo prudente, mas sobre o que envergonha cairá o seu furor.
Ун ымпэрат аре плэчере де ун служитор кибзуит, дар пе чел де окарэ ыл атинӂе мыния луй.
