< Provérbios 12 >
1 O que ama a correção ama o conhecimento, mas o que aborrece a repreensão é brutal.
Qui diligit disciplinam, diligit scientiam: qui autem odit increpationes, insipiens est.
2 O homem de bem alcançará o favor do Senhor, mas ao homem de perversas imaginações ele condenará.
Qui bonus est, hauriet gratiam a Domino: qui autem confidit in cogitationibus suis, impie agit,
3 O homem não se estabelecerá pela impiedade, mas a raiz dos justos não será removida.
Non roborabitur homo ex impietate: et radix iustorum non commovebitur.
4 A mulher virtuosa é a coroa do seu senhor, mas a que faz vergonha é como apodrecimento nos seus ossos.
Mulier diligens, corona est viro suo: et putredo in ossibus eius, quae confusione res dignas gerit.
5 Os pensamentos dos justos são juízo, mas os conselhos dos ímpios engano.
Cogitationes iustorum iudicia: et consilia impiorum fraudulenta:
6 As palavras dos ímpios são de armarem ciladas ao sangue, mas a boca dos retos os fará escapar.
Verba impiorum insidiantur sanguini: os iustorum liberabit eos.
7 Transtornados serão os ímpios, e não serão mais, mas a casa dos justos permanecerá.
Verte impios, et non erunt: domus autem iustorum permanebit.
8 Segundo o seu entendimento, será louvado cada qual, mas o perverso de coração estará em desprezo.
Doctrina sua noscitur vir: qui autem vanus et excors est, patebit contemptui.
9 Melhor é o que se estima em pouco, e tem servos, do que o que se honra a si mesmo e tem falta de pão.
Melior est pauper et sufficiens sibi, quam gloriosus et indigens pane.
10 O justo atende pela vida dos seus animais, mas as misericórdias dos ímpios são cruéis.
Novit iustus iumentorum suorum animas: viscera autem impiorum crudelia.
11 O que lavra a sua terra se fartará de pão mas o que segue os ociosos está falto de juízo.
Qui operatur terram suam, satiabitur panibus: qui autem sectatur otium, stultissimus est. Qui suavis est in vini morationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam.
12 Deseja o ímpio a rede dos males, mas a raiz dos justos produz o seu fruto.
Desiderium impii monumentum est pessimorum: radix autem iustorum proficiet.
13 O laço do ímpio está na transgressão dos lábios, mas o justo sairá da angústia.
Propter peccata labiorum ruina proximat malo: effugiet autem iustus de angustia.
14 Do fruto da boca cada um se farta de bem, e a recompensa das mãos dos homens se lhe tornará.
De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et iuxta opera manuum suarum retribuetur ei.
15 O caminho do tolo é reto aos seus olhos, mas o que dá ouvidos ao conselho é sábio.
Via stulti recta in oculis eius: qui autem sapiens est, audit consilia.
16 A ira do louco se conhece no mesmo dia, mas o avisado encobre a afronta.
Fatuus statim indicat iram suam: qui autem dissimulat iniuriam, callidus est.
17 O que produz a verdade manifesta a justiça, mas a testemunha da falsidade o engano.
Qui quod novit loquitur, iudex iustitiae est: qui autem mentitur, testis est fraudulentus.
18 Há alguns que falam palavras como estocadas de espada, mas a língua dos sábios é saúde.
Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiae: lingua autem sapientium sanitas est.
19 O lábio de verdade ficará para sempre, mas a língua de falsidade dura por um só momento.
Labium veritatis firmum erit in perpetuum: qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii.
20 Engano há no coração dos que maquinam mal, mas alegria tem os que aconselham a paz.
Dolus in corde cogitantium mala: qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium.
21 Nenhum agravo sobrevirá ao justo, mas os ímpios ficam cheios de mal.
Non contristabit iustum quidquid ei acciderit: impii autem replebuntur malo.
22 Os lábios mentirosos são abomináveis ao Senhor, mas os que obram fielmente são o seu deleite.
Abominatio est Domino labia mendacia: qui autem fideliter agunt, placent ei.
23 O homem avisado encobre o conhecimento, mas o coração dos tolos proclama a estultícia.
Homo versatus celat scientiam: et cor insipientium provocat stultitiam.
24 A mão dos diligentes dominará, mas os enganadores serão tributários.
Manus fortium dominabitur: quae autem remissa est, tributis serviet.
25 A solicitude no coração do homem o abate, mas uma boa palavra o alegra.
Moeror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono laetificabitur.
26 Mais excelente é o justo do que o companheiro, mas o caminho dos ímpios os faz errar.
Qui negligit damnum propter amicum, iustus est: iter autem impiorum decipiet eos.
27 O preguiçoso não assará a sua caça, mas o precioso bem do homem é ser diligente.
Non inveniet fraudulentus lucrum: et substantia hominis erit auri pretium.
28 Na vereda da justiça está a vida, e no caminho da sua carreira não há morte.
In semita iustitiae, vita: iter autem devium ducit ad mortem.