< Provérbios 10 >
1 Provérbios de Salomão. O filho sábio alegra a seu pai, mas o filho louco é a tristeza de sua mãe.
Παροιμίαι Σολομώντος. Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα· υιός δε άφρων είναι λύπη της μητρός αυτού.
2 Os tesouros da impiedade de nada aproveitam; porém a justiça livra da morte.
Οι θησαυροί της ανομίας δεν ωφελούσιν· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.
3 O Senhor não deixa ter fome a alma do justo, mas a fazenda dos ímpios rechaça.
Ο Κύριος δεν θέλει λιμοκτονήσει ψυχήν δικαίου· ανατρέπει δε την περιουσίαν των ασεβών.
4 O que trabalha com mão enganosa empobrece, mas a mão dos diligentes enriquece.
Η οκνηρά χειρ πτωχείαν φέρει· πλουτίζει δε η χειρ του επιμελούς.
5 O que ajunta no verão é filho entendido, mas o que dorme na sega é filho que faz envergonhar.
Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.
6 Bençãos há sobre a cabeça do justo, mas a violência cobre a boca dos ímpios.
Ευλογία επί την κεφαλήν του δικαίου· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
7 A memória do justo é abençoada, mas o nome dos ímpios apodrecerá.
Η μνήμη του δικαίου είναι μετ' ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.
8 O sábio de coração aceita os mandamentos, mas o louco de lábios será transtornado.
Ο σοφός την καρδίαν θέλει δέχεσθαι εντολάς· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
9 Quem anda em sinceridade, anda seguro; mas o que perverte os seus caminhos será conhecido.
Ο περιπατών εν ακεραιότητι περιπατεί ασφαλώς· ο δε διαστρέφων τας οδούς αυτού θέλει γνωρισθή.
10 O que acena com os olhos dá dores, e o tolo de lábios será transtornado.
Όστις νεύει διά του οφθαλμού, προξενεί οδύνην· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
11 A boca do justo é fonte de vida, mas a boca dos ímpios cobre a violência.
Το στόμα του δικαίου είναι πηγή ζωής· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
12 O ódio excita contendas, mas o amor cobre todas as transgressões.
Το μίσος διεγείρει έριδας· αλλ' η αγάπη καλύπτει πάντα τα σφάλματα.
13 Nos lábios do entendido se acha a sabedoria, mas a vara é para as costas do falto de entendimento.
Εις τα χείλη του συνετού ευρίσκεται η σοφία· η δε ράβδος είναι διά την ράχιν του ενδεούς φρενών.
14 Os sábios escondem a sabedoria; mas a boca do tolo está perto da ruína.
Οι σοφοί αποταμιεύουσι γνώσιν· το στόμα δε του προπετούς είναι πλησίον απωλείας.
15 A fazenda do rico é a cidade da sua fortaleza: a pobreza dos pobres é a sua ruína.
Τα αγαθά του πλουσίου είναι η οχυρά αυτού πόλις· καταστροφή δε των πενήτων πτωχεία αυτών.
16 A obra do justo conduz à vida, as novidades do ímpio ao pecado.
Τα έργα του δικαίου είναι εις ζωήν· το προϊόν του ασεβούς εις αμαρτίαν.
17 O caminho para a vida é daquele que guarda a correção, mas o que deixa a repreensão faz errar.
Ο φυλάττων την παιδείαν ευρίσκεται εν οδώ ζωής· ο δε εγκαταλείπων τον έλεγχον αποπλανάται.
18 O que encobre o ódio tem lábios falsos, e o que produz má fama é um insensato.
Όστις καλύπτει μίσος υπό χείλη ψευδή, και όστις προφέρει συκοφαντίαν, είναι άφρων.
19 Na multidão de palavras não há falta de transgressão, mas o que modera os seus lábios é prudente.
Εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ' όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός.
20 Prata escolhida é a língua do justo: o coração dos ímpios é de nenhum preço.
Η γλώσσα του δικαίου αργύριον εκλεκτόν· η καρδία των ασεβών πράγμα μηδαμινόν.
21 Os lábios do justo apascentam a muitos, mas os tolos, por falta de entendimento, morrem.
Τα χείλη του δικαίου βόσκουσι πολλούς· οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι' έλλειψιν φρενών.
22 A benção do Senhor é a que enriquece; e não lhe acrescenta dores.
Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.
23 Como brincadeira é para o tolo fazer abominação, mas sabedoria para o homem entendido.
Ως γέλως είναι εις τον άφρονα να πράττη κακόν· η δε σοφία είναι ανδρός συνετού.
24 O temor do ímpio virá sobre ele, mas o desejo dos justos Deus lhe cumprirá.
Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ' αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή.
25 Como passa a tempestade, assim o ímpio mais não é; mas o justo tem perpétuo fundamento.
Καθώς παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, ούτως ο ασεβής δεν υπάρχει· ο δε δίκαιος θέλει είσθαι τεθεμελιωμένος εις τον αιώνα.
26 Como vinagre para os dentes, como o fumo para os olhos, assim é o preguiçoso para aqueles que o mandam.
Καθώς το όξος εις τους οδόντας και ο καπνός εις τους οφθαλμούς, ούτως είναι ο οκνηρός εις τους αποστέλλοντας αυτόν.
27 O temor do Senhor aumenta os dias, mas os anos dos ímpios serão abreviados.
Ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρας· τα δε έτη των ασεβών θέλουσιν ελαττωθή.
28 A esperança dos justos é alegria, mas a expectação dos ímpios perecerá.
Η προσδοκία των δικαίων θέλει είσθαι ευφροσύνη· η ελπίς όμως των ασεβών θέλει απολεσθή.
29 O caminho do Senhor é fortaleza para os retos, mas ruína será para os que obram iniquidade.
Η οδός του Κυρίου είναι οχύρωμα εις τον άμεμπτον, όλεθρος δε εις τους εργάτας της ανομίας.
30 O justo nunca jamais será abalado, mas os ímpios não habitarão a terra.
Ο δίκαιος εις τον αιώνα δεν θέλει σαλευθή· οι δε ασεβείς δεν θέλουσι κατοικήσει την γην.
31 A boca do justo em abundância produz sabedoria, mas a língua da perversidade será desarreigada.
Το στόμα του δικαίου αναδίδει σοφίαν· η δε ψευδής γλώσσα θέλει εκκοπή.
32 Os beiços do justo sabem o que agrada, mas a boca dos ímpios anda cheia de perversidades.
Τα χείλη του δικαίου γνωρίζουσι το ευχάριστον· το στόμα δε των ασεβών τα διεστραμμένα.