< Marcos 7 >
1 E ajuntaram-se a ele os fariseus, e alguns dos escribas que tinham vindo de Jerusalém,
Jerusalem renga hong phariseengei le Balam minchupungei senkhat ngeiin Jisua kôla an hong intûpa.
2 E, vendo que alguns dos seus discípulos comiam pão com as mãos impuras, isto é, por lavar, os repreendiam.
Ha ngei han a ruoisingei senkhatin kut innima sâk an sâk an mua, maha, Phariseengeiin mingei an tho ranga an tipe lamtaka an rusûk loi sika ani.
3 Porque os fariseus, e todos os judeus, conservando a tradição dos antigos, não comem sem lavar as mãos muitas vezes;
(Phariseengei le Judangei murdi'n chu an pipungei renga an man chongmâk hah an jûia: an kutngei, balam takin an rusûk noa anin chu ite sâk ngâi mak ngeia;
4 E, quando voltam do mercado, se não se lavarem, não comem. E muitas outras coisas há que se encarregaram de observar, como lavar os copos, e os jarros, e os vasos de metal e as camas.
bazar renga neinun an hong chôi ngei murdi khom an rusûk masa nônchu sâk ngâi mak ngei. Male balam adang tamtak an man ngei hah an sûr mindet tit khom aom sa; ma ngei hah kilâtngei, bêlngei, sumsen khuriâingei, male jâlmunngei rusûk min sâi rang ti ngei ha ani.)
5 Depois perguntaram-lhe os fariseus e os escribas: Porque não andam os teus discípulos conforme a tradição dos antigos, mas comem o pão com as mãos por lavar?
Masikin phariseengei le Balam minchupungei han Jisua kôm, “Ithomo nu ruoisingeiin pipungei chongmâk jôm loiin kutngei innim pumin sâk an sâk hi?” tiin an rekela.
6 E ele, respondendo, disse-lhes: Bem profetizou Isaias acerca de vós, hipócritas, como está escrito: Este povo honra-me com os lábios, mas o seu coração está longe de mim;
Jisua'n an kôm, “Isaiah'n nin chungroi a leiphuong hah adik ani!” A miziek anghan, asarotholngei nin ni: “Hi mingei hin an chongbâingei leh min minpâka, aniatachu an mulungrîlngei chu keima renga alazan ani.
7 Em vão, porém, me honram, ensinando doutrinas, mandamentos de homens.
Miriem minchuna balamngei hah ka balamngei anghan an mindon sikin chubai min mûkna hih anni rangin kâmnângloi kêng ani, Pathien'n a ti, tia lei inziek anghan!”
8 Porque, deixando o mandamento de Deus, retendes a tradição dos homens; como o lavar dos jarros e dos copos; e fazeis muitas outras coisas semelhantes a estas.
“Pathien chongpêk nin henga, miriem minchunangei nin jôm ani hi” a tia.
9 E dizia-lhes: Bem invalidais o mandamento de Deus para guardardes a vossa tradição.
Male a la zombanga an kôm, “Nin minchuna nin jôm theina ranga Pathien chongpêkngei nin heng hi chu vârna lampui nin dôn ani hi.
10 Porque Moisés disse: Honra a teu pai e a tua mãe; e quem maldisser, ou o pai ou a mãe, morrerá de morte.
Moses'n, ‘Nu nû le na pa jâ roh,’ male ‘Tukhom a nû mo a pa mo khomâksâm chu that ning atih,’ tiin chong a lei pêka.
11 Porém vós dizeis: Se um homem disser ao pai ou à mãe: aquilo que poderias aproveitar de mim é Corban, isto é, oferta ao Senhor;
Aniatachu nangni rêkin chu, mîn a nû mo, a pa mo imini san rang anângin chu ‘Ma hih Korban ani’ tiin nin minchu ngâi, (maha aomtie chu, Pathien ta ani zoi tina ani),
12 E nada mais lhe deixais fazer por seu pai ou por sua mãe,
an nû mo an pa ngei rangin mo khoite sintho rangin jôt khâi ngâi mak choia.
13 Invalidando assim a palavra de Deus pela vossa tradição, que vós ordenastes. E muitas coisas fazeis semelhantes a estas.
Ma angdên han balam muruo nin minchu banga hin Pathien chong amin mang ngâia. Hi anga sin nin tho adang khom tamtak ala om sa” a tia.
14 E, chamando a si toda a multidão, disse-lhes: Ouvi-me vós todos, e compreendei.
Hanchu Jisua'n lokongei hah vêlkhat a koi nôk ngeia, an kôm, “Nin rêngin ko chong rangâi ungla, male rietthei roi.
15 Nada há, fora do homem, que, entrando nele, o possa contaminar; mas o que sai dele isso é que contamina o homem.
Pêntieng renga miriem sûnga lûta ama minnim thei ite omak. Manêkin miriem sûng renga hong suok ngei hi ke miriem minnim ngâi ani.”
16 Se alguém tem ouvidos para ouvir, ouça.
17 Depois, quando deixou a multidão, e entrou em casa, os seus discípulos o interrogavam acerca desta parábola.
Lokongei hah mâkin insûnga a lût lehan, ha chong hah rilminthâr rangin a ruoisingeiin an ngênna.
18 E ele disse-lhes: Assim também vós estais sem entendimento? Não compreendeis que tudo o que de fora entra no homem não o pode contaminar;
Jisua'n an kôm, “Midangngei nêkin la vâr uol mak chei.” “Ite pêntieng renga nin sûnga lûtin nangni aminnim thei om mak, ti hih nin la rietthei loi mo? a tipe ngeia,
19 Porque não entra no seu coração, mas no estômago, e vai depois para um lugar escuso, purificando todas as comidas?
asikchu nin mulungrîla lût loiin, nin phûngpuia a lûta, male nin nôm sena tieng ajôk ngâi” a tia. (Ma hih Jisua'n sâkruo murdi chu ânthieng let tia minthârnân a ti ani.)
20 E dizia: O que sai do homem isso contamina o homem.
Male a la ti banga, “Nin sûng renga hong suok ha ke nangni minnim ngâi.
21 Porque do interior do coração dos homens saem os maus pensamentos, os adultérios, as fornicações, os homicídios,
Asûng tieng renga, nin mulungrîl renga kêng, mindonna saloi ahong suoka nunchan saloi neinunngei tho rangin nangni ruoi ngâia, inruna, mi thatna,
22 Os furtos, a avareza, as maldades, o engano, a dissolução, a inveja, a blasfêmia, a soberba, a loucura.
inrêna, inruokna, saloi murdi tho nuomna; huongna, hurna, narsana, êrona, inpâkna, le inmôlna ngei aminsuok ngâi,
23 Todos estes males procedem de dentro e contaminam o homem,
ma saloi neinunngei murdi hah nin sûng tieng renga ahong suoka, male nangni aminnim ngâi ani” a tia.
24 E, levantando-se dali, foi para os termos de Tiro e de Sidon. E, entrando numa casa, não queria que alguém o soubesse: mas não pôde esconder-se,
Hanchu Jisua'n Galilee ramhuol mâkin Tyre khopuilien kôla a sea. In inkhata a lûta, tutên an riet rang khom jôt maka, aniatachu ama hah inthupin om thei maka.
25 Porque uma mulher, cuja filha tinha um espírito imundo, ouvindo falar dele, foi, e lançou-se aos seus pés;
Nuvengte inkhat, a nâinupang a sûnga ratha saloi dôn han, Jisua thurchi a riet lehan harenghan a honga a kebula ânboka.
26 E esta mulher era grega, siro-fenícia de nação, e rogava-lhe que expulsasse de sua filha o demônio.
Ma nuvengtenu hah Jentail mi ania, Syria rama Phoenikia ramhuol sûnga suok ania. Amanu han a nâinupang sûnga ramkhori rujûlpai pe rangin Jisua kôm a ngênna.
27 Mas Jesus disse-lhe: Deixa primeiro saciar os filhos; porque não convém tomar o pão dos filhos e lança-lo aos cachorrinhos.
Hannirese, Jisua'n a kôm, “Nâingei khop bak rese ngei. Nâingei bu lâk pea male uingei kôma vôr chu dik mak,” tiin a thuona.
28 Ela, porém, respondeu, e disse-lhe: Sim, Senhor; mas também os cachorrinhos comem, debaixo da mesa, as migalhas dos filhos.
Nuvengtenu han a kôm, “Pu” ani chu ani, hannirese, “nâingeiin dosâng nuoia bu ramal an mathâk hah uingeiin an sâk ngâi nimak mo!” tiin a thuona.
29 Então ele disse-lhe: Por essa palavra, vai; o demônio já saiu de tua filha.
Masikin Jisua'n amanu kôm han, “Ma thuona chongbâi sikin, ni ina se nôk inla, na nâinupang chu ramkhori mâkin va mu ni ti zoi!” a tipea.
30 E, indo ela para sua casa, achou a filha deitada sobre a cama, e que o demônio já tinha saído.
Amanu hah a ina a sea, a nâinupang chu ramkhori mâkin jâlmuna jâlin ava mu zoi.
31 E ele, tornando a sair dos termos de Tiro e de Sidon, foi para o mar da Galiléia, pelos confins de Decápolis.
Hanchu Tyre ram renga Jisua a jôk nôka, Sidon khopui sirin Khopui sôm ngei ramhuol hah palin Galilee dîl a tunga.
32 E trouxeram-lhe um surdo, que falava dificilmente; e rogaram-lhe que pusesse a mão sobre ele.
Mi senkhatin kuorsêt le chongloi a kôm an hong tuonga. Amapa chunga han a kutngei minngam rangin Jisua an ngênna.
33 E, tirando-o à parte, de entre a multidão, meteu-lhe os dedos nos ouvidos; e, cuspindo, tocou-lhe a língua.
Masikin amapa hah Jisua'n lokongei lâi renga atheivaiin a tuonga, a kutruolngei leh a kuor sûng ngei hah a tôn pea, a michil pea, a melei khom a tôn pea.
34 E, levantando os olhos ao céu, suspirou, e disse: Ephphatha; isto é, Abre-te.
Hanchu Jisua'n invân tieng enin phûkasâna ânhûmma, a kôm, “Ephatha” a tia, mahah “In-ong roh!” tina ani.
35 E logo se abriram os seus ouvidos, e a prisão da língua se desfez, e falava perfeitamente.
Harenghan, a kuorngei a hongvâra, a melei inkhitna ngei ahong insûta, ânthar vangin a chong thei zoi.
36 E ordenou-lhes que a ninguém o dissessem; mas, quanto mais lho proibia, tanto mais o divulgavam.
Hanchu Jisua'n mingei kôm han tute ril tet loi rangin chong a pêk ngeia; hannirese misîr loi ranga a khap ngei dôr hah an ril minlum uola.
37 E, admirando-se sobremaneira, diziam: Tudo faz bem: faz ouvir os surdos e falar os mudos.
Male ariet ngei murdi'n kamâmruoi sabak an tia, “Neinuntin a sin murdi hih idôra asa mo ani zoi!” anni han, “Kuorsêt khom a minvâr pea, chongloi khom a min chong thei hi, kamâm aom bah!” an tia.