Lucas 9
1 E, convocando os seus doze discípulos, deu-lhes virtude e poder sobre todos os demônios, e para curarem enfermidades;
Исус а кемат пе чей дойспрезече ученичь ай Сэй, ле-а дат путере ши стэпынире песте тоць драчий ши сэ виндече болиле.
2 E enviou-os a pregar o reino de Deus, e a curar os enfermos.
Апой, й-а тримис сэ проповэдуяскэ Ымпэрэция луй Думнезеу ши сэ тэмэдуяскэ пе чей болнавь.
3 E disse-lhes: Nada leveis convosco para o caminho, nem bordões, nem alforge, nem pão, nem dinheiro; nem tenhais dois vestidos.
„Сэ ну луаць нимик ку вой пе друм”, ле-а зис Ел; „нич тояг, нич трайстэ, нич пыне, нич бань, нич доуэ хайне.
4 E, em qualquer casa em que entrardes, ficai ali, e de lá saí.
Ынорьче касэ вець интра, сэ рэмынець аколо, пынэ вець плека дин локул ачела.
5 E, se quaisquer vos não receberem, saindo vós daquela cidade, sacudi até o pó dos vossos pés, em testemunho contra eles.
Шидакэ ну вэ вор прими оамений, сэ ешиць дин четатя ачея ши сэ скутурацьпрафул де пе пичоареле воастре, ка мэртурие ымпотрива лор.”
6 E, saindo eles, percorreram todas as aldeias, anunciando o evangelho, e curando por toda a parte os enfermos.
Ей ау плекат ши ау мерс дин сат ын сат, проповэдуинд Евангелия ши сэвыршинд претутиндень тэмэдуирь.
7 E o tetrarca Herodes ouvia todas as coisas que Jesus fazia, e estava em dúvida, porquanto diziam alguns que João resuscitara dos mortos,
Кырмуиторул Ирод а аузит ворбинду-се деспре тоате лукруриле сэвыршите де Исус ши стэтя ын кумпэнэ, нештиинд че сэ крядэ. Кэч уний зичяу кэ а ынвият Иоан дин морць;
8 E outros que Elias tinha aparecido, e outros que um profeta dos antigos havia resuscitado.
алций зичяу кэ с-а арэтат Илие; ши алций зичяу кэ а ынвият вреун пророк дин чей дин векиме.
9 E disse Herodes: A João mandei eu degolar: quem é pois este de quem ouço dizer tais coisas? E procurava vê-lo.
Дар Ирод зичя: „Луй Иоан й-ам тэят капул; чине есте оаре Ачеста деспре каре ауд астфел де лукрурь?” Ши кэута сэ-Л вадэ.
10 E, regressando os apóstolos, contaram-lhe todas as coisas que tinham feito. E, tomando-os consigo, retirou-se para um lugar deserto de uma cidade chamada Betsaida.
Апостолий, кынд с-ау ынторс, ау историсит луй Исус тот че фэкусерэ. Ел й-а луат ку Сине ши С-а дус ла о парте, лынгэ о четате нумитэ Бетсаида.
11 E, sabendo-o a multidão, o seguiu; e ele os recebeu, e falava-lhes do reino de Deus, e sarava os que necessitavam de cura.
Нороаделе ау причепут лукрул ачеста ши ау мерс дупэ Ел. Исус ле-а примит бине, ле ворбя деспре Ымпэрэция луй Думнезеу ши виндека пе чей че авяу требуинцэ де виндекаре.
12 E já o dia começava a declinar, e, chegando-se a ele os doze, disseram-lhe: Despede a multidão, para que, indo aos lugares e aldeias em redor, se agasalhem, e achem que comer; porque aqui estamos em lugar deserto.
Фииндкэ зиуа се плека спре сярэ, чей дойспрезече с-ау апропият ши Й-ау зис: „Дэ друмул нороаделор, ка сэ се дукэ ын сателе ши кэтунеле де примпрежур сэ гэздуяскэ ши сэ-шь кауте де але мынкэрий, пентру кэ аич сунтем ынтр-ун лок пустиу.”
13 Mas ele lhes disse: dai-lhes vós de comer. E eles disseram: Não temos senão cinco pães e dois peixes: salvo se nós formos comprar comida para todo este povo
Исус ле-а зис: „Даци-ле вой сэ мэнынче!” Дар ей ау рэспунс: „Н-авем декыт чинч пынь ши дой пешть, афарэ нумай дакэ не вом дуче ной ыншине сэ кумпэрэм меринде пентру тот нородул ачеста.”
14 Porque estavam ali quase cinco mil homens. Disse então aos seus discípulos: Fazei-os assentar, aos ranchos de cincoênta em cincoênta.
Ши ерау апроапе чинч мий де бэрбаць. Исус а зис ученичилор Сэй: „Пунеци-й сэ шадэ жос ын чете де кыте чинчзечь.”
15 E assim o fizeram, fazendo-os assentar a todos.
Аша ау ши фэкут: й-ау пус пе тоць сэ шадэ жос.
16 E, tomando os cinco pães e os dois peixes, e olhando para o céu, abençou-os, e partiu-os, e deu-os aos seus discípulos para os porem diante da multidão.
Исус а луат челе чинч пынь ши чей дой пешть, Шь-а ридикат окий спре чер ши ле-а бинекувынтат. Апой, ле-а фрынт ши ле-а дат ученичилор сэ ле ымпартэ нородулуй.
17 E comeram todos, e saciaram-se; e levantaram, do que lhes sobejou, doze cestos de pedaços.
Ау мынкат тоць ши с-ау сэтурат ши ау ридикат доуэспрезече кошурь плине ку фиримитуриле рэмасе.
18 E aconteceu que, estando ele só, orando, estavam com ele os discípulos; e perguntou-lhes, dizendo: Quem diz a multidão que eu sou?
Ынтр-о зи, пе кынд Се руга Исус сингур деопарте, авынд ку Ел пе ученичий Луй, ле-а пус ынтребаря урмэтоаре: „Чине зик оамений кэ сунт Еу?”
19 E, respondendo eles, disseram: Uns João Batista, outros Elias, e outros que um dos antigos profetas resuscitou.
Ей Й-ау рэспунс: „Уний зик кэ ешть Иоан Ботезэторул; алций зик кэ ешть Илие; алций зик кэ а ынвият ун пророк дин чей дин векиме.”
20 E disse-lhes: E vós, quem dizeis que eu sou? E, respondendo Pedro, disse: O Cristo de Deus.
„Дар вой”, й-а ынтребат Ел, „чине зичець кэ сунт?” „Христосул луй Думнезеу!” Й-а рэспунс Петру.
21 E, admoestando-os, mandou-lhes que a ninguém o dissessem,
Исус ле-а порунчит ку тэрие сэ ну спунэ нимэнуй лукрул ачеста.
22 Dizendo: É necessário que o Filho do homem padeça muitas coisas, e seja rejeitado dos anciãos e dos escribas, e seja morto, e resuscite ao terceiro dia.
Апой, а адэугат кэ Фиул омулуй требуе сэ пэтимяскэ мулте, сэ фие тэгэдуит де бэтрынь, де преоций чей май де сямэ ши де кэртурарь, сэ фие оморыт ши а трея зи сэ ынвие.
23 E dizia a todos: Se alguém quer vir após mim, negue-se a si mesmo, e tome cada dia a sua cruz, e siga-me.
Апой а зис тутурор: „Дакэ воеште чинева сэ винэ дупэ Мине, сэ се лепеде де сине, сэ-шь я кручя ын фиекаре зи ши сэ Мэ урмезе.
24 Porque, qualquer que quizer salvar a sua vida, perde-la-á; porém qualquer que, por amor de mim, perder a sua vida, a salvará.
Фииндкэ орьчине ва вои сэ-шь скапе вяца о ва перде, дар орьчине ышь ва перде вяца пентру Мине о ва мынтуи.
25 Porque, que aproveita ao homem grangear o mundo todo, perdendo-se ou prejudicando-se a si mesmo?
Шиче ар фолоси унуй ом сэ кыштиӂе тоатэ лумя, дакэ с-ар прэпэди сау с-ар перде пе сине ынсушь?
26 Porque, qualquer que de mim e das minhas palavras se envergonhar, dele se envergonhará o Filho do homem, quando vier na sua glória, e na do Pai e dos santos anjos.
Кэчде орьчине се ва рушина де Мине ши де кувинтеле Меле, се ва рушина ши Фиул омулуй де ел, кынд ва вени ын слава Са ши а Татэлуй ши а сфинцилор ынӂерь.
27 E em verdade vos digo que, dos que aqui estão, alguns há que não gostarão a morte até que vejam o reino de Deus.
Адевэратвэ спун кэ сунт уний дин чей че стау аич каре ну вор густа моартя пынэ ну вор ведя Ымпэрэция луй Думнезеу.”
28 E aconteceu que, quase oito dias depois destas palavras, tomou consigo a Pedro, a João e a Thiago, e subiu ao monte a orar.
Кам ла опт зиле дупэ кувинтеле ачестя, Исус а луат ку Ел пе Петру, пе Иоан ши пе Иаков ши С-а суит пе мунте сэ Се роаӂе.
29 E, estando ele orando, transfigurou-se a aparência do seu rosto, e o seu vestido ficou branco e mui resplandecente.
Пе кынд Се руга, И с-а скимбат ынфэцишаря фецей, ши ымбрэкэминтя И с-а фэкут албэ стрэлучитоаре.
30 E eis que estavam falando com ele dois varões, que eram Moisés e Elias,
Ши ятэ кэ стэтяу де ворбэ ку Ел дой бэрбаць: ерау Мойсе ши Илие,
31 Os quais apareceram com glória, e falavam da sua morte, a qual havia de cumprir-se em Jerusalém.
каре се арэтасерэ ын славэ ши ворбяу деспре сфыршитул Луй, пе каре авя сэ-л айбэ ын Иерусалим.
32 E Pedro e os que se achavam com ele estavam carregados de sono, e, quando despertaram, viram a sua glória e aqueles dois varões que estavam com ele.
Петру ши товарэший луй ерау ынгреуяць де сомн, дар, кынд с-ау дештептат бине, ау вэзут слава луй Исус ши пе чей дой бэрбаць каре стэтяу ымпреунэ ку Ел.
33 E aconteceu que, apartando-se eles dele, disse Pedro a Jesus: Mestre, bom é que nós estejamos aqui, e façamos três tendas, uma para ti, uma para Moisés, e uma para Elias; não sabendo o que dizia.
Ын клипа кынд се деспэрцяу бэрбаций ачештя де Исус, Петру а зис луй Исус: „Ынвэцэторуле, есте бине сэ фим аич; сэ фачем трей колибе: уна пентру Тине, уна пентру Мойсе ши уна пентру Илие.” Ну штия че спуне.
34 E, dizendo ele isto, veio uma nuvem que os cobriu com a sua sombra; e, entrando eles na nuvem, temeram.
Пе кынд ворбя ел астфел, а венит ун нор ши й-а акоперит ку умбра луй; ученичий с-ау ынспэймынтат кынд й-ау вэзут интрынд ын нор.
35 E veio da nuvem uma voz que dizia: Este é o meu amado Filho: a ele ouvi.
Ши дин нор с-а аузит ун глас каре зичя: „Ачеста есте Фиул Меу пряюбит: де Ел сэ аскултаць.”
36 E, tendo suado aquela voz, Jesus foi achado só: e eles calaram-se, e por aqueles dias não contaram a ninguém nada do que tinham visto.
Кынд с-а аузит гласул ачела, Исус а рэмас сингур. Ученичий ау тэкут ши н-ау спус, ын зилеле ачеля, нимэнуй нимик дин челе че вэзусерэ.
37 E aconteceu, no dia seguinte, que, descendo eles do monte, lhes saiu ao encontro uma grande multidão;
А доуа зи, кынд с-ау коборыт де пе мунте, о глоатэ маре а ынтымпинат пе Исус.
38 E eis que um homem da multidão clamou, dizendo: Mestre, peço-te que olhes para o meu filho, porque é o único que eu tenho,
Ши ун ом дин мижлокул мулцимий а стригат: „Ынвэцэторуле, рогу-Те, уйтэ-Те ку ындураре ла фиул меу, фииндкэ ыл ам нумай пе ел.
39 E eis que um espírito o toma, e de repente clama, e o despedaça até escumar; e apenas o larga depois de o ter quebrantado.
Ыл апукэ ун дух ши, деодатэ, рэкнеште; ши духул ыл скутурэ ку путере, аша кэ бэятул фаче спумэ ла гурэ ши ку аневое се дуче духул де ла ел, дупэ че л-а стропшит де тот.
40 E roguei aos teus discípulos que o expulsassem, e não puderam.
Ам ругат пе ученичий Тэй сэ-л скоатэ ши н-ау путут.”
41 E Jesus, respondendo, disse: Ó geração incrédula e perversa! até quando estarei ainda convosco e vos sofrerei? Traze-me cá o teu filho.
„О, ням некрединчос ши порнит ла рэу”, а рэспунс Исус, „пынэ кынд вой фи ку вой ши вэ вой суфери? Аду аич пе фиул тэу.”
42 E, quando vinha chegando, o demônio o derribou e o convulsionou; porém Jesus repreendeu o espírito imundo, e curou o menino, e o entregou a seu pai.
Пе кынд веня бэятул, дракул л-а трынтит ла пэмынт ши л-а скутурат ку путере. Дар Исус а чертат духул некурат, а виндекат пе бэят ши л-а дат ынапой татэлуй сэу.
43 E todos pasmavam da magestade de Deus. E, maravilhando-se todos de todas as coisas que Jesus fazia, disse aos seus discípulos:
Ши тоць ау рэмас уймиць де мэриря луй Думнезеу. Пе кынд тоць се минунау де тот че фэчя Исус, Ел а зис ученичилор Сэй:
44 Ponde vós estas palavras em vossos ouvidos, porque o Filho do homem será entregue nas mãos dos homens.
„Вой аскултацьбине че вэ спун: Фиул омулуй ва фи дат ын мыниле оаменилор!”
45 Mas eles não entendiam esta palavra, e era-lhes encoberta, para que a não compreendessem; e temiam interrogá-lo acerca desta palavra.
Дар ученичий ну ынцелеӂяу кувинтеле ачестя, кэч ерау акоперите пентру ей, ка сэ ну ле причяпэ, ши се темяу сэ-Л ынтребе ын привинца ачаста.
46 E suscitou-se entre eles uma questão, a saber, qual deles seria o maior.
Апой, ле-а венит ын гынд сэ штие чине динтре ей ар фи чел май маре.
47 Mas, vendo Jesus o pensamento de seus corações, tomou um menino, pô-lo junto a si
Исус ле-а куноскут гындул инимий, а луат ун копилаш, л-а пус лынгэ Ел
48 E disse-lhes: Qualquer que receber este menino em meu nome, recebe-me a mim; e qualquer que me recebe a mim, recebe o que me enviou; porque aquele que entre vós todos for o menor, esse será grande.
ши ле-а зис: „Орьчинепримеште пе ачест копилаш, ын Нумеле Меу, пе Мине Мэ примеште ши орьчине Мэ примеште пе Мине примеште пе Чел че М-а тримис пе Мине. Фииндкэчине есте чел май мик ынтре вой тоць, ачела есте маре.”
49 E, respondendo João, disse: Mestre, vimos um que em teu nome expulsava os demônios, e lho proibimos, porque não te segue conosco.
Иоан а луат кувынтул ши а зис: „Ынвэцэторуле, ной ам вэзут пе ун ом скоцынд драчь ын Нумеле Тэу ши л-ам оприт, пентру кэ ну мерӂе дупэ ной.”
50 E Jesus lhes disse: Não lho proibais, porque quem não é contra nós é por nós.
„Ну-л оприць”, й-а рэспунс Исус, „фииндкэ чинену есте ымпотрива воастрэ есте пентру вой.”
51 E aconteceu que, completando-se os dias para a sua assunção, voltou o seu rosto para ir a Jerusalém.
Кынд с-а апропият время ын каре авя сэ фие луат ын чер, Исус Шь-а ындрептат фаца хотэрыт сэ мяргэ ла Иерусалим.
52 E mandou mensageiros adiante da sua face; e, indo eles, entraram numa aldeia de samaritanos, para lhe prepararem pousada,
А тримис ынаинте ниште соль, каре с-ау дус ши ау интрат ынтр-ун сат ал самаритенилор, ка сэ-Й прегэтяскэ ун лок де гэздуит.
53 Mas não o receberam, porque o seu aspecto era como de quem ia a Jerusalém.
Дар ей ну Л-ау примит, пентру кэ Исус Се ындрепта сэ мяргэ спре Иерусалим.
54 E os seus discípulos, Thiago e João, vendo isto, disseram: Senhor, queres que digamos que desça fogo do céu o os consuma, como Elias também fez?
Ученичий Сэй, Иаков ши Иоан, кынд ау вэзут лукрул ачеста, ау зис: „Доамне, врей сэ порунчим сэ се кобоаре фок дин чер ши сэ-й мистуе, кум а фэкут Илие?”
55 Voltando-se, porém, ele, repreendeu-os, e disse: Vós não sabeis de que espírito sois.
Исус С-а ынторс спре ей, й-а чертат ши ле-а зис: „Ну штиць де че дух сунтець ынсуфлециць!
56 Porque o Filho do homem não veio para destruir as almas dos homens, mas para salva-las. E foram para outra aldeia.
Кэч Фиуломулуй а венит ну ка сэ пярдэ суфлетеле оаменилор, чи сэ ле мынтуяскэ.” Ши ау плекат ынтр-алт сат.
57 E aconteceu que, indo eles pelo caminho, lhe disse um: Senhor, seguir-te-ei para onde quer que fores.
Пе кынд ерау пе друм, ун ом Й-а зис: „Доамне, Те вой урма орьунде вей мерӂе.”
58 E disse-lhe Jesus: As raposas tem covis, e as aves do céu ninhos, mas o Filho do homem não tem onde reclinar a cabeça.
Исус й-а рэспунс: „Вулпиле ау визуинь ши пэсэриле черулуй ау куйбурь, дар Фиул омулуй н-аре унде-Шь одихни капул.”
59 E disse a outro: Segue-me. Porém ele disse: Senhor, deixa que primeiro eu vá, e enterre a meu pai.
Алтуя й-а зис: „Вино дупэ Мине!” „Доамне”, Й-а рэспунс ел, „ласэ-мэ сэ мэ дук ынтый сэ ынгроп пе татэл меу.”
60 Mas Jesus lhe disse: Deixa aos mortos enterrar os seus mortos: porém tu vai e anuncia o reino de Deus.
Дар Исус й-а зис: „Ласэ морций сэ-шь ынгроапе морций, ши ту ду-те де вестеште Ымпэрэция луй Думнезеу.”
61 Disse também outro: Senhor, eu te seguirei, mas deixa-me despedir primeiro dos que estão em minha casa.
Ун алтул а зис: „Доамне, Те вой урма, дар ласэ-мэ ынтый сэ мэ дук сэ-мь яу рэмас-бун де ла ай мей.”
62 E Jesus lhe disse: ninguém, que lança mão do arado e olha para traz, é apto para o reino de Deus.
Исус й-а рэспунс: „Орьчине пуне мына пе плуг ши се уйтэ ынапой, ну есте дестойник пентру Ымпэрэция луй Думнезеу.”
