Lucas 6
1 E aconteceu que, no sábado segundo-primeiro, passou pelas searas, e os seus discípulos iam arrancando espigas, e, esfregando-as com as mãos, as comiam.
ಅಚರಞ್ಚ ಪರ್ವ್ವಣೋ ದ್ವಿತೀಯದಿನಾತ್ ಪರಂ ಪ್ರಥಮವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಶಸ್ಯಕ್ಷೇತ್ರೇಣ ಯೀಶೋರ್ಗಮನಕಾಲೇ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಕಣಿಶಂ ಛಿತ್ತ್ವಾ ಕರೇಷು ಮರ್ದ್ದಯಿತ್ವಾ ಖಾದಿತುಮಾರೇಭಿರೇ|
2 E alguns dos fariseus lhes disseram: Porque fazeis o que não é lícito fazer nos sábados?
ತಸ್ಮಾತ್ ಕಿಯನ್ತಃ ಫಿರೂಶಿನಸ್ತಾನವದನ್ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮ ನ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ತತ್ ಕುತಃ ಕುರುಥ?
3 E Jesus, respondendo-lhes, disse: Nunca lestes o que fez David quando teve fome, ele e os que com ele estavam?
ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ದಾಯೂದ್ ತಸ್ಯ ಸಙ್ಗಿನಶ್ಚ ಕ್ಷುಧಾರ್ತ್ತಾಃ ಕಿಂ ಚಕ್ರುಃ ಸ ಕಥಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಮನ್ದಿರಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ
4 Como entrou na casa de Deus, e tomou os pães da proposição, e os comeu, e deu também aos que estavam com ele, os quais não é lícito comer senão só aos sacerdotes?
ಯೇ ದರ್ಶನೀಯಾಃ ಪೂಪಾ ಯಾಜಕಾನ್ ವಿನಾನ್ಯಸ್ಯ ಕಸ್ಯಾಪ್ಯಭೋಜನೀಯಾಸ್ತಾನಾನೀಯ ಸ್ವಯಂ ಬುಭಜೇ ಸಙ್ಗಿಭ್ಯೋಪಿ ದದೌ ತತ್ ಕಿಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಕದಾಪಿ ನಾಪಾಠಿ?
5 E dizia-lhes: O Filho do homem é Senhor até do sábado.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ತಾನವದತ್ ಮನುಜಸುತೋ ವಿಶ್ರಾಮವಾರಸ್ಯಾಪಿ ಪ್ರಭು ರ್ಭವತಿ|
6 E aconteceu também noutro sábado que entrou na sinagoga, e estava ensinando; e estava ali um homem que tinha a mão direita mirrada.
ಅನನ್ತರಮ್ ಅನ್ಯವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಸ ಭಜನಗೇಹಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಸಮುಪದಿಶತಿ| ತದಾ ತತ್ಸ್ಥಾನೇ ಶುಷ್ಕದಕ್ಷಿಣಕರ ಏಕಃ ಪುಮಾನ್ ಉಪತಸ್ಥಿವಾನ್|
7 E os escribas e fariseus atentavam nele, se o curaria no sábado, para acharem de que o acusar.
ತಸ್ಮಾದ್ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಃ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ತಸ್ಮಿನ್ ದೋಷಮಾರೋಪಯಿತುಂ ಸ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ತಸ್ಯ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ನವೇತಿ ಪ್ರತೀಕ್ಷಿತುಮಾರೇಭಿರೇ|
8 Mas ele bem conhecia os seus pensamentos; e disse ao homem que tinha a mão mirrada: Levanta-te, e põe-te em pé no meio. E, levantando-se ele, pôs-se em pé
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಂ ಚಿನ್ತಾಂ ವಿದಿತ್ವಾ ತಂ ಶುಷ್ಕಕರಂ ಪುಮಾಂಸಂ ಪ್ರೋವಾಚ, ತ್ವಮುತ್ಥಾಯ ಮಧ್ಯಸ್ಥಾನೇ ತಿಷ್ಠ|
9 Então Jesus lhes disse: Uma coisa vos hei de perguntar: É lícito nos sábados fazer bem, ou fazer mal? salvar a vida, ou matar?
ತಸ್ಮಾತ್ ತಸ್ಮಿನ್ ಉತ್ಥಿತವತಿ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ಯುಷ್ಮಾನ್ ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಪೃಚ್ಛಾಮಿ, ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಹಿತಮ್ ಅಹಿತಂ ವಾ, ಪ್ರಾಣರಕ್ಷಣಂ ಪ್ರಾಣನಾಶನಂ ವಾ, ಏತೇಷಾಂ ಕಿಂ ಕರ್ಮ್ಮಕರಣೀಯಮ್?
10 E, olhando para todos em redor, disse ao homem: Estende a tua mão. E ele assim o fez, e a mão lhe foi restituida sã como a outra.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ಸರ್ವ್ವಾನ್ ವಿಲೋಕ್ಯ ತಂ ಮಾನವಂ ಬಭಾಷೇ, ನಿಜಕರಂ ಪ್ರಸಾರಯ; ತತಸ್ತೇನ ತಥಾ ಕೃತ ಇತರಕರವತ್ ತಸ್ಯ ಹಸ್ತಃ ಸ್ವಸ್ಥೋಭವತ್|
11 E ficaram cheios de furor, e uns com os outros praticavam sobre o que fariam a Jesus.
ತಸ್ಮಾತ್ ತೇ ಪ್ರಚಣ್ಡಕೋಪಾನ್ವಿತಾ ಯೀಶುಂ ಕಿಂ ಕರಿಷ್ಯನ್ತೀತಿ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರಮನ್ತ್ರಿತಾಃ|
12 E aconteceu que naqueles dias subiu ao monte a orar, e passou a noite orando a Deus.
ತತಃ ಪರಂ ಸ ಪರ್ವ್ವತಮಾರುಹ್ಯೇಶ್ವರಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಪ್ರಾರ್ಥಯಮಾನಃ ಕೃತ್ಸ್ನಾಂ ರಾತ್ರಿಂ ಯಾಪಿತವಾನ್|
13 E, quando já era dia, chamou a si os seus discípulos, e escolheu doze deles, a quem também nomeou apóstolos: a saber,
ಅಥ ದಿನೇ ಸತಿ ಸ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂತವಾನ್ ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ
14 Simão, ao qual também chamou Pedro, e André, seu irmão; Thiago e João; Felipe e bartolomeo;
ಪಿತರನಾಮ್ನಾ ಖ್ಯಾತಃ ಶಿಮೋನ್ ತಸ್ಯ ಭ್ರಾತಾ ಆನ್ದ್ರಿಯಶ್ಚ ಯಾಕೂಬ್ ಯೋಹನ್ ಚ ಫಿಲಿಪ್ ಬರ್ಥಲಮಯಶ್ಚ
15 E Mateus e Tomé; Thiago, filho, d'Alfeo, e Simão, chamado o zelador;
ಮಥಿಃ ಥೋಮಾ ಆಲ್ಫೀಯಸ್ಯ ಪುತ್ರೋ ಯಾಕೂಬ್ ಜ್ವಲನ್ತನಾಮ್ನಾ ಖ್ಯಾತಃ ಶಿಮೋನ್
16 E Judas, irmão de Thiago; e Judas Iscariotes, que foi o traidor.
ಚ ಯಾಕೂಬೋ ಭ್ರಾತಾ ಯಿಹೂದಾಶ್ಚ ತಂ ಯಃ ಪರಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ ಸ ಈಷ್ಕರೀಯೋತೀಯಯಿಹೂದಾಶ್ಚೈತಾನ್ ದ್ವಾದಶ ಜನಾನ್ ಮನೋನೀತಾನ್ ಕೃತ್ವಾ ಸ ಜಗ್ರಾಹ ತಥಾ ಪ್ರೇರಿತ ಇತಿ ತೇಷಾಂ ನಾಮ ಚಕಾರ|
17 E, descendo com eles, parou num lugar plano, e também uma grande turba de seus discípulos, e grande multidão de povo de toda a Judeia, e de Jerusalém, e da costa marítima de Tiro e de Sidon,
ತತಃ ಪರಂ ಸ ತೈಃ ಸಹ ಪರ್ವ್ವತಾದವರುಹ್ಯ ಉಪತ್ಯಕಾಯಾಂ ತಸ್ಥೌ ತತಸ್ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಸಙ್ಘೋ ಯಿಹೂದಾದೇಶಾದ್ ಯಿರೂಶಾಲಮಶ್ಚ ಸೋರಃ ಸೀದೋನಶ್ಚ ಜಲಧೇ ರೋಧಸೋ ಜನನಿಹಾಶ್ಚ ಏತ್ಯ ತಸ್ಯ ಕಥಾಶ್ರವಣಾರ್ಥಂ ರೋಗಮುಕ್ತ್ಯರ್ಥಞ್ಚ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ತಸ್ಥುಃ|
18 Que tinham vindo para o ouvir, e serem curados das suas enfermidades, como também os atormentados dos espíritos imundos: e eram curados.
ಅಮೇಧ್ಯಭೂತಗ್ರಸ್ತಾಶ್ಚ ತನ್ನಿಕಟಮಾಗತ್ಯ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಂ ಪ್ರಾಪುಃ|
19 E toda a multidão procurava toca-lo; porque saía dele virtude, e curava a todos.
ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣಪ್ರಭಾವಸ್ಯ ಪ್ರಕಾಶಿತತ್ವಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾ ಏತ್ಯ ತಂ ಸ್ಪ್ರಷ್ಟುಂ ಯೇತಿರೇ|
20 E, levantando ele os olhos para os seus discípulos, dizia: bem-aventurados vós, os pobres, porque vosso é o reino de Deus.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಪ್ರತಿ ದೃಷ್ಟಿಂ ಕುತ್ವಾ ಜಗಾದ, ಹೇ ದರಿದ್ರಾ ಯೂಯಂ ಧನ್ಯಾ ಯತ ಈಶ್ವರೀಯೇ ರಾಜ್ಯೇ ವೋಽಧಿಕಾರೋಸ್ತಿ|
21 Bem-aventurados vós, que agora tendes fome, porque sereis fartos. bem-aventurados vós, que agora chorais, porque haveis de rir.
ಹೇ ಅಧುನಾ ಕ್ಷುಧಿತಲೋಕಾ ಯೂಯಂ ಧನ್ಯಾ ಯತೋ ಯೂಯಂ ತರ್ಪ್ಸ್ಯಥ; ಹೇ ಇಹ ರೋದಿನೋ ಜನಾ ಯೂಯಂ ಧನ್ಯಾ ಯತೋ ಯೂಯಂ ಹಸಿಷ್ಯಥ|
22 Bem-aventurados sereis quando os homens vos aborrecerem, e quando vos separarem, e injuriarem, e rejeitarem o vosso nome como mau, por causa do Filho do homem.
ಯದಾ ಲೋಕಾ ಮನುಷ್ಯಸೂನೋ ರ್ನಾಮಹೇತೋ ರ್ಯುಷ್ಮಾನ್ ಋತೀಯಿಷ್ಯನ್ತೇ ಪೃಥಕ್ ಕೃತ್ವಾ ನಿನ್ದಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಅಧಮಾನಿವ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಸ್ವಸಮೀಪಾದ್ ದೂರೀಕರಿಷ್ಯನ್ತಿ ಚ ತದಾ ಯೂಯಂ ಧನ್ಯಾಃ|
23 Folgai nesse dia, exultai; porque, eis que é grande o vosso galardão no céu, porque assim faziam os seus pais aos profetas.
ಸ್ವರ್ಗೇ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯಥೇಷ್ಟಂ ಫಲಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಏತದರ್ಥಂ ತಸ್ಮಿನ್ ದಿನೇ ಪ್ರೋಲ್ಲಸತ ಆನನ್ದೇನ ನೃತ್ಯತ ಚ, ತೇಷಾಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಃ ಪ್ರತಿ ತಥೈವ ವ್ಯವಾಹರನ್|
24 Mas ai de vós, ricos! porque já tendes a vossa consolação.
ಕಿನ್ತು ಹಾ ಹಾ ಧನವನ್ತೋ ಯೂಯಂ ಸುಖಂ ಪ್ರಾಪ್ನುತ| ಹನ್ತ ಪರಿತೃಪ್ತಾ ಯೂಯಂ ಕ್ಷುಧಿತಾ ಭವಿಷ್ಯಥ;
25 Ai de vós, que estais fartos! porque tereis fome. Ai de vós, que agora rides, porque lamentareis e chorareis.
ಇಹ ಹಸನ್ತೋ ಯೂಯಂ ವತ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಶೋಚಿತವ್ಯಂ ರೋದಿತವ್ಯಞ್ಚ|
26 Ai de vós quando todos os homens de vós disserem bem, porque assim faziam seus pais aos falsos profetas.
ಸರ್ವ್ವೈಲಾಕೈ ರ್ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸುಖ್ಯಾತೌ ಕೃತಾಯಾಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ದುರ್ಗತಿ ರ್ಭವಿಷ್ಯತಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ಮೃಷಾಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಃ ಪ್ರತಿ ತದ್ವತ್ ಕೃತವನ್ತಃ|
27 Mas a vós, que ouvis isto, digo: amai a vossos inimigos, fazei bem aos que vos aborrecem;
ಹೇ ಶ್ರೋತಾರೋ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಹಂ ಕಥಯಾಮಿ, ಯೂಯಂ ಶತ್ರುಷು ಪ್ರೀಯಧ್ವಂ ಯೇ ಚ ಯುಷ್ಮಾನ್ ದ್ವಿಷನ್ತಿ ತೇಷಾಮಪಿ ಹಿತಂ ಕುರುತ|
28 Bendizei os que vos maldizem, e orai pelos que vos caluniam.
ಯೇ ಚ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಶಪನ್ತಿ ತೇಭ್ಯ ಆಶಿಷಂ ದತ್ತ ಯೇ ಚ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಅವಮನ್ಯನ್ತೇ ತೇಷಾಂ ಮಙ್ಗಲಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯಧ್ವಂ|
29 Ao que te ferir numa face, oferece-lhe também a outra; e, ao que te houver tirado a capa, nem a túnica recuses;
ಯದಿ ಕಶ್ಚಿತ್ ತವ ಕಪೋಲೇ ಚಪೇಟಾಘಾತಂ ಕರೋತಿ ತರ್ಹಿ ತಂ ಪ್ರತಿ ಕಪೋಲಮ್ ಅನ್ಯಂ ಪರಾವರ್ತ್ತ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೀಕುರು ಪುನಶ್ಚ ಯದಿ ಕಶ್ಚಿತ್ ತವ ಗಾತ್ರೀಯವಸ್ತ್ರಂ ಹರತಿ ತರ್ಹಿ ತಂ ಪರಿಧೇಯವಸ್ತ್ರಮ್ ಅಪಿ ಗ್ರಹೀತುಂ ಮಾ ವಾರಯ|
30 E dá a qualquer que te pedir; e, ao que tomar o que é teu, não lho tornes a pedir.
ಯಸ್ತ್ವಾಂ ಯಾಚತೇ ತಸ್ಮೈ ದೇಹಿ, ಯಶ್ಚ ತವ ಸಮ್ಪತ್ತಿಂ ಹರತಿ ತಂ ಮಾ ಯಾಚಸ್ವ|
31 E, como vós quereis que os homens vos façam, também da mesma maneira lhes fazei vós.
ಪರೇಭ್ಯಃ ಸ್ವಾನ್ ಪ್ರತಿ ಯಥಾಚರಣಮ್ ಅಪೇಕ್ಷಧ್ವೇ ಪರಾನ್ ಪ್ರತಿ ಯೂಯಮಪಿ ತಥಾಚರತ|
32 E, se amardes aos que vos amam, que recompensa tereis? Porque também os pecadores amam aos que os amam.
ಯೇ ಜನಾ ಯುಷ್ಮಾಸು ಪ್ರೀಯನ್ತೇ ಕೇವಲಂ ತೇಷು ಪ್ರೀಯಮಾಣೇಷು ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಿಂ ಫಲಂ? ಪಾಪಿಲೋಕಾ ಅಪಿ ಸ್ವೇಷು ಪ್ರೀಯಮಾಣೇಷು ಪ್ರೀಯನ್ತೇ|
33 E, se fizerdes bem aos que vos fazem bem, que recompensa tereis? Porque também os pecadores fazem o mesmo.
ಯದಿ ಹಿತಕಾರಿಣ ಏವ ಹಿತಂ ಕುರುಥ ತರ್ಹಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಿಂ ಫಲಂ? ಪಾಪಿಲೋಕಾ ಅಪಿ ತಥಾ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ|
34 E, se emprestardes àqueles de quem esperais tornar a receber, que recompensa tereis? Porque também os pecadores emprestam aos pecadores, para tornarem a receber outro tanto.
ಯೇಭ್ಯ ಋಣಪರಿಶೋಧಸ್ಯ ಪ್ರಾಪ್ತಿಪ್ರತ್ಯಾಶಾಸ್ತೇ ಕೇವಲಂ ತೇಷು ಋಣೇ ಸಮರ್ಪಿತೇ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಿಂ ಫಲಂ? ಪುನಃ ಪ್ರಾಪ್ತ್ಯಾಶಯಾ ಪಾಪೀಲೋಕಾ ಅಪಿ ಪಾಪಿಜನೇಷು ಋಣಮ್ ಅರ್ಪಯನ್ತಿ|
35 Amai pois a vossos inimigos, e fazei bem, e emprestai, sem nada esperardes, e será grande o vosso galardão, e sereis filhos do altíssimo; porque é benigno até para com os ingratos e maus.
ಅತೋ ಯೂಯಂ ರಿಪುಷ್ವಪಿ ಪ್ರೀಯಧ್ವಂ, ಪರಹಿತಂ ಕುರುತ ಚ; ಪುನಃ ಪ್ರಾಪ್ತ್ಯಾಶಾಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಋಣಮರ್ಪಯತ, ತಥಾ ಕೃತೇ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಹಾಫಲಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಯೂಯಞ್ಚ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಧಾನಸ್ಯ ಸನ್ತಾನಾ ಇತಿ ಖ್ಯಾತಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಥ, ಯತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪಿತಾ ಕೃತಘ್ನಾನಾಂ ದುರ್ವ್ಟತ್ತಾನಾಞ್ಚ ಹಿತಮಾಚರತಿ|
36 Sede pois misericordiosos, como também vosso Pai é misericordioso.
ಅತ ಏವ ಸ ಯಥಾ ದಯಾಲು ರ್ಯೂಯಮಪಿ ತಾದೃಶಾ ದಯಾಲವೋ ಭವತ|
37 Não julgueis, e não sereis julgados: não condeneis, e não sereis condenados: soltai, e soltar-vos-ão.
ಅಪರಞ್ಚ ಪರಾನ್ ದೋಷಿಣೋ ಮಾ ಕುರುತ ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಂ ದೋಷೀಕೃತಾ ನ ಭವಿಷ್ಯಥ; ಅದಣ್ಡ್ಯಾನ್ ಮಾ ದಣ್ಡಯತ ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಮಪಿ ದಣ್ಡಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಥ; ಪರೇಷಾಂ ದೋಷಾನ್ ಕ್ಷಮಧ್ವಂ ತಸ್ಮಾದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಮಪಿ ದೋಷಾಃ ಕ್ಷಮಿಷ್ಯನ್ತೇ|
38 Dai, e ser-vos-a dado; boa medida, recalcada, sacudida e trasbordando, vos deitarão no vosso regaço; porque com a mesma medida com que medirdes vos tornarão a medir.
ದಾನಾನಿದತ್ತ ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಂ ದಾನಾನಿ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಥ, ವರಞ್ಚ ಲೋಕಾಃ ಪರಿಮಾಣಪಾತ್ರಂ ಪ್ರದಲಯ್ಯ ಸಞ್ಚಾಲ್ಯ ಪ್ರೋಞ್ಚಾಲ್ಯ ಪರಿಪೂರ್ಯ್ಯ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕ್ರೋಡೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯನ್ತಿ; ಯೂಯಂ ಯೇನ ಪರಿಮಾಣೇನ ಪರಿಮಾಥ ತೇನೈವ ಪರಿಮಾಣೇನ ಯುಷ್ಮತ್ಕೃತೇ ಪರಿಮಾಸ್ಯತೇ|
39 E dizia-lhes uma parábola: Pode porventura o cego guiar o cego? não cairão ambos na cova?
ಅಥ ಸ ತೇಭ್ಯೋ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಮಕಥಯತ್, ಅನ್ಧೋ ಜನಃ ಕಿಮನ್ಧಂ ಪನ್ಥಾನಂ ದರ್ಶಯಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ? ತಸ್ಮಾದ್ ಉಭಾವಪಿ ಕಿಂ ಗರ್ತ್ತೇ ನ ಪತಿಷ್ಯತಃ?
40 O discípulo não é sobre o seu mestre, mas todo o que for perfeito será como o seu mestre.
ಗುರೋಃ ಶಿಷ್ಯೋ ನ ಶ್ರೇಷ್ಠಃ ಕಿನ್ತು ಶಿಷ್ಯೇ ಸಿದ್ಧೇ ಸತಿ ಸ ಗುರುತುಲ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
41 E porque atentas tu no argueiro que está no olho de teu irmão, e não reparas na trave que está no teu próprio olho?
ಅಪರಞ್ಚ ತ್ವಂ ಸ್ವಚಕ್ಷುಷಿ ನಾಸಾಮ್ ಅದೃಷ್ಟ್ವಾ ತವ ಭ್ರಾತುಶ್ಚಕ್ಷುಷಿ ಯತ್ತೃಣಮಸ್ತಿ ತದೇವ ಕುತಃ ಪಶ್ಯಮಿ?
42 Ou como podes dizer a teu irmão: Irmão, deixa-me tirar o argueiro que está no teu olho; não atentando tu mesmo na trave que está no teu olho? hipócrita, tira primeiro a trave do teu olho, e então verás bem para tirar o argueiro que está no olho de teu irmão.
ಸ್ವಚಕ್ಷುಷಿ ಯಾ ನಾಸಾ ವಿದ್ಯತೇ ತಾಮ್ ಅಜ್ಞಾತ್ವಾ, ಭ್ರಾತಸ್ತವ ನೇತ್ರಾತ್ ತೃಣಂ ಬಹಿಃ ಕರೋಮೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಭ್ರಾತರಂ ಕಥಂ ವಕ್ತುಂ ಶಕ್ನೋಷಿ? ಹೇ ಕಪಟಿನ್ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಸ್ವನಯನಾತ್ ನಾಸಾಂ ಬಹಿಃ ಕುರು ತತೋ ಭ್ರಾತುಶ್ಚಕ್ಷುಷಸ್ತೃಣಂ ಬಹಿಃ ಕರ್ತ್ತುಂ ಸುದೃಷ್ಟಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಸಿ|
43 Porque não há boa árvore que dê mau fruto, nem má árvore que dê bom fruto.
ಅನ್ಯಞ್ಚ ಉತ್ತಮಸ್ತರುಃ ಕದಾಪಿ ಫಲಮನುತ್ತಮಂ ನ ಫಲತಿ, ಅನುತ್ತಮತರುಶ್ಚ ಫಲಮುತ್ತಮಂ ನ ಫಲತಿ ಕಾರಣಾದತಃ ಫಲೈಸ್ತರವೋ ಜ್ಞಾಯನ್ತೇ|
44 Porque cada árvore se conhece pelo seu próprio fruto; pois não se colhem figos dos espinheiros, nem se vindimam uvas dos abrolhos.
ಕಣ್ಟಕಿಪಾದಪಾತ್ ಕೋಪಿ ಉಡುಮ್ಬರಫಲಾನಿ ನ ಪಾತಯತಿ ತಥಾ ಶೃಗಾಲಕೋಲಿವೃಕ್ಷಾದಪಿ ಕೋಪಿ ದ್ರಾಕ್ಷಾಫಲಂ ನ ಪಾತಯತಿ|
45 O homem bom do bom tesouro do seu coração tira o bem, e o homem mau do mau tesouro do seu coração tira o mal, porque da abundância do seu coração fala a boca
ತದ್ವತ್ ಸಾಧುಲೋಕೋಽನ್ತಃಕರಣರೂಪಾತ್ ಸುಭಾಣ್ಡಾಗಾರಾದ್ ಉತ್ತಮಾನಿ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಬಹಿಃ ಕರೋತಿ, ದುಷ್ಟೋ ಲೋಕಶ್ಚಾನ್ತಃಕರಣರೂಪಾತ್ ಕುಭಾಣ್ಡಾಗಾರಾತ್ ಕುತ್ಸಿತಾನಿ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ನಿರ್ಗಮಯತಿ ಯತೋಽನ್ತಃಕರಣಾನಾಂ ಪೂರ್ಣಭಾವಾನುರೂಪಾಣಿ ವಚಾಂಸಿ ಮುಖಾನ್ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಿ|
46 E porque me chamais, Senhor, Senhor, e não fazeis o que eu digo?
ಅಪರಞ್ಚ ಮಮಾಜ್ಞಾನುರೂಪಂ ನಾಚರಿತ್ವಾ ಕುತೋ ಮಾಂ ಪ್ರಭೋ ಪ್ರಭೋ ಇತಿ ವದಥ?
47 Qualquer que vem para mim e ouve as minhas palavras, e as observa, eu vos mostrarei a quem é semelhante:
ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಮ ನಿಕಟಮ್ ಆಗತ್ಯ ಮಮ ಕಥಾ ನಿಶಮ್ಯ ತದನುರೂಪಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರೋತಿ ಸ ಕಸ್ಯ ಸದೃಶೋ ಭವತಿ ತದಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಜ್ಞಾಪಯಾಮಿ|
48 É semelhante ao homem que edificou uma casa, e cavou, e abriu bem fundo, e pôs os alicerces sobre rocha, e, vindo a enchente, bateu com ímpeto a corrente naquela casa, e não a pôde abalar, porque estava fundada sobre rocha.
ಯೋ ಜನೋ ಗಭೀರಂ ಖನಿತ್ವಾ ಪಾಷಾಣಸ್ಥಲೇ ಭಿತ್ತಿಂ ನಿರ್ಮ್ಮಾಯ ಸ್ವಗೃಹಂ ರಚಯತಿ ತೇನ ಸಹ ತಸ್ಯೋಪಮಾ ಭವತಿ; ಯತ ಆಪ್ಲಾವಿಜಲಮೇತ್ಯ ತಸ್ಯ ಮೂಲೇ ವೇಗೇನ ವಹದಪಿ ತದ್ಗೇಹಂ ಲಾಡಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಯತಸ್ತಸ್ಯ ಭಿತ್ತಿಃ ಪಾಷಾಣೋಪರಿ ತಿಷ್ಠತಿ|
49 Mas o que ouve e não obra é semelhante ao homem que edificou uma casa sobre terra, sem alicerces, na qual bateu com ímpeto a corrente, e logo caiu; e foi grande a queda daquela casa.
ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಮ ಕಥಾಃ ಶ್ರುತ್ವಾ ತದನುರೂಪಂ ನಾಚರತಿ ಸ ಭಿತ್ತಿಂ ವಿನಾ ಮೃದುಪರಿ ಗೃಹನಿರ್ಮ್ಮಾತ್ರಾ ಸಮಾನೋ ಭವತಿ; ಯತ ಆಪ್ಲಾವಿಜಲಮಾಗತ್ಯ ವೇಗೇನ ಯದಾ ವಹತಿ ತದಾ ತದ್ಗೃಹಂ ಪತತಿ ತಸ್ಯ ಮಹತ್ ಪತನಂ ಜಾಯತೇ|
