Lucas 20
1 E aconteceu num daqueles dias que, estando ele ensinando o povo no templo, e anunciando o evangelho, sobrevieram os principais dos sacerdotes e os escribas com os anciãos,
И кад Он у један од оних дана учаше народ у цркви и проповедаше јеванђеље, дођоше главари свештенички и књижевници са старешинама,
2 E falaram-lhe, dizendo: Dize-nos, com que autoridade fazes estas coisas? Ou, quem é que te deu esta autoridade?
И рекоше Му говорећи: Кажи нам каквом власти то чиниш? Или ко ти је дао власт ту?
3 E, respondendo ele, disse-lhes: também eu vos farei uma pergunta: dizei-me pois:
А Он одговарајући рече им: и ја ћу вас упитати једну реч, и кажите ми:
4 O batismo de João era do céu ou dos homens?
Крштење Јованово или би с неба или од људи?
5 E eles arrazoavam entre si, dizendo: Se dissermos: Do céu, ele nos dirá: Então porque o não crestes?
А они помишљаху у себи говорећи: Ако кажемо с неба, рећи ће: Зашто му дакле не веровасте?
6 E se dissermos: Dos homens; todo o povo nos apedrejará, pois tem por certo que João era profeta.
Ако ли кажемо од људи, сав ће нас народ побити камењем; јер сви вероваху да Јован беше пророк.
7 E responderam que não sabiam de onde era.
И одговорише: Не знамо откуда.
8 E Jesus lhes disse: Nem tão pouco eu vos digo com que autoridade faço estas coisas.
А Исус им рече: Ни ја вама нећу казати каквом власти ово чиним.
9 E começou a dizer ao povo esta parábola: Um certo homem plantou uma vinha, e arrendou-a a uns lavradores, e partiu para fora da terra por muito tempo;
А народу поче казивати причу ову: Један човек посади виноград, и даде га виноградарима па отиде на подуго времена.
10 E a seu tempo mandou um servo aos lavradores, para que lhe dessem dos frutos da vinha; mas os lavradores, espancando-o, mandaram-no vazio.
И у време посла к виноградарима слугу да му даду од рода виноградског; али виноградари избише га, и послаше празног.
11 E tornou ainda a mandar outro servo; mas eles, espancando também a este, e afrontando-o, mandaram-no vazio.
И посла опет другог слугу; а они и оног избише и осрамотивши послаше празног.
12 E tornou ainda a mandar terceiro; mas eles, ferindo também a este, o expulsaram.
И посла опет трећег; а они и оног ранише, и истераше.
13 E disse o senhor da vinha: Que farei? Mandarei o meu filho amado; talvez que, vendo-o, o respeitem.
Онда рече господар од винограда: Шта ћу чинити? Да пошаљем сина свог љубазног: еда се како застиде кад виде њега.
14 Mas, vendo-o os lavradores, arrazoaram entre si, dizendo: Este é o herdeiro; vinde, matemo-lo, para que a herdade seja nossa.
А виноградари видевши њега мишљаху у себи говорећи: Ово је наследник; ходите да га убијемо да наше буде достојање.
15 E, lançando-o fora da vinha, o mataram. Que lhes fará pois o senhor da vinha?
И изведоше га напоље из винограда и убише. Шта ће дакле учинити њима господар од винограда?
16 Irá, e destruirá estes lavradores, e dará a outros a vinha. E, ouvindo eles isto, disseram: Assim não seja!
Доћи ће и погубиће ове виноградаре, и даће виноград другима. А они што слушаху рекоше: Не дао Бог!
17 Mas ele, olhando para eles, disse: Que é isto pois que está escrito? A pedra, que os edificadores reprovaram, essa foi feita cabeça da esquina.
А Он погледавши на њих рече: Шта значи дакле оно у писму: Камен који одбацише зидари онај поста глава од угла?
18 Qualquer que cair sobre aquela pedra será quebrantado, e aquele sobre quem ela cair será feito em pedaços.
Сваки који падне на тај камен разбиће се; а на кога он падне сатрће га.
19 E os principais dos sacerdotes e os escribas procuravam lançar mão dele naquela mesma hora; mas temeram o povo; porque entenderam que contra eles dissera esta parábola.
И гледаху главари свештенички и књижевници у онај час да дигну руке на Њ; али се побојаше народа, јер разумеше да њима ову причу каза.
20 E, trazendo-o debaixo de olho, mandaram espias, que se fingissem justos, para o apanhar em alguma palavra, e entrega-lo à jurisdição e poder do presidente.
И пажаху на Њега, и послаше вребаче, који се грађаху као да су побожни: не би ли Га ухватили у речи да Га предаду поглаварима и власти судијиној.
21 E perguntaram-lhe, dizendo: Mestre, nós sabemos que falas e ensinas bem e retamente, e que não atentas para a aparência da pessoa, mas ensinas com verdade o caminho de Deus:
И упиташе Га говорећи: Учитељу! Знамо да право говориш и учиш, и не гледаш ко је ко, него заиста учиш путу Божијем:
22 É-nos lícito dar tributo a Cesar ou não?
Треба ли нам ћесару давати харач, или не?
23 E, entendendo ele a sua astúcia, disse-lhes: Porque me tentais?
А Он разумевши њихово лукавство рече им: Шта ме кушате?
24 Mostrai-me uma moeda. De quem tem a imagem e a inscrição? E, respondendo eles, disseram: De Cesar.
Покажите ми динар; чији је на њему образ и натпис? А они одговарајући рекоше: Ћесарев.
25 Disse-lhes então: dai pois a Cesar o que é de Cesar, e a Deus o que é de Deus.
А Он им рече: Подајте дакле шта је ћесарево ћесару, а шта је Божије Богу.
26 E não puderam apanha-lo em palavra alguma diante do povo; e, maravilhados da sua resposta, calaram-se.
И не могоше речи Његове покудити пред народом; и дивише се одговору Његовом, и умукоше.
27 E, chegando-se alguns dos saduceus, que dizem não haver ressurreição, perguntaram-lhe,
А приступише неки од садукеја који кажу да нема васкрсења, и питаху Га
28 Dizendo: Mestre, Moisés escreveu-nos que, se o irmão de algum falecer, tendo mulher, e não deixar filhos, o irmão dele tome a mulher, e suscite posteridade a seu irmão.
Говорећи: Учитељу! Мојсије нам написа: Ако коме умре брат који има жену, и умре без деце, да брат његов узме жену, и да подигне семе брату свом.
29 Houve pois sete irmãos, e o primeiro tomou mulher, e morreu sem filhos;
Беше седам браће, и први узе жену, и умре без деце;
30 E o segundo tomou-a, e também este morreu sem filhos;
И узе други жену, и он умре без деце;
31 E o terceiro tomou-a, e igualmente também os sete: e morreram, e não deixaram filhos.
И трећи је узе; а тако и сви седам; и не оставише деце, и помреше;
32 E por último, depois de todos, morreu também a mulher.
А после свих умре и жена.
33 Portanto, na ressurreição, de qual deles será a mulher, pois que os sete a tiveram por mulher?
О васкрсењу дакле кога ће од њих бити жена? Јер је она седморици била жена.
34 E, respondendo Jesus, disse-lhes: Os filhos deste século casam-se, e dão-se em casamento; (aiōn g165)
И одговарајући Исус рече им: Деца овог света жене се и удају; (aiōn g165)
35 Mas os que forem havidos por dignos de alcançar aquele século, e a ressurreição dos mortos, nem hão de casar, nem ser dados em casamento; (aiōn g165)
А који се удостоје добити онај свет и васкрсење из мртвих нити ће се женити ни удавати; (aiōn g165)
36 Porque não podem mais morrer; pois são iguaes aos anjos, e são filhos de Deus, visto que são filhos da ressurreição.
Јер више не могу умрети; јер су као анђели; и синови су Божији кад су синови васкрсења.
37 E que os mortos hão de resuscitar também o mostrou Moisés junto da sarça, quando chama ao Senhor Deus de Abraão, e Deus de Isaac, e Deus de Jacob.
А да мртви устају, и Мојсије показа код купине где назива Господа Бога Авраамовог и Бога Исаковог и Бога Јаковљевог.
38 Ora Deus não é Deus de mortos, porém de vivos; porque para ele vivem todos.
А Бог није Бог мртвих него живих; јер су Њему сви живи.
39 E, respondendo alguns dos escribas, disseram: Mestre, disseste bem.
А неки од књижевника одговарајући рекоше: Учитељу! Добро си казао.
40 E não ousavam perguntar-lhe mais coisa alguma.
И већ не смеху ништа да Га запитају. А Он им рече:
41 E ele lhes disse: Como dizem que o Cristo é filho de David?
Како говоре да је Христос син Давидов?
42 Dizendo o mesmo David no livro dos salmos: Disse o Senhor ao meu Senhor: Assenta-te à minha direita,
Кад сам Давид говори у псалтиру: Рече Господ Господу мом: седи мени с десне стране,
43 Até que eu ponha os teus inimigos por escabelo de teus pés.
Док положим непријатеље твоје подножје ногама твојим.
44 De sorte que David lhe chama Senhor; e como é seu filho?
Давид дакле Њега назива Господом; па како му је син?
45 E, ouvindo-o todo o povo, disse Jesus aos seus discípulos:
А кад сав народ слушаше, рече ученицима својим:
46 Guardai-vos dos escribas, que querem andar com vestidos compridos; e amam as saudações nas praças, e as principais cadeiras nas sinagogas, e os primeiros lugares nos banquetes;
Чувајте се од књижевника, који хоће да иду у дугачким хаљинама, и траже да им се клања по улицама, и првих места по зборницама, и зачеља на гозбама;
47 Que devoram as casas das viúvas, fazendo, como pretexto, largas orações. Estes receberão maior condenação.
Који једу куће удовичке, и лажно се моле Богу дуго. Они ће још већма бити осуђени.
