Lamentações de Jeremias 5

1 Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido: considera, e olha o nosso opróbrio.

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

2 A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.

3 órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.

ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

4 A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.

آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

5 Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.

در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

6 Aos egípcios estendemos as mãos, e aos siros, para nos fartarem de pão.

خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

7 Nossos pais pecaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.

پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

8 Servos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.

بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

9 Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.

برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

10 Nossa pele se enegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.

از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

11 Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.

زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

12 Os príncipes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.

رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

13 Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.

جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

14 Os velhos cessaram de se assentarem à porta, os mancebos de sua canção.

پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

15 Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.

شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

16 Já caiu a coroa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.

وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

17 Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.

دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

18 Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por ele.

زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

19 Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu trono de geração em geração.

ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

20 Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

21 Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como de antes.

ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

22 Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?