Lamentações de Jeremias 5
1 Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido: considera, e olha o nosso opróbrio.
Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
2 A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
3 órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
4 A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
5 Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.
Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
6 Aos egípcios estendemos as mãos, e aos siros, para nos fartarem de pão.
Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
7 Nossos pais pecaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.
Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
8 Servos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
9 Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
10 Nossa pele se enegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.
Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
11 Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
12 Os príncipes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.
De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
13 Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.
Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
14 Os velhos cessaram de se assentarem à porta, os mancebos de sua canção.
De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
15 Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.
De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
16 Já caiu a coroa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
17 Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.
Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
18 Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por ele.
Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
19 Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu trono de geração em geração.
Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
20 Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?
Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
21 Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como de antes.
HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
22 Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?
Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
