Lamentações de Jeremias 5
1 Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido: considera, e olha o nosso opróbrio.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Aos egípcios estendemos as mãos, e aos siros, para nos fartarem de pão.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Nossos pais pecaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Servos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Nossa pele se enegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Os príncipes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Os velhos cessaram de se assentarem à porta, os mancebos de sua canção.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Já caiu a coroa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por ele.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu trono de geração em geração.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como de antes.
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
