Lamentações de Jeremias 3
1 Eu sou aquele homem que viu a aflição pela vara do seu furor.
RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 A mim me guiou e levou às trevas e não à luz.
Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Deveras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Fez envelhecer a minha carne e a minha pele, quebrantou os meus ossos.
Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 Assentou-me em lugares tenebrosos, como os que estavam mortos há muito.
Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
7 Cercou-me de sebe, e não posso sair: agravou os meus grilhões.
Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
8 Ainda quando clamo e grito, ele exclui a minha oração.
Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
9 Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
10 Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
11 Desviou os meus caminhos, e fêz-me em pedaços; deixou-me assolado.
Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
12 Armou o seu arco, e me pôs como alvo à flecha.
Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
13 Faz entrar nos meus rins as flechas da sua aljava.
Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Fui feito um objeto de escarneio a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absinto.
Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 E afastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
18 Então disse eu: Já pereceu a minha força, como também a minha esperança no Senhor.
Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
19 Lembra-te da minha aflição e do meu pranto, do absinto e do fel.
Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Minha alma certamente disto se lembra, e se abate em mim.
Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
21 Disto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 As misericórdias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericórdias não tem fim.
RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
23 Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
24 A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei nele.
“Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
25 Bom é o Senhor para os que se atêm a ele, para a alma que o busca.
RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
26 Bom é esperar, e aguardar em silêncio a salvação do Senhor.
RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 Assentar-se-á solitário, e ficará em silêncio; porquanto Deus o pôs sobre ele.
RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Ponha a sua boca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Dê a sua face ao que o fere; farte-se de afronta.
Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
31 Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 Antes, se entristeceu a alguém, compadecer-se-á dele, segundo a grandeza das suas misericórdias.
Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 Porque não aflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
34 Para atropelar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 Para perverter o direito do homem perante a face do altíssimo.
Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
37 Quem é aquele que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 Porventura da boca do altíssimo não sai o mal e o bem?
İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
39 De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus pecados.
İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemo-los, e voltemos para o Senhor.
Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
41 Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
42 Nós prevaricamos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
43 Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
44 Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
45 Por cisco e rejeitamento nos puseste no meio dos povos.
Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua boca.
Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
48 Correntes de águas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 O meu olho manou, e não cessa, porquanto não há descanço,
Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 Até que atente e veja o Senhor desde os céus.
RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
52 Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
54 Derramaram-se as águas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
55 Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
57 Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
58 Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
59 Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
60 Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Ouviste o seu opróbrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
62 Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Observa-os a eles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
64 Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre eles.
İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Na tua ira persegue-os, e desfa-los de debaixo dos céus do Senhor.
Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
