Lamentações de Jeremias 3
1 Eu sou aquele homem que viu a aflição pela vara do seu furor.
Ја сам човек који видех муку од прута гнева Његовог.
2 A mim me guiou e levou às trevas e não à luz.
Одведе ме и оправи ме у таму, а не на видело.
3 Deveras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
Само се на ме обраћа, обраћа руку своју по вас дан.
4 Fez envelhecer a minha carne e a minha pele, quebrantou os meus ossos.
Учини, те ми остаре тело и кожа, потре кости моје.
5 Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
Зазида ме, и опточи ме жучју и муком.
6 Assentou-me em lugares tenebrosos, como os que estavam mortos há muito.
Посади ме у таму као умрле одавна.
7 Cercou-me de sebe, e não posso sair: agravou os meus grilhões.
Огради ме да не изађем, и метну на ме тешке окове.
8 Ainda quando clamo e grito, ele exclui a minha oração.
Кад вичем и вапим, одбија молитву моју.
9 Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
Загради путеве моје тесаним каменом, и преврати стазе моје.
10 Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
Поста ми као медвед у заседи, као лав у потаји.
11 Desviou os meus caminhos, e fêz-me em pedaços; deixou-me assolado.
Помете путеве моје, и раздре ме, и уништи ме.
12 Armou o seu arco, e me pôs como alvo à flecha.
Натеже лук свој, и метну ме стрели за белегу.
13 Faz entrar nos meus rins as flechas da sua aljava.
Устрели ме у бубреге стрелама из тула свог.
14 Fui feito um objeto de escarneio a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
Постах подсмех свему народу свом и песма њихова по вас дан.
15 Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absinto.
Насити ме горчином, опоји ме пеленом.
16 Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
Поломи ми зубе камењем, ували ме у пепео.
17 E afastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
Удаљио си душу моју од мира, заборавих добро.
18 Então disse eu: Já pereceu a minha força, como também a minha esperança no Senhor.
И рекох: Пропаде сила моја и надање моје од Господа.
19 Lembra-te da minha aflição e do meu pranto, do absinto e do fel.
Опомени се муке моје и јада мог, пелена и жучи.
20 Minha alma certamente disto se lembra, e se abate em mim.
Душа се моја опомиње без престанка, и поништила се у мени.
21 Disto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
Али ово напомињем срцу свом, те се надам:
22 As misericórdias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericórdias não tem fim.
Милост је Господња што не изгибосмо сасвим, јер милосрђа Његовог није нестало.
23 Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
Понавља се свако јутро; велика је вера твоја.
24 A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei nele.
Господ је део мој, говори душа моја; зато ћу се у Њега уздати.
25 Bom é o Senhor para os que se atêm a ele, para a alma que o busca.
Добар је Господ онима који га чекају, души, која га тражи.
26 Bom é esperar, e aguardar em silêncio a salvação do Senhor.
Добро је мирно чекати спасење Господње.
27 Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
Добро је човеку носити јарам за младости своје.
28 Assentar-se-á solitário, e ficará em silêncio; porquanto Deus o pôs sobre ele.
Сам ће седети и ћутати, јер Бог метну бреме на њ.
29 Ponha a sua boca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
Метнуће уста своја у прах, еда би било надања.
30 Dê a sua face ao que o fere; farte-se de afronta.
Подметнуће образ свој ономе који га бије, биће сит срамоте.
31 Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
Јер Господ не одбацује за свагда.
32 Antes, se entristeceu a alguém, compadecer-se-á dele, segundo a grandeza das suas misericórdias.
Јер ако и уцвели, опет ће се и смиловати ради мноштва милости своје.
33 Porque não aflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
Јер не мучи из срца свог ни цвели синове човечје.
34 Para atropelar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
Кад газе ногама све сужње на земљи,
35 Para perverter o direito do homem perante a face do altíssimo.
Кад изврћу правицу човеку пред Вишњим,
36 Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
Кад чине криво човеку у парници његовој, не види ли Господ?
37 Quem é aquele que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
Ко је рекао што и збило се, а Господ да није заповедио?
38 Porventura da boca do altíssimo não sai o mal e o bem?
Не долазе ли и зла и добра из уста Вишњег?
39 De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus pecados.
Зашто се тужи човек жив, човек на кар за грехе своје?
40 Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemo-los, e voltemos para o Senhor.
Претражимо и разгледајмо путе своје, и повратимо се ка Господу.
41 Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
Подигнимо срце своје и руке к Богу на небесима.
42 Nós prevaricamos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
Згрешисмо и непокорни бисмо; Ти не прашташ.
43 Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
Обастро си се гневом, и гониш нас, убијаш и не жалиш.
44 Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
Обастро си си се облаком да не продре молитва.
45 Por cisco e rejeitamento nos puseste no meio dos povos.
Начинио си од нас сметлиште и одмет усред тих народа.
46 Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua boca.
Разваљују уста своја на нас сви непријатељи наши.
47 Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
Страх и јама задеси нас, пустошење и затирање.
48 Correntes de águas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
Потоци теку из очију мојих ради погибли кћери народа мог.
49 O meu olho manou, e não cessa, porquanto não há descanço,
Очи моје лију сузе без престанка, јер нема одмора,
50 Até que atente e veja o Senhor desde os céus.
Докле Господ не погледа и не види с неба.
51 O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
Око моје мучи ми душу ради свих кћери града мог.
52 Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
Терају ме једнако као птицу непријатељи моји низашта.
53 Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
Свалише у јаму живот мој и набацаше камење на ме.
54 Derramaram-se as águas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
Дође ми вода сврх главе; рекох: Погибох!
55 Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
Призивах име Твоје, Господе, из јаме најдубље.
56 Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
Ти чу глас мој; не затискуј уха свог од уздисања мог, од вике моје.
57 Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
Приступао си кад Те призивах, и говорио си: Не бој се.
58 Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
Расправљао си, Господе, парбу душе моје, и избављао си живот мој.
59 Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
Видиш, Господе, неправду која ми се чини; расправи парбу моју.
60 Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
Видиш сву освету њихову, све што ми мисле.
61 Ouviste o seu opróbrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
Чујеш руг њихов, Господе, све што ми мисле,
62 Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
Шта говоре они који устају на ме и шта намишљају против мене по вас дан.
63 Observa-os a eles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
Види, кад седају и кад устају, ја сам им песма.
64 Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
Плати им, Господе, по делима руку њихових.
65 Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre eles.
Подај им упорно срце, проклетство своје.
66 Na tua ira persegue-os, e desfa-los de debaixo dos céus do Senhor.
Гони их гневом, и истреби их испод небеса Господњих.
