Lamentações de Jeremias 3
1 Eu sou aquele homem que viu a aflição pela vara do seu furor.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 A mim me guiou e levou às trevas e não à luz.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Deveras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Fez envelhecer a minha carne e a minha pele, quebrantou os meus ossos.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 Assentou-me em lugares tenebrosos, como os que estavam mortos há muito.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Cercou-me de sebe, e não posso sair: agravou os meus grilhões.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Ainda quando clamo e grito, ele exclui a minha oração.
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Desviou os meus caminhos, e fêz-me em pedaços; deixou-me assolado.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Armou o seu arco, e me pôs como alvo à flecha.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Faz entrar nos meus rins as flechas da sua aljava.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Fui feito um objeto de escarneio a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absinto.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 E afastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 Então disse eu: Já pereceu a minha força, como também a minha esperança no Senhor.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Lembra-te da minha aflição e do meu pranto, do absinto e do fel.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Minha alma certamente disto se lembra, e se abate em mim.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Disto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 As misericórdias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericórdias não tem fim.
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei nele.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 Bom é o Senhor para os que se atêm a ele, para a alma que o busca.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Bom é esperar, e aguardar em silêncio a salvação do Senhor.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Assentar-se-á solitário, e ficará em silêncio; porquanto Deus o pôs sobre ele.
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Ponha a sua boca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Dê a sua face ao que o fere; farte-se de afronta.
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Antes, se entristeceu a alguém, compadecer-se-á dele, segundo a grandeza das suas misericórdias.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Porque não aflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Para atropelar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 Para perverter o direito do homem perante a face do altíssimo.
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Quem é aquele que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 Porventura da boca do altíssimo não sai o mal e o bem?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus pecados.
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemo-los, e voltemos para o Senhor.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 Nós prevaricamos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Por cisco e rejeitamento nos puseste no meio dos povos.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua boca.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Correntes de águas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 O meu olho manou, e não cessa, porquanto não há descanço,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 Até que atente e veja o Senhor desde os céus.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Derramaram-se as águas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Ouviste o seu opróbrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Observa-os a eles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre eles.
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Na tua ira persegue-os, e desfa-los de debaixo dos céus do Senhor.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
