João 13
1 Ora, antes da festa da pascoa, sabendo Jesus que já era chegada a sua hora de passar deste mundo para o Pai, como havia amado os seus, que estavam no mundo, amou-os até ao fim.
นิสฺตาโรตฺสวสฺย กิญฺจิตฺกาลาตฺ ปูรฺวฺวํ ปฺฤถิวฺยา: ปิตุ: สมีปคมนสฺย สมย: สนฺนิกรฺโษภูทฺ อิติ ชฺญาตฺวา ยีศุราปฺรถมาทฺ เยษุ ชคตฺปฺรวาสิษฺวาตฺมียโลเกษ เปฺรม กโรติ สฺม เตษุ เศษํ ยาวตฺ เปฺรม กฺฤตวานฺฯ
2 E, acabada a ceia, tendo já o diabo insinuado no coração de Judas Iscariotes, filho de Simão, que o traísse,
ปิตา ตสฺย หเสฺต สรฺวฺวํ สมรฺปิตวานฺ สฺวยมฺ อีศฺวรสฺย สมีปาทฺ อาคจฺฉทฺ อีศฺวรสฺย สมีปํ ยาสฺยติ จ, สรฺวฺวาเณฺยตานิ ชฺญาตฺวา รชนฺยำ โภชเน สมฺปูรฺเณ สติ,
3 Jesus, sabendo que o Pai tinha depositado nas suas mãos todas as coisas, e que havia saído de Deus e ia para Deus,
ยทา ไศตานฺ ตํ ปรหเสฺตษุ สมรฺปยิตุํ ศิโมน: ปุตฺรสฺย อีษฺการิโยติยสฺย ยิหูทา อนฺต: กรเณ กุปฺรวฺฤตฺตึ สมารฺปยตฺ,
4 Levantou-se da ceia, tirou os vestidos, e, tomando uma toalha, cingiu-se.
ตทา ยีศุ โรฺภชนาสนาทฺ อุตฺถาย คาตฺรวสฺตฺรํ โมจยิตฺวา คาตฺรมารฺชนวสฺตฺรํ คฺฤหีตฺวา เตน สฺวกฏิมฺ อพธฺนาตฺ,
5 Depois deitou água numa bacia, e começou a lavar os pés aos discípulos, e a enxugar-lhos com a toalha com que estava cingido.
ปศฺจาทฺ เอกปาเตฺร ชลมฺ อภิษิจฺย ศิษฺยาณำ ปาทานฺ ปฺรกฺษาลฺย เตน กฏิพทฺธคาตฺรมารฺชนวาสสา มารฺษฺฏุํ ปฺรารภตฯ
6 Aproximou-se pois de Simão Pedro, e ele lhe disse: Senhor, tu lavas-me os pés a mim?
ตต: ศิโมนฺปิตรสฺย สมีปมาคเต ส อุกฺตวานฺ เห ปฺรโภ ภวานฺ กึ มม ปาเทา ปฺรกฺษาลยิษฺยติ?
7 Respondeu Jesus, e disse-lhe: O que eu faço não o sabes tu agora, mas tu o saberás depois.
ยีศุรุทิตวานฺ อหํ ยตฺ กโรมิ ตตฺ สมฺปฺรติ น ชานาสิ กินฺตุ ปศฺจาชฺ ชฺญาสฺยสิฯ
8 Disse-lhe Pedro: Nunca me lavarás os pés. Respondeu-lhe Jesus: Se eu te não lavar, não tens parte comigo. (aiōn g165)
ตต: ปิตร: กถิตวานฺ ภวานฺ กทาปิ มม ปาเทา น ปฺรกฺษาลยิษฺยติฯ ยีศุรกถยทฺ ยทิ ตฺวำ น ปฺรกฺษาลเย ตรฺหิ มยิ ตว โกปฺยํโศ นาสฺติฯ (aiōn g165)
9 Disse-lhe Simão Pedro: Senhor, não só os meus pés, mas também as mãos e a cabeça.
ตทา ศิโมนฺปิตร: กถิตวานฺ เห ปฺรโภ ตรฺหิ เกวลปาเทา น, มม หเสฺตา ศิรศฺจ ปฺรกฺษาลยตุฯ
10 Disse-lhe Jesus: aquele que está lavado não necessita de lavar senão os pés, pois no mais todo está limpo. Ora vós estais limpos, mas não todos.
ตโต ยีศุรวททฺ โย ชโน เธาตสฺตสฺย สรฺวฺวางฺคปริษฺกฺฤตตฺวาตฺ ปาเทา วินานฺยางฺคสฺย ปฺรกฺษาลนาเปกฺษา นาสฺติฯ ยูยํ ปริษฺกฺฤตา อิติ สตฺยํ กินฺตุ น สรฺเวฺว,
11 Porque bem sabia ele quem o havia de trair; por isso disse: Nem todos estais limpos.
ยโต โย ชนสฺตํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ ตํ ส ชฺญาตวาน; อเตอว ยูยํ สรฺเวฺว น ปริษฺกฺฤตา อิมำ กถำ กถิตวานฺฯ
12 Depois que lhes lavou os pés, e tomou os seus vestidos, tornou-se a assentar à mesa, e disse-lhes: Entendeis o que vos tenho feito?
อิตฺถํ ยีศุเสฺตษำ ปาทานฺ ปฺรกฺษาลฺย วสฺตฺรํ ปริธายาสเน สมุปวิศฺย กถิตวานฺ อหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ กึ กรฺมฺมาการฺษํ ชานีถ?
13 Vós me chamais Mestre e Senhor; e dizeis bem, porque eu o sou:
ยูยํ มำ คุรุํ ปฺรภุญฺจ วทถ ตตฺ สตฺยเมว วทถ ยโตหํ เสอว ภวามิฯ
14 Pois se eu, Senhor e Mestre, vos lavei os pés, vós deveis também lavar os pés uns aos outros.
ยทฺยหํ ปฺรภุ รฺคุรุศฺจ สนฺ ยุษฺมากํ ปาทานฺ ปฺรกฺษาลิตวานฺ ตรฺหิ ยุษฺมากมปิ ปรสฺปรํ ปาทปฺรกฺษาลนมฺ อุจิตมฺฯ
15 Porque eu vos dei o exemplo, para que, como eu vos fiz, façais vós também.
อหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ยถา วฺยวาหรํ ยุษฺมานฺ ตถา วฺยวหรฺตฺตุมฺ เอกํ ปนฺถานํ ทรฺศิตวานฺฯ
16 Na verdade, na verdade vos digo que não é o servo maior do que o seu senhor, nem o enviado maior do que aquele que o enviou.
อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ, ปฺรโภ รฺทาโส น มหานฺ เปฺรรกาจฺจ เปฺรริโต น มหานฺฯ
17 Se sabeis estas coisas, bem-aventurados sois se as fizerdes.
อิมำ กถำ วิทิตฺวา ยทิ ตทนุสารต: กรฺมฺมาณิ กุรุถ ตรฺหิ ยูยํ ธนฺยา ภวิษฺยถฯ
18 Não falo de todos vós; eu bem sei os que tenho escolhido; mas para que se cumpra a escritura, que diz: O que come o pão comigo levantou contra mim o seu calcanhar.
สรฺเวฺวษุ ยุษฺมาสุ กถามิมำ กถยามิ อิติ น, เย มม มโนนีตาสฺตานหํ ชานามิ, กินฺตุ มม ภกฺษฺยาณิ โย ภุงฺกฺเต มตฺปฺราณปฺราติกูลฺยต: ฯ อุตฺถาปยติ ปาทสฺย มูลํ ส เอษ มานว: ฯ ยเทตทฺ ธรฺมฺมปุสฺตกสฺย วจนํ ตทนุสาเรณาวศฺยํ ฆฏิษฺยเตฯ
19 Já agora vo-lo digo, antes que aconteça, para que, quando acontecer, acrediteis que eu sou.
อหํ ส ชน อิตฺยตฺร ยถา ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ชายเต ตทรฺถํ เอตาทฺฤศฆฏนาตฺ ปูรฺวฺวมฺ อหมิทานีํ ยุษฺมภฺยมกถยมฺฯ
20 Na verdade, na verdade vos digo que, se alguém receber o que eu enviar, me recebe a mim, e quem me recebe a mim recebe aquele que me enviou.
อหํ ยุษฺมานตีว ยถารฺถํ วทามิ, มยา เปฺรริตํ ชนํ โย คฺฤหฺลาติ ส มาเมว คฺฤหฺลาติ ยศฺจ มำ คฺฤหฺลาติ ส มตฺเปฺรรกํ คฺฤหฺลาติฯ
21 Tendo Jesus dito isto, turbou-se em espírito, e testificou, e disse: Na verdade, na verdade vos digo que um de vós me há de trair.
เอตำ กถำ กถยิตฺวา ยีศุ รฺทุ: ขี สนฺ ปฺรมาณํ ทตฺตฺวา กถิตวานฺ อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ ยุษฺมากมฺ เอโก ชโน มำ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติฯ
22 Então os discípulos olhavam uns para os outros, duvidando de quem ele falava.
ตต: ส กมุทฺทิศฺย กถาเมตำ กถิตวานฺ อิตฺยตฺร สนฺทิคฺธา: ศิษฺยา: ปรสฺปรํ มุขมาโลกยิตุํ ปฺรารภนฺตฯ
23 Ora um de seus discípulos, aquele a quem Jesus amava, estava reclinado no seio de Jesus.
ตสฺมินฺ สมเย ยีศุ รฺยสฺมินฺ อปฺรียต ส ศิษฺยสฺตสฺย วกฺษ: สฺถลมฺ อวาลมฺพตฯ
24 Então Simão Pedro fez sinal a este, para que perguntasse quem era aquele de quem ele falava.
ศิโมนฺปิตรสฺตํ สงฺเกเตนาวทตฺ, อยํ กมุทฺทิศฺย กถาเมตามฺ กถยตีติ ปฺฤจฺฉฯ
25 E, inclinando-se ele sobre o peito de Jesus, disse-lhe: Senhor, quem é?
ตทา ส ยีโศ รฺวกฺษ: สฺถลมฺ อวลมฺพฺย ปฺฤษฺฐวานฺ, เห ปฺรโภ ส ชน: ก:?
26 Jesus respondeu: É aquele a quem eu der o bocado molhado. E, molhando o bocado, o deu a Judas Iscariotes, filho de Simão.
ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ เอกขณฺฑํ ปูปํ มชฺชยิตฺวา ยไสฺม ทาสฺยามิ เสอว ส: ; ปศฺจาตฺ ปูปขณฺฑเมกํ มชฺชยิตฺวา ศิโมน: ปุตฺราย อีษฺกริโยตียาย ยิหูไท ทตฺตวานฺฯ
27 E, após o bocado, entrou nele Satanás. Disse pois Jesus: O que fazes, fa-lo depressa.
ตสฺมินฺ ทตฺเต สติ ไศตานฺ ตมาศฺรยตฺ; ตทา ยีศุสฺตมฺ อวทตฺ ตฺวํ ยตฺ กริษฺยสิ ตตฺ กฺษิปฺรํ กุรุฯ
28 E nenhum dos que estavam assentados à mesa compreendeu a que propósito lhe dissera isto;
กินฺตุ ส เยนาศเยน ตำ กถามกถายตฺ ตมฺ อุปวิษฺฏโลกานำ โกปิ นาพุธฺยต;
29 Porque, como Judas tinha a bolsa, pensavam alguns que Jesus lhe tinha dito: Compra o que nos é necessário para a festa; ou que desse alguma coisa aos pobres.
กินฺตุ ยิหูทา: สมีเป มุทฺราสมฺปุฏกสฺถิเต: เกจิทฺ อิตฺถมฺ อพุธฺยนฺต ปารฺวฺวณาสาทนารฺถํ กิมปิ ทฺรวฺยํ เกฺรตุํ วา ทริเทฺรภฺย: กิญฺจิทฺ วิตริตุํ กถิตวานฺฯ
30 E, tendo tomado o bocado, saiu logo. E era já noite.
ตทา ปูปขณฺฑคฺรหณาตฺ ปรํ ส ตูรฺณํ พหิรคจฺฉตฺ; ราตฺริศฺจ สมุปสฺยิตาฯ
31 Tendo ele pois saído, disse Jesus: Agora é glorificado o Filho do homem, e Deus é glorificado nele.
ยิหูเท พหิรฺคเต ยีศุรกถยทฺ อิทานีํ มานวสุตสฺย มหิมา ปฺรกาศเต เตเนศฺวรสฺยาปิ มหิมา ปฺรกาศเตฯ
32 Se Deus é glorificado nele, também Deus o glorificará em si mesmo, e logo o há de glorificar.
ยทิ เตเนศฺวรสฺย มหิมา ปฺรกาศเต ตรฺหีศฺวโรปิ เสฺวน ตสฺย มหิมานํ ปฺรกาศยิษฺยติ ตูรฺณเมว ปฺรกาศยิษฺยติฯ
33 Filhinhos, ainda por um pouco estou convosco. Vós me buscareis, e, como tinha dito aos judeus: Para onde eu vou não podeis vós ir: assim vo-lo digo eu também agora.
เห วตฺสา อหํ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ กิญฺจิตฺกาลมาตฺรมฺ อาเส, ตต: ปรํ มำ มฺฤคยิษฺยเธฺว กินฺตฺวหํ ยตฺสฺถานํ ยามิ ตตฺสฺถานํ ยูยํ คนฺตุํ น ศกฺษฺยถ, ยามิมำ กถำ ยิหูทีเยภฺย: กถิตวานฺ ตถาธุนา ยุษฺมภฺยมปิ กถยามิฯ
34 Um novo mandamento vos dou: Que vos ameis uns aos outros, como eu vos amei a vós, que também vós uns a outros vos ameis.
ยูยํ ปรสฺปรํ ปฺรียธฺวมฺ อหํ ยุษฺมาสุ ยถา ปฺรีเย ยูยมปิ ปรสฺปรมฺ ตไถว ปฺรียธฺวํ, ยุษฺมานฺ อิมำ นวีนามฺ อาชฺญามฺ อาทิศามิฯ
35 Nisto todos conhecerão que sois meus discípulos, se vós tiverdes amor uns aos outros.
เตไนว ยทิ ปรสฺปรํ ปฺรียเธฺว ตรฺหิ ลกฺษเณนาเนน ยูยํ มม ศิษฺยา อิติ สรฺเวฺว ชฺญาตุํ ศกฺษฺยนฺติฯ
36 Disse-lhe Simão Pedro: Senhor, para onde vais? Jesus lhe respondeu: Para onde eu vou não podes agora seguir-me, porém depois me seguirás.
ศิโมนปิตร: ปฺฤษฺฐวานฺ เห ปฺรโภ ภวานฺ กุตฺร ยาสฺยติ? ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, อหํ ยตฺสฺถานํ ยามิ ตตฺสฺถานํ สามฺปฺรตํ มม ปศฺจาทฺ คนฺตุํ น ศกฺโนษิ กินฺตุ ปศฺจาทฺ คมิษฺยสิฯ
37 Disse-lhe Pedro: Porque não posso seguir-te agora? Por ti darei a minha vida.
ตทา ปิตร: ปฺรตฺยุทิตวานฺ, เห ปฺรโภ สามฺปฺรตํ กุโต เหโตสฺตว ปศฺจาทฺ คนฺตุํ น ศกฺโนมิ? ตฺวทรฺถํ ปฺราณานฺ ทาตุํ ศกฺโนมิฯ
38 Respondeu-lhe Jesus: Tu darás a tua vida por mim? Na verdade, na verdade te digo: não cantará o galo enquanto me não tiveres negado três vezes.
ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยุกฺตวานฺ มนฺนิมิตฺตํ กึ ปฺราณานฺ ทาตุํ ศกฺโนษิ? ตฺวามหํ ยถารฺถํ วทามิ, กุกฺกุฏรวณาตฺ ปูรฺวฺวํ ตฺวํ ตฺริ รฺมามฺ อปโหฺนษฺยเสฯ
