Jó 9
1 Então Job respondeu, e disse:
A Hiob odpowiedział:
2 Na verdade sei que assim é; porque como se justificaria o homem para com Deus?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 Se quizer contender com ele, nem a uma de mil coisas lhe poderá responder.
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 Ele é sábio de coração, e forte de forças: quem se endureceu contra ele, e teve paz?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Ele é o que transporta as montanhas, sem que o sintam, e o que as transtorna no seu furor.
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 O que remove a terra do seu lugar, e as suas colunas estremecem.
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 O que fala ao sol, e não sai, e sela as estrelas.
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 O que só estende os céus, e anda sobre os altos do mar.
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 O que faz a Ursa, o Orion, e o Setestrello, e as recâmaras do sul.
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 O que faz coisas grandes, que se não podem esquadrinhar: e maravilhas tais que se não podem contar.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Eis que passa por diante de mim, e não o vejo: e torna a passar perante mim, e não o sinto.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Eis que arrebata; quem lho fará restituir? quem lhe dirá: Que é o que fazes?
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 Deus não revogará a sua ira: debaixo dele se encurvam os auxiliadores soberbos.
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 Quanto menos lhe responderia eu! ou escolheria diante dele as minhas palavras!
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 A quem, ainda que eu fosse justo, lhe não responderia: antes ao meu Juiz pediria misericórdia.
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 Ainda que chamasse, e ele me respondesse, nem por isso creria que desse ouvidos à minha voz.
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 Porque me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 Nem me concede o respirar, antes me farta de amarguras.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 Quanto às forças, eis que ele é o forte: e, quanto ao juízo, quem me citará com ele?
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 Se eu me justificar, a minha boca me condenará: se for reto, então me declarará por perverso.
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 Se for reto, não estimo a minha alma: deprezo a minha vida.
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 A coisa é esta; por isso eu digo que ele consome ao reto e ao ímpio.
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 Matando o açoite de repente, então se ri da prova dos inocentes.
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 A terra se entrega na mão do ímpio; ele cobre o rosto dos juízes: se não é ele, quem é logo?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 E os meus dias são mais velozes do que um correio: fugiram, e nunca viram o bem.
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 Passam como navios veleiros: como águia que se lança à comida.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 Se eu disser: Me esquecerei da minha queixa, e mudarei o meu rosto, e tomarei alento;
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 Receio todas as minhas dores, porque bem sei que me não terás por inocente.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 E, sendo eu ímpio, por que trabalharei em vão?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 Ainda que me lave com água de neve, e purifique as minhas mãos com sabão,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 Ainda me submergirás no fosso, e os meus próprios vestidos me abominarão.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 Porque ele não é homem, como eu, a quem eu responda, vindo juntamente a juízo.
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 Não há entre nós árbitro que ponha a mão sobre nós ambos.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Tire ele a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror.
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 Então falarei, e não o temerei; porque assim não estou comigo.
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
