Jó 8
1 Então respondeu Bildad o suhita, e disse:
I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:
2 Até quando falarás tais coisas, e as razões da tua boca serão como um vento impetuoso?
Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?
3 Porventura perverteria Deus o direito? e perverteria o Todo-poderoso a justiça?
Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?
4 Se teus filhos pecaram contra ele, também ele os lançou na mão da sua transgressão.
Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.
5 Mas, se tu de madrugada buscares a Deus, e ao Todo-poderoso pedires misericórdia,
Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;
6 Se fores puro e reto, certamente logo despertará por ti, e restaurará a morada da tua justiça.
Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.
7 O teu princípio, na verdade, terá sido pequeno, porém o teu último estado crescerá em extremo.
A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.
8 Porque, pergunta agora às gerações passadas: e prepara-te para a inquirição de seus pais
Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.
9 Porque nós somos de ontem, e nada sabemos; porquanto nossos dias sobre a terra são como a sombra.
(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)
10 Porventura não te ensinarão eles, e não te falarão, e do seu coração não tirarão razões?
Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.
11 Porventura sobe o junco sem lodo? ou cresce a espadana sem água?
Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?
12 Estando ainda na sua verdura, ainda que a não cortem, todavia antes de qualquer outra erva se seca.
Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.
13 Assim são as veredas de todos quantos se esquecem de Deus: e a esperança do hipócrita perecerá.
Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.
14 Cuja esperança fica frustrada: e a sua confiança será como a teia de aranha.
Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.
15 Encostar-se-á à sua casa, mas não se terá firme: apegar-se-á a ela, mas não ficará em pé.
Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.
16 Está sumarento antes que venha o sol, e os seus renovos saem sobre o seu jardim;
Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.
17 As suas raízes se entrelaçam junto à fonte, para o pedregal atenta.
Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.
18 Absorvendo-o ele do seu lugar, nega-lo-á este, dizendo: Nunca te vi?
Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.
19 Eis que este é alegria do seu caminho, e outros brotarão do pó.
Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.
20 Eis que Deus não rejeitará ao reto; nem toma pela mão aos malfeitores:
Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.
21 Até que de riso te encha a boca, e os teus lábios de jubilação.
Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.
22 Teus aborrecedores se vestirão de confusão, e a tenda dos ímpios não existirá mais.
Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.
