Jó 8
1 Então respondeu Bildad o suhita, e disse:
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 Até quando falarás tais coisas, e as razões da tua boca serão como um vento impetuoso?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Porventura perverteria Deus o direito? e perverteria o Todo-poderoso a justiça?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Se teus filhos pecaram contra ele, também ele os lançou na mão da sua transgressão.
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Mas, se tu de madrugada buscares a Deus, e ao Todo-poderoso pedires misericórdia,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 Se fores puro e reto, certamente logo despertará por ti, e restaurará a morada da tua justiça.
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 O teu princípio, na verdade, terá sido pequeno, porém o teu último estado crescerá em extremo.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Porque, pergunta agora às gerações passadas: e prepara-te para a inquirição de seus pais
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 Porque nós somos de ontem, e nada sabemos; porquanto nossos dias sobre a terra são como a sombra.
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 Porventura não te ensinarão eles, e não te falarão, e do seu coração não tirarão razões?
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 Porventura sobe o junco sem lodo? ou cresce a espadana sem água?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Estando ainda na sua verdura, ainda que a não cortem, todavia antes de qualquer outra erva se seca.
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 Assim são as veredas de todos quantos se esquecem de Deus: e a esperança do hipócrita perecerá.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Cuja esperança fica frustrada: e a sua confiança será como a teia de aranha.
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 Encostar-se-á à sua casa, mas não se terá firme: apegar-se-á a ela, mas não ficará em pé.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Está sumarento antes que venha o sol, e os seus renovos saem sobre o seu jardim;
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 As suas raízes se entrelaçam junto à fonte, para o pedregal atenta.
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 Absorvendo-o ele do seu lugar, nega-lo-á este, dizendo: Nunca te vi?
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Eis que este é alegria do seu caminho, e outros brotarão do pó.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Eis que Deus não rejeitará ao reto; nem toma pela mão aos malfeitores:
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Até que de riso te encha a boca, e os teus lábios de jubilação.
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 Teus aborrecedores se vestirão de confusão, e a tenda dos ímpios não existirá mais.
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
