Jó 6
1 Então Job respondeu, e disse:
А Јов одговори и рече:
2 Oh se a minha mágoa retamente se pesasse, e a minha miséria juntamente se alçasse numa balança!
О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
3 Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
4 Porque as flechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espírito: os terrores de Deus se armam contra mim.
Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
5 Porventura zurrará o jumento montez junto à relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
6 Ou comer-se-á sem sal o que é insípido? ou haverá gosto na clara do ovo?
Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
7 A minha alma recusa toca-lo, pois é como a minha comida fastienta.
Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
8 Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me desse o que espero!
О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
9 E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
10 Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando ele; porque não ocultei as palavras do santo.
Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
11 Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
12 É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
13 Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
14 Ao que está aflito devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
15 Meus irmãos aleivosamente me falaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
16 Que estão encobertos com a geada, e neles se esconde a neve.
Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
17 No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desaparecem do seu lugar.
Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
18 Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vácuo, e perecem.
Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
19 Os caminhantes de Tema os veem; os passageiros de Sheba olham para eles.
Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
20 Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
21 Agora sois semelhantes a eles: vistes o terror, e temestes.
Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
22 Disse-vos eu: dai-me ou oferecei-me da vossa fazenda presentes?
Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
23 Ou livrai-me das mãos do opressor? ou redemi-me das mãos dos tiranos?
Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
24 Ensinai-me, e eu me calarei: e dai-me a entender em que errei.
Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
25 Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argui a vossa arguição?
Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
26 Porventura buscareis palavras para me repreenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
27 Mas antes lançais sortes sobre o órfão; e cavais uma cova para o vosso amigo.
И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
28 Agora pois, se sois servidos, virai-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
29 Voltai pois, não haja iniquidade: tornai-vos, digo, que ainda a minha justiça aparecerá nisso.
Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
30 Há porventura iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas misérias?
Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
