Jó 6
1 Então Job respondeu, e disse:
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 Oh se a minha mágoa retamente se pesasse, e a minha miséria juntamente se alçasse numa balança!
„О, де ар фи ку путинцэ сэ ми се кынтэряскэ дуреря ши сэ ми се пунэ тоате ненорочириле ын кумпэнэ,
3 Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
ар фи май греле декыт нисипул мэрий, де ачея ымь мерг кувинтеле пынэ ла небуние!
4 Porque as flechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espírito: os terrores de Deus se armam contra mim.
Кэч сэӂециле Челуй Атотпутерник м-ау стрэпунс, суфлетул меу ле суӂе отрава ши гроаза Домнулуй багэ фиорь ын мине!
5 Porventura zurrará o jumento montez junto à relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
Збиярэ мэгарул сэлбатик кынд аре вердяцэ? Муӂеште боул кынд аре де мынкаре?
6 Ou comer-se-á sem sal o que é insípido? ou haverá gosto na clara do ovo?
Поць мынка че-й фэрэ густ ши фэрэ саре? Аре вреун густ албушул унуй оу?
7 A minha alma recusa toca-lo, pois é como a minha comida fastienta.
Орьче лукру де каре аш вря сэ ну м-атинг, ачела-й храна мя, фие кыт де грецоасэ еа!
8 Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me desse o que espero!
О, де ми с-ар аскулта доринца ши де мь-ар ымплини Думнезеу нэдеждя!
9 E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
Де ар вря Думнезеу сэ мэ здробяскэ, ынтиндэ-Шь мына ши сэ мэ прэпэдяскэ!
10 Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando ele; porque não ocultei as palavras do santo.
Ымь ва рэмыне мэкар ачастэ мынгыере, ачастэ букурие ын дурериле ку каре мэ коплешеште: кэ ничодатэ н-ам кэлкат порунчиле Челуй Сфынт.
11 Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
Ла че сэ май нэдэждуеск, кынд ну май пот? Ла че сэ май аштепт, кынд сфыршитул се штие?
12 É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
Тэрия мя оаре есте о тэрие де пятрэ? Трупул меу е де арамэ?
13 Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
Ну сунт еу липсит де ажутор, ши н-а фуӂит мынтуиря де мине?
14 Ao que está aflito devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
Чел че суферэ аре дрепт ла мила приетенулуй, кяр дакэ пэрэсеште фрика де Чел Атотпутерник.
15 Meus irmãos aleivosamente me falaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
Фраций мей с-ау арэтат ыншелэторь ка ун пырыу, ка албия пыраелор каре трек.
16 Que estão encobertos com a geada, e neles se esconde a neve.
Ун слой ле тулбурэ курсул, зэпада се ынгрэмэдеште пе еле;
17 No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desaparecem do seu lugar.
вине аршица времий ши сякэ, вине кэлдура соарелуй ши ли се усукэ албия.
18 Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vácuo, e perecem.
Чете де кэлэторь се абат дин друмул лор, се куфундэ ын пустиу ши пер.
19 Os caminhantes de Tema os veem; os passageiros de Sheba olham para eles.
Четеле челор дин Тема се уйтэ цинтэ ла еле, кэлэторий дин Себа сунт плинь де нэдежде кынд ле вэд.
20 Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
Дар рэмын ыншелаць ын нэдеждя лор, рэмын уймиць кынд ажунг ла еле.
21 Agora sois semelhantes a eles: vistes o terror, e temestes.
Аша сунтець ши вой акум пентру мине. Вой ымь ведець неказул ши вэ ынгрозиць!
22 Disse-vos eu: dai-me ou oferecei-me da vossa fazenda presentes?
В-ам зис еу оаре: ‘Даци-мь чева, келтуиць дин авериле воастре пентру мине,
23 Ou livrai-me das mãos do opressor? ou redemi-me das mãos dos tiranos?
скэпаци-мэ дин мына врэжмашулуй, рэскумпэраци-мэ дин мына челор рэй’?
24 Ensinai-me, e eu me calarei: e dai-me a entender em que errei.
Ынвэцаци-мэ, ши вой тэчя; фачеци-мэ сэ ынцелег ын че ам пэкэтуит.
25 Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argui a vossa arguição?
О, кыт де ындуплекэтоаре сунт кувинтеле адевэрулуй! Дар че доведеск мустрэриле воастре?
26 Porventura buscareis palavras para me repreenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
Врець сэ мэ мустраць пентру тот че ам зис ши сэ ну ведець декыт вынт ын кувинтеле унуй дезнэдэждуит?
27 Mas antes lançais sortes sobre o órfão; e cavais uma cova para o vosso amigo.
Вой нэпэстуиць пе орфан, пригониць пе приетенул востру.
28 Agora pois, se sois servidos, virai-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
Уйтаци-вэ ла мине, вэ рог! Доар ну вой минци ын фацэ!
29 Voltai pois, não haja iniquidade: tornai-vos, digo, que ainda a minha justiça aparecerá nisso.
Ынтоарчеци-вэ, ну фиць недрепць; ынтоарчеци-вэ ши мэртурисиць кэ сунт невиноват!
30 Há porventura iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas misérias?
Есте врео нелеӂюире пе лимба мя ши ну деосебеште гура мя че есте рэу?
