Jó 6
1 Então Job respondeu, e disse:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 Oh se a minha mágoa retamente se pesasse, e a minha miséria juntamente se alçasse numa balança!
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 Porque as flechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espírito: os terrores de Deus se armam contra mim.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Porventura zurrará o jumento montez junto à relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 Ou comer-se-á sem sal o que é insípido? ou haverá gosto na clara do ovo?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 A minha alma recusa toca-lo, pois é como a minha comida fastienta.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me desse o que espero!
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando ele; porque não ocultei as palavras do santo.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 Ao que está aflito devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Meus irmãos aleivosamente me falaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 Que estão encobertos com a geada, e neles se esconde a neve.
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desaparecem do seu lugar.
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vácuo, e perecem.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 Os caminhantes de Tema os veem; os passageiros de Sheba olham para eles.
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Agora sois semelhantes a eles: vistes o terror, e temestes.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 Disse-vos eu: dai-me ou oferecei-me da vossa fazenda presentes?
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 Ou livrai-me das mãos do opressor? ou redemi-me das mãos dos tiranos?
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Ensinai-me, e eu me calarei: e dai-me a entender em que errei.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argui a vossa arguição?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 Porventura buscareis palavras para me repreenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 Mas antes lançais sortes sobre o órfão; e cavais uma cova para o vosso amigo.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Agora pois, se sois servidos, virai-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Voltai pois, não haja iniquidade: tornai-vos, digo, que ainda a minha justiça aparecerá nisso.
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Há porventura iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas misérias?
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
