< Jó 6 >
1 Então Job respondeu, e disse:
Men Job svarede og sagde:
2 Oh se a minha mágoa retamente se pesasse, e a minha miséria juntamente se alçasse numa balança!
Gid min Harm maatte vejes, og man ligervis vilde lægge min Ulykke i Vægtskaaler!
3 Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
Thi den er nu svarere end Sand i Havet; derfor bruse mine Ord frem.
4 Porque as flechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espírito: os terrores de Deus se armam contra mim.
Thi den Almægtiges Pile ere i mig, min Aand inddrikker deres Gift; Guds Rædsler stille sig op imod mig.
5 Porventura zurrará o jumento montez junto à relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
Mon Vildæselet skryder, naar det har Græs? eller mon Oksen bøger, naar den har Foder?
6 Ou comer-se-á sem sal o que é insípido? ou haverá gosto na clara do ovo?
Mon det vamle kan ædes uden Salt? eller er der Smag i det hvide om Æggeblommen?
7 A minha alma recusa toca-lo, pois é como a minha comida fastienta.
Hvad min Sjæl vægrede sig ved at røre, det er blevet mig som en usund Spise.
8 Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me desse o que espero!
Gid det, jeg begærer, maatte komme, og Gud vilde opfylde mit Haab!
9 E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
og at Gud vilde knuse mig, at han vilde lade sin Haand løs og afskære mig!
10 Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando ele; porque não ocultei as palavras do santo.
Da havde jeg endnu Trøst og kunde glæde mig i Smerten, i hvilken han ikke skaaner; thi jeg har ikke fornægtet den helliges Tale.
11 Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
Hvad er min Kraft, at jeg skulde haabe? og hvad Ende venter mig, at jeg skulde forlænge mit Liv?
12 É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
Mon min Kraft er Kraft af Sten? mon mit Kød er af Kobber?
13 Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
Sandelig, der er ikke Hjælp i mig, og Kraften er vegen fra mig!
14 Ao que está aflito devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
Den ulykkelige kan kræve Medynk af sin Ven, selv om han forlader den Almægtiges Frygt.
15 Meus irmãos aleivosamente me falaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
Mine Brødre have skuffet som en Bæk, som i Dalene Strømme, der fare forbi,
16 Que estão encobertos com a geada, e neles se esconde a neve.
de, der ere mørke af Is, i hvilke Sneen skjuler sig.
17 No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desaparecem do seu lugar.
Paa den Tid de optøes, da blive de borte; naar det bliver hedt, da forsvinde de fra deres Sted.
18 Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vácuo, e perecem.
Rejsetog bøje af fra deres Vej, de drage op i Ørken og omkomme.
19 Os caminhantes de Tema os veem; os passageiros de Sheba olham para eles.
Rejsetog fra Thema skuede hen efter dem, vejfarende fra Seba satte Lid til dem.
20 Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
De bluedes, at de havde forladt sig paa dem; de kom lige til dem og bleve skuffede.
21 Agora sois semelhantes a eles: vistes o terror, e temestes.
Saaledes ere I nu blevne som intet; I se Rædsel og frygte.
22 Disse-vos eu: dai-me ou oferecei-me da vossa fazenda presentes?
Mon jeg har sagt: Giver mig og skænker for min Skyld noget af eders Formue?
23 Ou livrai-me das mãos do opressor? ou redemi-me das mãos dos tiranos?
eller redder mig af Fjendens Haand, og udløser mig af Voldsmænds Haand?
24 Ensinai-me, e eu me calarei: e dai-me a entender em que errei.
Lærer mig, og jeg vil tie, og viser mig, hvori jeg har faret vild.
25 Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argui a vossa arguição?
Hvad ere Oprigtigheds Taler kraftige! Men hvad bevise eders Beviser?
26 Porventura buscareis palavras para me repreenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
Agte I Ord for at være Bevis og den mistrøstiges Taler for Mundsvejr?
27 Mas antes lançais sortes sobre o órfão; e cavais uma cova para o vosso amigo.
Ja, I kunne kaste Lod om en faderløs og grave Grav for eders Næste.
28 Agora pois, se sois servidos, virai-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
Og nu, om I ville, da vender Ansigtet til mig, og mon jeg skulde lyve for eders Ansigt?
29 Voltai pois, não haja iniquidade: tornai-vos, digo, que ainda a minha justiça aparecerá nisso.
Kære, vender om, lader Uretfærdighed ikke ske; ja, vender om, endnu skal min Retfærdighed kendes i denne Sag!
30 Há porventura iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas misérias?
Mon der være Uret paa min Tunge? mon min Gane ikke skulde skelne, hvad ondt er?