Jó 41
1 Poderás tirar com anzol o leviathan? ou ligarás a sua língua com a corda?
Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
2 Podes pôr um junco no seu nariz? ou com um espinho furarás a sua queixada?
Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
3 Porventura multiplicará muitas suplicações para contigo? ou brandamente falará?
Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
4 Fará ele concertos contigo? ou o tomarás tu por escravo para sempre?
Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
5 Brincarás com ele, como com um passarinho? ou o atarás para tuas meninas?
Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
6 Os teus companheiros farão dele um banquete? ou o repartirão entre os negociantes?
Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
7 Encherás a sua pele de ganchos? ou a sua cabeça com arpéos de pescadores?
Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
8 Põe a tua mão sobre ele, lembra-te da peleja, e nunca mais tal intentarás.
Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
9 Eis que a sua esperança falhará: porventura também à sua vista será derribado?
Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
10 Ninguém há tão atrevido, que a desperta-lo se atreva: quem pois é aquele que ousa pôr-se em pé diante de mim
Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
11 Quem me preveniu, para que eu haja de retribuir-lhe? pois o que está debaixo de todos os céus é meu.
Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
12 Não calarei os meus membros, nem a relação das suas forças, nem a graça da sua formação.
Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
13 Quem descobriria a superfície do seu vestido? quem entrará entre as suas queixadas dobradas?
Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
14 Quem abriria as portas do seu rosto? pois em roda dos seus dentes está o terror.
Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
15 As suas fortes escamas são excelentíssimas, cada uma fechada como com selo apertado.
Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
16 Uma à outra se chega tão perto, que nem um assopro passa por entre elas.
Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
17 Umas às outras se apegam: tanto se travam entre si, que não se podem separar.
Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
18 Cada um dos seus espirros faz resplandecer a luz, e os seus olhos são como as pestanas da alva.
Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
19 Da sua boca saem tochas: faiscas de fogo arrebentam dela.
Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
20 Dos seus narizes procede fumo, como de uma panela fervente, ou de uma grande caldeira.
Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
21 O seu hálito faria incender os carvões: e da sua boca sai chama.
Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
22 No seu pescoço pousa a força: perante ele até a tristeza salta de prazer.
W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
23 Os músculos da sua carne estão pegados entre si: cada um está firme nele, e nenhum se move.
Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
24 O seu coração é firme como uma pedra e firme como parte da mó de baixo.
Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
25 Levantando-se ele, tremem os valentes: em razão dos seus abalos se purificam.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Se alguém lhe tocar com a espada, essa não poderá penetrar, nem lança, dardo ou couraça.
Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
27 Ele reputa o ferro por palha, e o cobre por pau podre.
Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
28 A seta o não fará fugir: as pedras das fundas se lhe tornam em rastolho.
Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
29 As pedras atiradas estima como arestas, e ri-se do brandir da lança.
Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
30 Debaixo de si tem conchas ponteagudas: estende-se sobre coisas ponteagudas como na lama.
Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
31 As profundezas faz ferver, como uma panela: torna o mar como quando os unguentos fervem.
Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
32 Após ele alumia o caminho: parece o abismo tornado em brancura de cãs.
Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
33 Na terra não há coisa que se lhe possa comparar, pois foi feito para estar sem pavor.
Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
34 Todo o alto vê: é rei sobre todos os filhos de animais altivos.
Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
