Jó 4
1 Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:
Potem je Elifáz Temánec odgovoril in rekel:
2 Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? mas quem poderia conter as palavras?
» Če se poskušamo posvetovati s teboj, ali boš užaloščen? Toda kdo se lahko vzdrži pred govorjenjem?
3 Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.
Glej, mnoge si poučeval in okrepil si šibke roke.
4 As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes fortificaste.
Tvoje besede so podpirale tistega, ki je padal in krepil si slabotna kolena.
5 Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.
Toda sedaj je to prišlo nadte in ti slabiš; dotika se te in si zaskrbljen.
6 Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?
Mar ni to tvoj strah, tvoje zaupanje, tvoje upanje in poštenost tvojih poti?
7 Lembra-te agora qual é o inocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruídos?
Spomni se, prosim te, kdo se je kdajkoli pogubil, pa je bil nedolžen? Ali kje so bili pravični odsekani?
8 Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.
Celo kakor sem jaz videl, tisti, ki orjejo krivičnost in sejejo zlobnost, isto [tudi] požanjejo.
9 Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.
Z Božjim udarcem umrejo in z dihom njegovih nosnic so použiti.
10 O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.
Rjovenje leva, glas krutega leva in zobje mladih levov so zlomljeni.
11 Perece o leão velho, porque não há preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.
Star lev gine zaradi pomanjkanja plena, mladiči arogantnega leva pa so razkropljeni naokoli.
12 Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.
Torej stvar je bila na skrivnem privedena k meni in moje uho je nekaj tega sprejelo.
13 Entre imaginações de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo;
V mislih od nočnih videnj, ko na človeka pade globoko spanje,
14 Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.
je strah prišel nadme in trepetanje, kar je vsem mojim kostem povzročilo, da so se tresle.
15 Então um espírito passou por diante de mim; fêz-me arrepiar os cabelos da minha carne;
Potem je duh zdrsnil mimo mojega obraza, dlake mojega mesa so se naježile.
16 Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:
Ta je mirno stal, toda nisem mogel razločiti njegove oblike. Podoba je bila pred mojimi očmi, tam je bila tišina in zaslišal sem glas, rekoč:
17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu criador?
›Ali bo smrten človek pravičnejši kakor Bog? Ali bo človek čistejši kakor njegov stvarnik?
18 Eis que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:
Glej, nobenega zaupanja ne polaga v svoje služabnike in njegovi angeli so zadolženi z neumnostjo.
19 Quanto menos naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!
Kako veliko manj v tiste, ki prebivajo v ilnatih hišah, katerih temelj je prah, ki so zdrobljene pred moljem?
20 Desde a manhã até à tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que disso se faça caso.
Uničeni so od jutra do večera, pogubljajo se na veke, ne da bi se kdorkoli oziral na to.
21 Porventura se não passa com eles a sua excelência? morrem, porém sem sabedoria.
Mar ni njihova odličnost, ki je v njih, odšla proč? Umirajo, celo brez modrosti.‹«
