Jó 4
1 Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:
१अलीफज तेमानीने उत्तर दिले आणि तो म्हणाला,
2 Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? mas quem poderia conter as palavras?
२“जर कोणी तुझ्यासोबत बोलण्याचा प्रयत्न केला, तर तू दु: खी होशील का? परंतू बोलण्यापासून स्वत: ला कोण आवरेल?
3 Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.
३पाहा, तू पुष्कळांना शिकवले आहेस. तू अशक्त हातांना शक्ती दिली आहेस.
4 As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes fortificaste.
४तू तुझ्या शब्दांनी खाली पडणाऱ्यांना सावरले आहेस. तू अशक्त गुडघे बळकट केले आहेस.
5 Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.
५पण आता संकटे तुझ्यावर आली आहेत, आणि तू खचला आहेस, ते तुला स्पर्श करतात. आणि तू त्रासात पडतोस.
6 Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?
६तुझ्या देवभिरूपणाची तुला खात्री नाही काय, तुझी सात्वीकत्ता तुझ्या आशेचे मार्ग नाही काय?
7 Lembra-te agora qual é o inocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruídos?
७मी तुला विंनती करतो, कोणी निष्पाप कधी नाश पावला का? किंवा चांगल्या लोकांचा कधी नि: पात झाला का? याच्या विषयी तू विचार कर.
8 Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.
८मी असे पाहीले आहे की जे घोर अन्यायाची नांगरणी करीतात, आणि कष्ट पेरतात ते तशीच कापणी करतात.
9 Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.
९देवाच्या श्वासाने ते नाश पावतात. त्याच्या रागाने ते भस्म होतात.
10 O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.
१०सिंहाची गर्जना, सिंहाचा विक्राळ ध्वनी नष्ट होतो, तरूण सिंहाचे दात उपटले जातात.
11 Perece o leão velho, porque não há preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.
११म्हातारा सिंह शिकार न मिळाल्यामुळे मरण पावतो, सिंहिणीचे छावे सगळीकडे पांगतात
12 Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.
१२आता माझ्याकडे एक गुप्त निरोप आला, आणि माझ्या कानी त्याची कुजबुज पडली.
13 Entre imaginações de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo;
१३जेव्हा लोक गाढ झोपेत असतात, मी रात्रीच्या दृष्टांताच्या विचारात असतो,
14 Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.
१४मी घाबरलो आणि माझा थरकाप झाला. माझी सगळी हाडे थरथरा कापू लागली.
15 Então um espírito passou por diante de mim; fêz-me arrepiar os cabelos da minha carne;
१५एक आत्मा अगदी माझ्या चेहऱ्याजवळून गेला आणि माझ्या शरीरावरचे केस उभे राहिले.
16 Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:
१६तो आत्मा निश्चल उभा राहिला, पण त्याचा आकार मला दिसू शकला नाही, माझ्या डोळ्यांसमोर एक आकार होता, तेथे शांतता होती आणि वाणी असे बोलताना मी ऐकली.
17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu criador?
१७मर्त्य मनुष्य देवापेक्षा नितीमान असू शकतो काय? मनुष्य त्याच्या निर्मात्यापेक्षा अधिक शुद्ध असू शकतो काय?
18 Eis que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:
१८पाहा, जर देव त्याच्या सेवकावर विश्वास ठेवत नाही. जर त्यास त्याच्या दूतांमध्ये काही दोष आढळतो,
19 Quanto menos naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!
१९तर जे मातीच्या घरात राहतात त्यांच्याविषयी हे किती सत्य आहे, ज्यांच्या घरांचा पाया धुळीत आहे, ते पंतगासारखे तितक्या लवकर चिरडले जातात?
20 Desde a manhã até à tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que disso se faça caso.
२०आणि सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत ते नाश पावतात, ते कायमचे नष्ट होतात व कोणीही त्यांच्याकडे लक्ष देत नाही.
21 Porventura se não passa com eles a sua excelência? morrem, porém sem sabedoria.
२१त्यांच्या तंबूच्या दोऱ्या वर खेचल्या जात नाही काय? ते मरतात, शहाणपणा न मिळवताच मरतात.”
