< Jó 4 >
1 Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:
Dia namaly Elifaza Temanita ka nanao hoe:
2 Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? mas quem poderia conter as palavras?
Raha misy sahy miteny aminao, dia ho sosotra va ianao? Fa raha ny mamehy vava kosa, iza moa no mahazaka izany?
3 Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.
Indro, efa nananatra ny maro ianao. Ary ny tanana miraviravy efa nampaherezinao;
4 As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes fortificaste.
Ny teninao efa nanohana izay efa saiky lavo, ary ny lohalika malemy efa nampahatanjahinao
5 Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.
Nefa ankehitriny mba manjo anao kosa izany, ka dia kivy ianao, Mihatra aminao izany, ka raiki-tahotra ianao
6 Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?
Tsy ny fivavahanao va no tokinao? Ary tsy fanantenanao va ny fahitsian’ ny lalanao?
7 Lembra-te agora qual é o inocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruídos?
Masìna ianao, tsarovy fa iza moa no very tsy nanan-tsiny? Ary taiza no nisy olo-mahitsy naringana?
8 Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.
Araka izay efa hitako, dia izay miasa heloka sy mamafy fahoriana no mijinja izany.
9 Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.
Ny fofonain’ Andriamanitra no andringanana azy. Eny, ny fofonain’ ny fahatezerany no mahalevona azy.
10 O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.
Ny feon’ ny olona, eny, ny feon’ ny liona masiaka, ary ny nifin’ ny liona tanora dia ombotana;
11 Perece o leão velho, porque não há preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.
Mirenireny ny lion-dahy noho ny tsi-fahitany remby, ary miely ny zanaky ny liom-bavy.
12 Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.
Nisy teny tonga tamiko mangingina, ary ny sofiko nahare siosio avy taminy,
13 Entre imaginações de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo;
Tamin’ ny eritreritra avy amin’ ny tsindrimandry alina, raha sondrian-tory ny olona,
14 Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.
Dia azon-tahotra sy hovotra aho, ka nampihorohoro ny taolako rehetra izany.
15 Então um espírito passou por diante de mim; fêz-me arrepiar os cabelos da minha carne;
Ary nisy fanahy nandalo teo anatrehako ka nampitsangam-bolo ny tenako.
16 Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:
Nijanona izy, nefa tsy nahafantatra ny tarehiny aho; Nisy endri-javatra teo anoloan’ ny masoko; Nisy fanginana, dia nandre feo aho nanao hoe:
17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu criador?
Ho marina noho Andriamanitra va ny zanak’ olombelona? Ho madio noho ny Mpanao azy va ny olona?
18 Eis que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:
Indro, tsy matoky ireo mpanompony aza Izy, eny, ny anjeliny aza ataony ho tsy tonga ohatra.
19 Quanto menos naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!
Koa mainka izay mitoetra ao an-trano tany, sady avy tamin’ ny vovoka no nihaviany, ary mora poritra noho ny kalalao izy;
20 Desde a manhã até à tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que disso se faça caso.
Indray andro monja dia montsana izy; Tsy misy misaina azy, na dia levona mandrakizay aza izy.
21 Porventura se não passa com eles a sua excelência? morrem, porém sem sabedoria.
Tsy voaongotra va ny kofehin-dainy ao aminy? Maty izy, nefa tsy mbola nanam-pahendrena.