Jó 4
1 Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:
| ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە: |
2 Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? mas quem poderia conter as palavras?
| «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟ |
3 Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.
| لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە. |
4 As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes fortificaste.
| قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند. |
5 Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.
| بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت. |
6 Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?
| ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟ |
7 Lembra-te agora qual é o inocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruídos?
| «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟ |
8 Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.
| وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن. |
9 Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.
| بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن. |
10 O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.
| مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران. |
11 Perece o leão velho, porque não há preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.
| شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن. |
12 Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.
| «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست. |
13 Entre imaginações de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo;
| لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە، |
14 Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.
| ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین. |
15 Então um espírito passou por diante de mim; fêz-me arrepiar os cabelos da minha carne;
| ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات. |
16 Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:
| ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست: |
17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu criador?
| ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟ |
18 Eis que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:
| ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی، |
19 Quanto menos naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!
| ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە. |
20 Desde a manhã até à tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que disso se faça caso.
| لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. |
21 Porventura se não passa com eles a sua excelência? morrem, porém sem sabedoria.
| ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“ |
